του Δημητρίου Παγίτσα, Θεολόγου
Λίγες σκέψεις για την αντιχριστιανική επίθεση παραμονή Χριστουγέννων
Παραμονή Χριστουγέννων 2021, από τον κύριο Μόσιαλο, πρόσωπο που κατέχει δημόσια θέση «ευθύνης», εκτοξεύθηκε, αήθης και παράλογη έκφραση ακραίου θρησκευτικού ρατσισμού. Με κριτήρια νομικά, συνιστά πράξη παράνομη και αντισυνταγματική και με κριτήρια πνευματικά, πράξη μισόκαλη και διαβολική.
Εξ απόψεως νομικής και συνταγματικής, αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των άρθρων 3 και 13 του συντάγματος, καθώς ταυτόχρονα προσβάλλει και την επικρατούσα θρησκεία και τη θρησκευτική ελευθερία, αλλά και πληθώρα παγκοσμίων διατάξεων που κατοχυρώνουν το θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας.
Εξ όψεως πνευματικής, είναι μια πράξη φθόνου, είναι «κοάσματα δαιμόνων», κατά τον σεβασμιώτατο μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ.
Ο ηττημένος διάβολος φθονεί και αποστρέφεται το Κάλλος, την ένσαρκη Αλήθεια, τον Θεάνθρωπο Κύριο Ιησού Χριστό και το πάνσεπτο πρόσωπο της Υπερευλογημένης Αειπαρθένου Θεοτόκου, γιατί χάρη σε Εκείνη πραγματώνεται το μυστήριο της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους1, έρχεται ο Θεός εν σαρκί στη γη, για να φέρει τη λύτρωση, για κάθε άνθρωπο στη γη, κάθε έθνους, χρώματος και φυλής.
Ο πονηρός και μισάνθρωπος διάβολος, είχε προγραμματίσει λεπτομερώς την απώλεια του ανθρωπίνου γένους, όμως η άσπιλη Παναγία Παρθένος με την αγία Της συγκατάθεση στο κάλεσμα του αρχαγγέλου Γαβριήλ, να γίνει ασπόρως Μητέρα του Θεού, αλλάζει τη ροή της ιστορίας, πλέον προς τη λύτρωση και τη σωτηρία.
Μαζί με τον Χριστό στο κέντρο της Ιεράς Ιστορίας2 είναι η Παναγία Παρθένος. Το έργο του διαβόλου, ακυρώνεται χάρη στην Παναγία. Για αυτό η Παναγία είναι «το των δαιμόνων πολυθρήνητον τραύμα».
Συνεπώς, διαχρονικά, οι δαιμονόπληκτοι άνθρωποι, οι αιρετικοί, όπως γνωστικοί, αποκρυφιστές και λοιποί εχθροί της αληθείας, ανέκαθεν φθονούσαν και μισούσαν την Υπεραγία Θεοτόκο, που είναι «κειμήλιον παρθενίας»3, αρνούμενοι και υβρίζοντας την πλήρη και τέλεια Παρθενία, και Αειπαρθενία Της, το μυστήριο της Ενανθρώπησης του Θεού Λόγου και τη θεότητα του Χριστού.
Η πράξη του κυρίου Μόσιαλου, συνιστά επίσης, βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος για δύο λόγους. Πρώτον, καθώς εξυβρίζει την Παρθενική Σύλληψη και Γέννηση του Χριστού «εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου».
Δεύτερον, για την αμετανόητη εμμονή και προσπάθεια νομιμοποίησης της ύβρεως από τον ίδιο, με την άρνησή του να απολογηθεί για την οδύνη που προκάλεσε στον λαό του Θεού σε μεγάλη εορτή ή --με όρους ανθρωπίνων δικαιωμάτων-- τη ρατσιστική επίθεση σε θρησκευτική κοινότητα.
Η αντίδραση της Εκκλησίας έναντι σε μια πράξη βλασφημίας και ύβρεως, καλείται πάντοτε να είναι στάση στηλίτευσης, ομολογιακού σθένους και παρρησίας.
Είναι γεγονός πως το πρόσωπο του Κυρίου και της Κυρίας Θεοτόκου, καθόλου δεν έχουν ανάγκη την υπεράσπιση των ανθρώπων.
Η ανθρώπινη δοξολογία ή η ανθρώπινη ύβρις, ούτε αυξάνει ούτε μειώνει το μεγαλείο του Θεού και της Παναγίας.
Όμως, κατά τον Άγιο Γρηγόριο Παλαμά, η σιωπή σε ζητήματα ύβρεως των ιερών δογμάτων της Εκκλησίας, είναι τρίτο είδος αθεΐας4.
Η επιστήμη πρέπει πάντοτε να συνοδεύεται από ηθική.
Επιστήμη δίχως ηθική, έχει οδηγήσει στο διάβα της ανθρώπινης ιστορίας, ενίοτε και με αξιακά προσχήματα όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση, σε πληθώρα εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας λ.χ. βία, αποκλεισμούς του ανεπιθύμητου Άλλου, σκλαβιά, φυλετικές διακρίσεις , γενοκτονίες.
Ένας υβριστής των ιερών της Ορθοδοξίας, μπορεί εκπροσωπεί τον ορθόδοξο ελληνικό λαό;
Ένας άνθρωπος με ρατσιστική εκφορά, που αδιαφορεί για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη θρησκευτική ελευθερία, μπορεί να έχει θέση σε έναν διεθνή οργανισμό;
Κλείνοντας, θα θέλαμε να ζητήσουμε το έλεος του Θεού και την προστασία της Υπεραγίας Θεοτόκου. Είναι γεγονός πως ο Χριστός, διώκεται από τη στιγμή της Γεννήσεώς Του και όσοι τον ακολουθούν θα διωχθούν, όπως ο Ίδιος μας προετοίμασε, «Εἰ ἐμέ ἐδίωξαν, καί ὑμᾶς διώξουσιν»5.
Η ύβρις και η βλασφημία, όμως δεν προσβάλλουν τον Θεό ούτε δύνανται να ανατρέψουν και να αποτρέψουν το σωτηριώδες έργο Του για την ανθρωπότητα.
Η Ορθοδοξία παγκοσμίως και διαχρονικά διώκεται, αλλά είναι γεγονός πως όσοι διωγμοί και όσες δόλιες αιρέσεις απείλησαν την Εκκλησία και την ορθόδοξη πίστη, όπως επισημαίνει ο ιερός Χρυσόστομος, «Την υβρίζουν και φανερώνεται λαμπρότερη...κλυδωνίζεται, αλλά δεν καταποντίζεται».
Μάταια οι σαθρές δυνάμεις του κοσμοκράτορος του αιώνος τούτου, προσπαθούν να υποσκελίσουν τη φανέρωση της Αλήθειας.
Μετά τους αιματηρούς διωγμούς και τις δόλιες αιρέσεις, η ορθόδοξη πίστη αναλάμπει και η Εκκλησία δυναμώνεται.
Μετά τις ημέρες του Σταυρού, έρχονται οι ημέρες της Ανάστασης.
Η Υπεραγία Θεοτόκος, η «Μητέρα της καινής κτίσεως», η «παγκόσμιος μήτηρ», η «παγκόσμιος δόξα», καθοδηγεί το σωτηριώδες έργο της Εκκλησίας έως εσχάτου της γης, ώστε κάθε άνθρωπος στον κόσμο, κάθε χρώματος, έθνους και φυλής, να βρει το Φως το Αληθινό και να ενωθεί με τον Θεάνθρωπο Χριστό.
1 Κατά τον αρχιεπίσκοπο Αλβανίας κ.Αναστάσιο,«Από την αρχή συμμετέχει στην αποστολή του Υιού το Άγιο Πνεύμα. Η ενανθρώπηση συντελείται «εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου». Το Πνεύμα συνεργεί με ό,τι καλύτερο υπάρχει στο ανθρώπινο γένος: την Παναγία Παρθένο, η οποία ανεπιφύλακτα και χαρούμενα υποτάσσεται στο θέλημα του Θεού για την πραγμάτωση της αποστολής του Υιού», Αναστασίου Γιαννουλάτου αρχιεπισκόπου Τιράνων και πάσης Αλβανίας, Ιεραποστολή στα ίχνη του Χριστού, Εκδόσεις Αποστολική Διακονία, 2009, σελ. 254.
2 Αγίου Νικολάου Καβάσιλα, Η Θεομήτωρ, Εκδόσεις Αποστολική Διακονία, σελ.167.
3 Κατά τον Άγιο Ιωάννη Δαμασκηνό, η Παναγία είναι «κειμήλιον παρθενίας, πρότόκου παρθένον,καί ἐν τῷ τίκτειν παρθένον, καί μετά τόκον παρθένον τήν μόνην, καί νῷ καί ψυχή καί σώματι ἀειπαρθενεύουσαν», Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού, Λόγος εἰς τό γενέσιον τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας 1-3, PG96, 668C.
4 Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, Προς Διονύσιον,ΕΠΕ4, 404-412. ΕΧ.2,479-483, Αντιγραφή από τό Παλαμικόν ταμείον του Ιερομονάχου Βενεδίκτου, Νέα Σκήτη – Άγιον Ὄρος, Έκδοση 2008, σελ. 95 -97.
5 Κατά Ιωάννην 15, 20.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου