Η αμαρτία ασχημαίνει τον άνθρωπο.

 

 

Η αμαρτία ασχημαίνει τον άνθρωπο, του αλλοιώνει ακόμα και τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, αλλοιώνει το βλέμμα του, τα μάτια του.

Η αμαρτία κάνει πλέον τον άνθρωπο να έχει μια ταραχή στο βλέμμα του. Τον βλέπεις και δεν αναπαύεσαι. Σου μεταδίδει αυτή την σύγχυση της ψυχής του.

Το αντίθετο γίνεται με τον άνθρωπο που έχει Χάρη Θεού. Θέλεις να βρίσκεσαι συνεχώς κοντά του, να του μιλάς, να συναναστρέφεσαι μαζί του. Ο λόγος του σε αναπαύει, το βλέμμα του σε ειρηνεύει, η παρουσία του σε ξεκουράζει. 

Είναι η Χάρης του Θεού που ενεργεί όπου βρίσκεται αυτός ο άνθρωπος της Χάριτος, ο άνθρωπος του Χριστού.

Θυμάμαι ανθρώπους στην εφηβεία πόσο όμορφοι ήταν, χαριτωμένοι. Κι όμως τώρα εάν τους δει κάποιος δεν μπορεί να τους αντέξει, τους αποστρέφεται, η ψυχή ταράσσεται, δεν αντέχει την συνύπαρξη μαζί τους. Η αμαρτία τους, η αμετανοησία τους, η αλαζονεία τους, τους έκανε άσχημους στην ψυχή και στο σώμα.

Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που εάν δεις φωτογραφίες τους στα νιάτα τους ήταν άσχημοι, το βλέμμα τους θυμωμένο, η όψη τους κακιά. Μα τώρα τους βλέπεις αλλοιωμένους από την Χάρη. Τα μάτια τους, η παρουσία τους, το περπάτημά τους, ο λόγος τους δεν θυμίζουν τίποτα από τα παλιά τους. 

Είναι αυτή η παρουσία του Χριστού που ομορφαίνει τα πάντα στον άνθρωπο. Είναι η παρουσία της Χάριτος που δίνει στον άνθρωπο μια ουράνια γοητεία, μια υπερκόσμια ομορφιά, μια γλυκύτητα.

Οι άνθρωποι επειδή έχουν χάσει τον Θεό, έχουν χάσει και το πραγματικό κάλλος. Θεωρούν όμορφο το πρόστυχο και το αισχρό, διότι δυστυχώς αναπαύονται πλέον στην αμαρτία και στο σκοτάδι, όπως το γουρούνι που αναπαύεται στην λάσπη.
Η αμαρτία σου αλλοιώνει την αντίληψη και τα κριτήρια ζωής.
Δεν έχει αντίκτυπο η αμαρτία μόνο στην μετα θάνατον ζωή. Κυρίως έχει αντίκτυπο σ'αυτήν την ζωή που αντίστοιχα θα διαμορφώσει και την αιώνια ζωή μας.

Η Χάρις του Θεού ομορφαίνει πραγματικά. Δίνει μια ομορφιά που εμπνέει ιερότητα και όχι αισχρότητα, αγνότητα και όχι προστυχιά.

Όταν ο άνθρωπος έχει Χριστό πλέον ειρηνεύει. Και ειρηνεύοντας ο ίδιος ειρηνεύει και τους γύρω του· τουλάχιστον αυτούς που έχουν καλή προαίρεση, διότι για τους αλαζόνες και εγωιστές γίνεται έλεγχος και κόλαση η παρουσία του.

Πόσο όμορφοι είναι οι Άγιοί μας...
Άνθρωποι χαριτωμένοι, γοητευτικοί, ειρηνικοί, γαλήνιοι.
Τα πρόσωπά τους μαρτυρούν αυτή την παρουσία του αιώνιου και αγνού, του παρθένου και φωτεινού.

Έχουν αυτήν την ομορφιά που δεν θα την συναντήσεις σε καλλιστεία ομορφιά, ούτε σε διαγωνισμούς μοντέλων· θα την συναντήσεις σε ανθρώπους της καθημερινότητας, σε νέους και ηλικιωμένους που η ζωή τους μοσχοβολά μετάνοια και προσευχή, ταπείνωση και μυστηριακή ζωή.