Εκεί μέσα στην ησυχία γίνεται η μεγάλη συνάντηση δημιουργήματος και δημιουργού, του παιδιού με τον πατέρα και σου έρχεται μια αίσθηση αναξιότητος, ντροπής και πνευματικής συστολής «Τι να σου πω Κύριε;
Πως μπορώ να σταθώ μπροστά σου;» «Φώτισε μου τις πράξεις μου», «Δείξε μου τα λάθη μου, δώσε μου διάκριση και προσευχή».
Κάνε την καρδιά μου δικό σου σπίτι. Ερωτήματα που οι απαντήσεις είναι σιωπηλές ή θέλουν κάποιο χρόνο για να έρθει η θεραπεία. Γιατί η Θεία Χάρις μέσα στην ησυχία εργάζεται και συνεργάζεται με τον άνθρωπο.
Να έχουμε συνεχώς την εικόνα Του σαν σφραγίδα σε κάθε πράξη της ζωής , δεν χρειάζονται πολλά. Ένας καθημερινός προσευχητικός διάλογος, ένα «Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησον με» και θα μυρίσει παράδεισος το μάταιο 24ωρο της παρούσας ζωής.
Η ευχή είναι το πρόσταγμα της γαλήνης, η κραυγή της ίασης, ο διάλογος, η προσευχή, το κάλεσμα, η κραυγή προς τον Πατέρα. Τι Θεό…έχουμε!
Δεν θέλει εγκυκλοπαίδειες προσευχών για να έρθει! Αρκεί δύο, τρείς λεξούλες μέσα από την καρδιά μας και είναι ήδη ΕΚΕΙ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου