Ζωντανή Αναμετάδοση Ιερών Ακολουθιών

Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2021

«Στάδια πνευματικής καρποφορίας!».

 

sporeas 

του Πρεσβυτέρου Νικολάου Γονιδάκη (εφημ. Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου Βόλου)


Την παραβολή του σπορέα, ακούσαμε στην σημερινή Ευαγγελική μας περικοπή, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί.

Μία παραβολική ιστορία που την βλέπουμε να καταγράφεται και στα τρία συνοπτικά Ευαγγέλια, συγκεκριμένα, στο ιγ’ κεφάλαιο του κατά Ματθαίον, στο δ’ του κατά Μάρκον και στο η’ του κατά Λουκάν.

Το γεγονός αυτό, μας δεικνύει τη σπουδαιότητα και τη μεγάλη σημασία που και οι ίδιοι οι Ευαγγελιστές αποδίδουν στη συγκεκριμένη παραβολή και τον διδακτικό της χαρακτήρα που θα πρέπει να γίνεται σε όλους μας, διαχρονικά, το γένος των Χριστιανών, οδηγός ορθής πίστεως και κατ’ επέκταση εν Χριστώ σωτηρίας.

Εν τάχει, μας παρουσιάζει τα διάφορα στάδια που μπορεί να διέλθουμε όλοι οι άνθρωποι σε όλη την περίοδο της ζωής μας, αναφορικά με τον τρόπο που δεχόμαστε τον λόγο του Θεού.

Προσέξτε, κάποιοι από εμάς, μπορεί να μείνουμε σε ένα από αυτά τα στάδια, ενώ κάποιοι άλλοι μπορεί να περάσουμε από όλα αυτά.

Το θέμα είναι εάν θα μπορέσουμε με τον σωστό τρόπο να δημιουργήσουμε μέσα μας ορθή την πίστη στον Χριστό, γινόμενοι γόνιμο έδαφος εξ’ αρχής της διδασκαλίας Του ή αν θα χρειαστεί μεγαλύτερη προσπάθεια έτσι ώστε βιώνοντας όλους τους πειρασμούς, όπως μας ανέφερε μεταφορικά, διά τους σπόρους που έπεσαν στον δρόμο ή στο πετρώδες έδαφος, όπως και στα αγκάθια, καταλήξουμε στην μία και σωτήριο πίστη, την καρδιακή.

Όντως, αυτό το πρόβλημα της καθ’ ολοκληρίαν αποδοχής των λόγων του Κυρίου μας, υφίστατο, υφίσταται και θα μας απασχολεί έως συντελείας του αιώνος, διότι ο αόρατος πόλεμος του διαβόλου δεν υποχωρεί, μάλιστα δε, όπου διαφαίνεται μεγαλύτερη πνευματική προσπάθεια, γίνεται εντονότερος και ισχυρότερος.

Ο πονηρός δεν κλονίζει τους αδιάφορους, δεν έχει να πάρει κάτι από αυτούς, στην ουσία δεν τους ενοχλεί καν, αντιθέτως, όταν διακρίνει πως το έδαφος της ψυχής μας, μετά πολλών αγώνων, αρχίζει να γίνεται δεκτικό, ξεκούραστο και ήρεμο πια, έτοιμο προς καλλιέργεια εποικοδομητική και καρποφόρα, τότε είναι που προσπαθεί να διασαλεύσει τη σπορά προς τις προαναφερθείσες κατευθύνσεις.

Αδελφοί μου, ποιος ο τρόπος να μπορέσουμε να κρατήσουμε, λοιπόν, την δική μας γη, το δικό μας χωράφι καθαρό και έτοιμο ώστε εκεί να ριζώσει ο Χριστός;

Πρώτα απ’ όλα, να αφαιρέσουμε την κάθε αμφιβολία που μας δημιουργεί η εποχή που ζούμε, του ορθολογισμού. Ό,τι δεν μπορούμε να εξηγήσουμε με το μυαλό μας, με την τεχνολογία και την επιστήμη, φτάνουμε να το απορρίπτουμε.

Ο Χριστός, λοιπόν, δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Πρέπει να αποδεχθούμε, κατά πάντα και διά πάντα, την διδασκαλία Του και τα θαυμάσιά Του, δίχως γιατί ή πώς, αλλά μόνο με πίστη και συγκατάβαση στο θέλημά Του.

Δεύτερον, θα πρέπει να προσέξουμε την περίφραξη της καρδιάς μας διασφαλίζοντας ακέραιη την θέση Του εκεί. Πώς; Οχυρωμένοι μέσα στη λογική μάνδρα του Χριστού, μέσα στην Εκκλησία Του.

Μόνο μέσα από τη συνεχή προσπάθεια και ενεργή μετοχή μας, επέρχεται η εγρήγορση, απαραίτητο συστατικό ζωτικής και ζωντανής προσευχής και μετανοίας.

Εάν επέλθει η ραθυμία, η άφεσή μας και η στατικότητα σε ό,τι κατέχουμε μη χτίζοντας τείχος προστασίας, ο εχθρός, ο διάβολος, θα κερδίσει έδαφος μέσα μας απ’ τον ίδιο τον Χριστό.

Τέλος, καρποφορώντας μέσα μας την κατά Χριστόν απάθεια. Να σταματήσουμε να βάζουμε σκέψεις αρνητικές στο μυαλό μας διά τους αδελφούς μας, να προσπαθούμε να συμφιλιωνόμαστε πρώτα με τους εαυτούς μας, έτσι ώστε, εν ειρήνη, να πορευόμαστε συγκλίνοντας τα διεστώτα.

Η απάθεια που προαναφέραμε, μπορεί σε κάποιους να μας κάνει να φαντάζουμε ως αναίσθητοι, έτσι όμως, μπορούμε να προστατευθούμε και να απαλλαγούμε από κάθε μορφής σύγκρουση, αρνητισμό και κακία, στοιχεία που μόνο εκ Χριστού δεν προέρχονται.

Αδελφοί, μόνο ένας τρόπος υπάρχει να ανθίσει ο Χριστός μέσα μας και αυτός δεν είναι άλλος από την σωστή και άνευ υπερβολών μυστηριακή ζωή μας.

Όπως περιποιούμαστε ένα κομμάτι γης που μας ανήκει περιφράζοντάς το αρχικά, οργώνοντάς το εν συνεχεία και σπέρνοντάς το εν τέλει ώστε να μας αποφέρει σωστούς και υγιείς καρπούς, έτσι να φροντίζουμε και για την ψυχή μας ώστε κατά την περίοδο του θερισμού της, από της του κόσμου τούτου εξόδου μας, ο Χριστός να μας βρει έτοιμους και δικαιωματικά μετέχοντες της αιωνίου και καρποφόρου Βασιλείας Του.

Αμήν.

Πηγή:  romfea.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου