του Πρεσβυτέρου Νικολάου Γονιδάκη (εφημ. Ι. Ν. Αγίου Γεωργίου Βόλου) Ι.M. Δημητριάδος και Αλμυρού
Το δισάκι, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, είναι αυτό που θα μας απασχολήσει κατά την σημερινή Ευαγγελική μας περικοπή.
Τι εννοούμε όταν λέμε δισάκι; τι σημαίνει επακριβώς; Είναι ένας αυτοσχέδιος πρόχειρος σάκος μεταφοράς.
Ας δούμε όμως, εν τάχει, τι μας εξιστόρησε σήμερα ο Χριστός στην παραβολή που ακούσαμε.
Ένας άνθρωπος με χρέη πολλά, οδηγήθηκε μπροστά στον βασιλέα και κύριό του, του οποίου του χρωστούσε ένα μεγάλο δάνειο και εκείνος εν σκληροκαρδία, αποφάσισε διά να εισπράξει το ποσό, να πουλήσει ως δούλο και τον ίδιο τον οφειλέτη και τη γυναίκα του και τα παιδιά του, λαμβάνοντας τα νόμιμα.
Στα γόνατα, λοιπόν, ο δούλος παρακάλεσε τον βασιλέα, ώστε να τον σπλαχνισθεί και εκείνος εν συνεχεία με σκληρή δουλειά και αγώνα θα του επέδιδε ό,τι του χρωστούσε.
Όντως, ο άρχοντας, τον λυπήθηκε και όχι μόνο αυτό, του χάρισε ολόκληρο το ποσό.
Απαλλαγμένος πλέον, από τον ζυγό του χρέους και της τιμωρίας, εξήλθε από το παλάτι και εκεί βλέποντας ένα συνδούλο του, έναν όμοιόν του που χρωστούσε στον ίδιο μόνο εκατό δηνάρια, ένα αμελητέο ποσό, του τα ζήτησε και όταν εκείνος του απάντησε πως δεν τα είχε και ζητούσε να του δώσει λίγο χρόνο, όχι μόνο δεν του έδωσε την διορία, αλλά τον έκλεισε και στη φυλακή έως ότου βρει τον τρόπο να του τα επιστρέψει.
Το γεγονός μαθεύτηκε και από τους υπόλοιπους συνδούλους των και εκείνοι έσπευσαν να το αναφέρουν στο βασιλέα.
Τότε εκείνος εξοργισμένος τον ξανακάλεσε να εμφανιστεί μπροστά του, τον επιτίμησε για την κακία που επέδειξε και την αχαριστία, σ’ έναν άνθρωπο που βρισκόταν στην ίδια κατάσταση με εκείνον και έπειτα τον παρέδωσε στην φυλακή, ώστε να διδαχθεί από το αποτέλεσμα της δικής του, άκαμπτης σκληροκαρδίας.
Εδώ, τώρα, σε αυτό το σημείο, ας επανέλθουμε στο δισάκι που προαναφέραμε.
Ας το παρομοιάσουμε, αλλά παλαιά, ως δύο μικρά σακιά, δεμένα με ένα σκοινί, περασμένα στον ώμο του κάθενός μας.
Ας φανταστούμε πως αντί διά κάποια είδη προς μεταφορά, το έχουμε φορτώσει με τις αμαρτίες μας και τις αμαρτίες των αδελφών μας.
Στο μπροστινό μέρος έχουμε τοποθετήσει τις αμαρτίες των αδελφών μας και στο πίσω τις δικές μας.
Το δυστύχημα, λοιπόν, που συμβαίνει σε αυτή την περίπτωση και που το ζούμε στην καθημερινότητά μας, στις συναναστροφές μας με τους αδελφούς μας, είναι αυτό ακριβώς που συνέβη και στην ιστορία που ακούσαμε σήμερα.
Ο εμπρόσθιος σάκος, των παθών των συνανθρώπων μας είναι ο εύκολος στόχος.
Για κακή των τύχη, τις φέρουμε μπροστά μας και βλέποντάς τες μπορούμε πάρα πολύ εύκολα να τους κρίνουμε και να τους καταδικάσουμε, ενώ οι δικές μας, επειδή βρίσκονται στο οπίσθιο μέρος του δισακίου, δεν τις βλέπουμε, δεν μας συμφέρει και δεν μας ενδιαφέρει να τις δούμε, οπότε δεν μας ενοχλούν και τις θεωρούμε ασήμαντες. Εδώ λοιπόν, πρέπει να κάνουμε την ανατροπή.
Πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τον τρόπο μεταφοράς αυτού του αυτοσχέδιου πρόχειρου σάκου.
Αν ο άνθρωπος είχε κατανοήσει την δωρεά του Θεού στη ζωή του, το χάρισμα του χρέους, δηλαδή την άφεση των αμαρτιών που είχε πάρει από τον ίδιο τον Θεό, δεν θα καταδίκαζε τόσο εύκολα τον αδελφό του και θα φρόντιζε και εκείνος να συμπεριφερθεί ομοίως του βασιλέως, συγχωρητικά και με αγάπη.
Πρέπει, λοιπόν, να σταματήσουμε να αισθανόμαστε μοναδικοί, σκεπτόμενοι μόνο το τι είναι καλό διά τους εαυτούς μας.
Η μοναδικότητα ανήκει μόνο στον Χριστό και μόνο διαμέσου Εκείνου εκλαμβάνουμε κι εμείς κάποιαν αξία, πάντα κατά χάριν.
Αδελφοί μου, ο τρόπος της σωστής μεταφοράς, λοιπόν, του δισακίου, είναι η αναστροφή αυτού. Όταν φέρουμε μπροστά τα δικά μας ατοπήματα, κατανοώντας τα δικά μας λάθη και αμαρτήματα, τότε θα μπορέσουμε να μαλακώσουμε την καρδιά μας και να ομοιάσουμε στον Κύριόν μας.
Αυτό επιτυγχάνεται σήμερα, μέσα από τα Θεόσδοτα μυστήρια της Εκκλησίας μας.
Με ταπείνωση,
προσερχόμαστε στην Ιερά εξομολόγηση, με αυτομεμψία στην άφεση των διά
των αμαρτιών μας χρεών και με συγχωρητικότητα στο Μυστήριο των
Μυστηρίων, την Θεία Μετάληψη, την ένωσή μας με τον αιώνιο βασιλέα της
αγάπης, Ιησούν Χριστόν.
Αμήν.
Πηγή: romfea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου