Στη Νεκταρία...

 

Περπατάω σε χρόνους παρελθοντικούς
Είσαι μετοχή ενεστώτα
Στη ζωή μου, στις ζωές μας
Να μην ξεχάσω να θυμηθώ
Κάθε κουβέντα, κάθε γέλιο, κάθε δάκρυ
Τα ξενύχτια και τα τραγούδια
Τα ποιήματα, τις πρώτες γραφές, τους πρώτους έρωτες
...να λέμε αλήθειες για την αλήθεια
Τα χρόνια μας που πέρασαν σαν νεράκι τρεχούμενο
Και μας βρήκαν... και τι δε μας βρήκαν
Οι ώρες, οι μέρες, οι μήνες έγιναν οδύνες και ωδίνες
Τοκετοί των πιο δύσκολων πραγμάτων, των πιο άγριων ημερών
Ένα που μάθαμε, να μη λιγοψυχάμε
Κάνουμε το σταυρό μας
Ορίζουμε το δρόμο μας
Άλλωστε το τέρμα του δρόμου και του χρόνου είναι απόφαση Εκείνου.
Και τώρα... Άνοιξη, για να πονάει περισσότερο, Μ. Εβδομάδα, για να ελπίζουμε ακόμη πιο πολύ,
σηκώνεις πανιά για το μεγάλο ταξίδι.
Γιατί ταξίδι είναι.
Να περάσεις απ αυτή τη ζωή στην άλλη.
Όχι!
Δεν θα κλάψουμε!
Γιατί περιμένουμε με λαχτάρα την Ανάσταση!
Περιμένουμε με λαχτάρα τη στιγμή που όλοι
θα καθίσουμε στο μεγάλο τραπέζι της Βασιλείας Του!
Τρώγοντας το Σώμα Του και πίνοντας το Αίμα Του...
Δεν μπορώ να σου γράψω ποίημα και δεν θέλω.
Να σε κλείσω σε στίχους και να φυλακίσω τη μνήμη σου σε λέξεις
Ο ουρανός θα φορέσει τη συννεφιά του πενθώντας τα γαλαζοπράσινα μάτια σου.
Κι ο ήλιος θα χαμηλώσει τα μάτια για τα ξανθά μαλλιά σου
Τον Απρίλη ο θάνατος πονάει διπλά
Θυμίζει τους Πολιορκημένους... αυτό το μήνα πεθαίνουν όσοι πολεμούν μέχρι το τέλος, οι ήρωες...

Μες την καρδιά της Άνοιξης να φεύγεις είναι μαρτύριο
Μα είπαμε, έχουμε την Ανάσταση!
Με τέτοιο θρίαμβο σαν τι να φοβηθούμε;
Κουβέντες ειπωμένες από παλιά.
Ελπίδες ριζωμένες από παλιά.
Πίστη ολόκληρη...
Με τα μισά δεν τα είχες ποτέ καλά...
Στο απόλυτο η Αλήθεια...
Τώρα που η ψυχή σου ταξιδεύει οι ψίθυροι μας, τα Κύριε Ελέησον είναι μαζί σου..
Είναι τα δικά σου φτερά μαζί με το μαρτύριο που σε σηκώνουν ψηλά και σε πηγαίνουν κοντά Του...
Στην αγκαλιά Του θα σ' έχει.
Θυμάσαι; "Που να πιαστείς απ' το φουστάνι της Παναγίας και να μην τ' αφήσεις ποτέ...." Ποτέ δεν μας αφήνει κι όταν μας αφήνει. Τότε είναι που μας αγκαλιάζει πιο δυνατά.
Τα χρόνια της ομορφιάς... της ψυχής που λαχταράει... της καρδιάς που είναι ακόμη χωράφι να φυτέψει...
Κι αν το παρόν είναι σκληρό και άτεγκτο ή έτσι φαίνεται, μήπως ξέρουμε τα σχέδια του Θεού για μας;
Για σένα διάλεξε το δρόμο του μαρτυρίου. Να μπεις στον Παράδεισο με τους Αγγέλους να τραγουδάνε! Και θα τραγουδάει όλη η Κτίση "Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας..."
Και τα υλικά και τα άυλα, όλα θα πανηγυρίζουν την Ανάσταση.

Καλό Παράδεισο

Καλή Ανάσταση

Ελένη Ζάχαρη

ΥΓ. Λόγια καρδιάς για την αδελφή μας, την δική μας Νεκταρία Πάλλη, που σήμερα προπέμψαμε στην αγκαλιά του Θεού και φέτος θα κάνει Ανάσταση στον ουρανό!