Φίλτρο κάθαρσης, αγάπης και αιωνιότητος.

 

του Πρεσβυτέρου Νικολάου Γονιδάκη (εφημ. Ι. Ν. Αγίου Γεωργίου Βόλου) Ι. Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού

---

Στη χώρα των Γεργεσηνών, συναντούμε, τον Κύριό μας, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί.

Είναι, ήδη, γνωστό το περιστατικό της ιαματικής παρεμβάσεώς Του, στους δύο δαιμονιζόμενους, οι οποίοι εβρίσκοταν και ζούσαν στην είσοδο της πόλεως, στο κοιμητήριο της περιοχής. Η όψη τους; Τρομερή και φοβερή πολύ.

Προκαλούσαν τον φόβο σε όποιον τους συναντούσε και μάλιστα, οι κάτοικοι προσπαθούσαν να μην διέρχονται από την οδό εκείνη, έτσι ώστε να μην τους αντικρίζουν.

«Τι σχέση έχουμε εμείς κι εσύ, Ιησού Υιέ του Θεού; Ήρθες εδώ πριν από τον καθορισμένο καιρό, για να μας βασανίσεις;».

Με αυτά τα λόγια και με αυτή την απορία, οι δύο αυτοί δύσμοιροι άνθρωποι, κραυγάζοντας, υποδέχτηκαν τον Κύριό μας.

Αμέσως, αναγνώρισαν την Θεότητά Του και έντρομοι τον παρακάλεσαν να μην τους βασανίσει, αλλά να τους επιτρέψει να εισέλθουν σε μία αγέλη χοίρων, η οποία έβοσκε λίγο παραπέρα.

Έτσι και έγινε, ο Χριστός, δίδει την άδεια και τα ακάθαρτα δαιμόνια εισήλθαν στους χοίρους, με αποτέλεσμα να πέσουν από τον γκρεμό και να πνιγούν στη θάλασσα.

Κάποιοι, μπορεί να απορήσουν με την αμφιβολία μέσα τους να γεννάει το ερώτημα: τι Θεός είναι αυτός που θυσιάζει ένα ολόκληρο κοπάδι ζώων;

Μια μικρή λεπτομέρεια της ιστορίας που αναβιώνει, σήμερα, μπροστά μας, είναι πως οι χοίροι ήταν ζώα απαγορευμένης βρώσεως, άρα και εκτροφής και όπου αυτή γινόταν, ήταν παράνομη, λόγω του ότι κυλιούνται στη λάσπη και τρώνε περιττώματα και στην Παλαιά Διαθήκη, χαρακτηρίζονται ακάθαρτα γιατί δε μηρυκάζουν, δεν τρέφονται δηλαδή με χορτάρι.

 

Ο Χριστός, λοιπόν, δεν θέλησε να τιμωρήσει τα ζώα, αλλά για ακόμη μια φορά να διδάξει για το πώς θα πρέπει ο καθένας από εμάς, όπως και οι άνθρωποι της εποχής εκείνης, να διαφυλάττουν τους νόμους.

Τα ζώα μπορεί να πέθαναν, έτσι κι αλλιώς αυτό θα συνέβαινε, αφού θα κατέληγαν στη σφαγή προς βρώσιν, το μόνο σίγουρο είναι πως η πρόνοια του Θεού τα επισκίασε, μη εγκαταλείποντάς τα. Έπειτα, αφού το θαύμα συνέβη, οι δύο άνθρωποι μετεμορφώθησαν, έχοντας γαλήνια πλέον όψη και ψυχή, μετά τη χρόνια ταλαιπωρία των.

Έχοντας λοιπόν, αυτή την χαρούμενη έκβαση της υποθέσεως, γίνεται κάτι που τα ανατρέπει όλα. Το νέο μαθεύτηκε. Άνθρωποι της πόλεως, έτρεξαν έως εκεί για να δουν την αλλαγή αυτών των ανθρώπων, κάτι που δεν πίστευαν ότι θα μπορούσε ποτέ να συμβεί.

Όμως, αντί να τρέξουν να προσκυνήσουν και να δοξάσουν τον Θεό που εβρισκόταν μπροστά τους, εκείνοι, ζητούν από τον Ίδιο να αναχωρήσει από την πόλη των, να φύγει, εν ολίγοις, τον εκδιώχνουν.

Εδώ λοιπόν, σε αυτό το σημείο, πρέπει να σταθούμε κι εμείς σήμερα. Δύο ερωτήματα πρέπει να θέσουμε ξεκαθαρίζοντας τη σχέση μας μαζί Του.

Τι πράττουμε όταν βλέπουμε το χέρι του Θεού, στις ζωές μας; Πού τον κατατάσσουμε στις προτεραιότητές μας και αν Τον βάζουμε στην καθημερινότητά μας ή κι εμείς, ως άλλοι Γεργεσηνοί, μη αντέχοντας και μη κατανοώντας τα θαυμάσια του Θεού στις ζωές μας, φοβούμενοι τον έλεγχο, που στην ουσία μόνο έλεγχος δεν είναι, αλλά αγάπη, τον απομακρύνουμε;

Στο πρώτο, θα πρέπει να κατανοήσουμε τις πεπερασμένες, δικές μας, ανθρώπινες δυνάμεις. Όλοι, ανεξαιρέτως, άσχετα με το πόσο πιστεύουμε ή όχι, έχουμε δει την παρέμβαση του Χριστού στις ζωές μας. Το πρόβλημα σε αυτή την κατάσταση, είναι η κοντή μας μνήμη.

Ξεχνούμε πάρα πολύ εύκολα τις δωρεές Του, με αποτέλεσμα, αφού ξεπεραστούν οι όποιες δύσκολες καταστάσεις, να κυριαρχεί ο εγωισμός μας και να θεωρούμε πως εμείς ήμασταν, στην ουσία, αυτοί που δώσαμε τη λύση, δεχόμενοι την «ελάχιστη» βοήθεια του Θεού, ενώ πάντα, συμβαίνει το αντίθετο.

Στο δεύτερο ερώτημα, θα πρέπει να σκεφτούμε τι θα ήταν ο άνθρωπος δίχως Χριστό δίχως πίστη; Μόνο αν πάρουμε σοβαρά, αυτό το ενδεχόμενο και εν ταπεινώσει καρδίας, θα κατανοήσουμε πως αν δεν Τον έχουμε ενεργά στις ζωές μας, θα χαθούμε στην μοναξιά και στην απελπισία. Όπου υπάρχει Χριστός, εκεί υπάρχει ελπίδα, άρα και ισορροπία.

Φανταστείτε, στις ζωές μας, στους δύσκολους καιρούς που περνούμε, να μην έχουμε ελπίδα. Βλέπετε πόσες αυτοκτονίες σημειώνονται τον τελευταίο καιρό; Πόσες δολοφονίες γίνονται άνευ λόγου και αιτίας;

Αυτοί οι άνθρωποι, είναι οι άνθρωποι χωρίς ελπίδα και κατά συνέπεια, άνευ πίστεως, που έχουν αποβάλλει από τις ζωές τους τον Χριστό, στηριζόμενοι, μόνο, στις δικές τους δυνάμεις.

Έκαναν, ακριβώς, ό,τι έκαναν και οι Γεργεσηνοί. Βλέπουν τα θαύματα καθημερινά και δεν μπορούν να τα αντιληφθούν, θεωρούν ότι όλα μπορούν να τα εξηγήσουν με τη δική τους κοινή λογική και έτσι εκδιώχνουν και εκείνοι τον Χριστό, καταδικάζοντας μόνοι τους, τους εαυτούς των.

Αδελφοί, για όλα αυτά που προείπαμε, πρέπει, σήμερα, να θέσουμε τους εαυτούς μας προ των ευθυνών μας. Χανόμαστε μέσα στο πέλαγος του εγωκεντρισμού και των ανεξάντλητων απαιτήσεών μας, κάνοντας μία λάθος επιλογή στη ζωή μας.

Ποια είναι αυτή; Διαλέγουμε πού θέλουμε τον Χριστό, πού μας χρησιμεύει και ανάλογα Τον επικαλούμαστε ή Τον απορρίπτουμε.

Ας πάρουμε ως παράδειγμα ένα φίλτρο νερού. Το τοποθετούμε στη βρύση και εκείνο καθαρίζει ό,τι βλαβερό διέρχεται από τις πηγές και τις σωληνώσεις, έτσι ώστε, να φτάνει σε εμάς καθαρό και αβλαβές για την σωματική μας υγεία.

Έτσι πρέπει να έχουμε τον Χριστό κι εμείς στις ζωές μας, ως φίλτρο κάθαρσης των παθών και των αμαρτιών μας και διοχέτευσης διά μέσου ημών, της δικής Του ανόθευτης, ειλικρινούς και σωτηρίου αγάπης.

Ένα φίλτρο ψυχικής γαλήνης και εφόδιο ζωής αιωνίου, εις τους αιώνας.

Αμήν.

Πηγή:  romfea.gr