π. Μάξιμος Παναγιώτου
Πνευματική ζωή είναι ο ασίγαστος πόθος και η συνεχής προσπάθεια να βρούμε τον Θεό.
Ο άνθρωπος λόγω της πνευματικής του υπόστασης πάντοτε κατέφευγε και καταφεύγει για να βρει νόημα ζωής στον πνευματικό κόσμο.
Ιδιαίτερα ο άνθρωπος της σημερινής υλιστικής εποχής αισθάνεται ότι μόνο με την ύλη δε ζει γνήσια και γι’ αυτό αναζητά πνευματικές διεξόδους.
Για να αξιωθεί κάποιος της κοινωνίας με τον Θεό απαιτείται η πνευματική αναγέννηση, δηλ. ο θάνατος του παλαιού εαυτού και η γέννηση του νέου, του κατά Θεόν ανθρώπου.
Σκοπός της πνευματικής ζωής είναι η κατοίκηση του Χριστού μέσα μας. Το γράφει καθαρά ο απόστολος Παύλος: «Τεκνία μου, οὕς πάλιν ὠδίνω, ἄχρις οὗ μορφωθῇ Χριστός ἐν ὑμῖν!», δηλ. «Παιδιά μου, που για σας αισθάνομαι ξανά πόνους πνευματικής αναγέννησης, έως ότου λάβει μορφή μέσα σας ο Χριστός!» (Γαλ. 4,19).
Ο ίδιος Απόστολος τόσο προχώρησε στην πνευματική ζωή που έλεγε με ταπείνωση: «Ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός», δηλ. «Δεν ζω πλέον εγώ, αλλά ζει μέσα μου ο Χριστός» (Γαλ. 2,20).
Όταν έλθει ο Χριστός στις ψυχές των πιστών, τότε τους μεταμορφώνει και κατεργάζεται την κάθαρση της ψυχής τους από τα πάθη και τον φωτισμό-θέωση-σωτηρία τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου