Κάτι μικρό, από τη σοφία των πατέρων για τις δυσκολίες και πως πρέπει να τις βλέπουμε…

 

«Ένας γέροντας ερημίτης κίνησε για το πιο κοντινό χωριό να πουλήση τα πανέρια του. Στον δρόμο που πήγαινε, τον βρήκε ο διάβολος κι από την πολλή κακία που του είχε, άρπαξε τα πανέρια από τα χέρια του κι έγινε άφαντος.
Τότε ο γέροντας, χωρίς να στενοχωρηθή καθόλου, σήκωσε τα μάτια στον ουρανό και είπε:
– Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου, που με απάλλαξες από το φορτίο μου κι από τον κόπο να κατέβω στο χωριό.

Τότε ο διάβολος, μην υποφέροντας την αταραξία του ερημίτη, τού πέταξε κατάμουτρα τα πανέρια, φωνάζοντας:
– Πάρτα πίσω, παλιόγερε.
Ο ερημίτης τα μάζεψε πάλι και συνέχισε τον δρόμο του για το χωριό.»