Χριστός Ανέστη αδελφοί μου! Ο Χριστός αναστήθηκε αλλά εμείς μάλλον μένουμε στα νεκρικά σκοτάδια της αδιαφορίας μας.
Μετά την Ανάσταση το Μ. Σάββατο το βράδυ, οι ευχές δίνουν και παίρνουν με φίλους , συγγενείς, συνεργάτες σε αυτόν τον όμορφο ευχαριστιακό και ομολογιακό διάλογο. Χριστός Ανέστη ! Αληθώς Ανέστη!
Και μετά τα καλημέρα και τα καλησπέρα! Ξεκινάμε την ημέρα μας και τον διάλογο με τον αδερφό μας με τον χαιρετισμό της Αναστάσεως του Χριστού. Ένας ύμνος στον οποίο συνοψίζονται όλα τα τροπάρια και τα Ευαγγέλια, σε αυτές τις λίγες λέξεις !
Οι απαντήσεις όμως των περισσότερων είναι διαφορετικές, πολλές φορές αγγίζουν το τραγελαφικό. Ως απάντηση στον χαιρετισμό του «Χριστός Ανέστη» ακούμε φράσεις όπως : «Μαγκιά του», «Επίσης», «Χρόνια πολλά», «Ευχαριστώ πολύ», «Και του χρόνου» κλπ.
Στις αγορές έχουμε λαγουδάκια, happy eαster αλλά ο Χριστός πουθενά. «Να τηρήσουμε το έθιμο!» φωνάζουν πολλοί, με την έννοια να ψήσουν αρνί και κοκορέτσι.
Ιδιαίτερα από την Κυριακή του Θωμά και μετά, σε όποιον πεις «Χριστός Ανέστη» σε κοιτάει λες και ήρθες από αποστολή στο φεγγάρι μετά από 50 χρόνια!
Μια συγκλονιστική εορτή-γεγονός είναι η ανάληψη του Χριστού αλλά επειδή από τη μία πέφτει καθημερινή και από την άλλη δεν έχει κάποιο έδεσμα η ημέρα, δεν ασχολείται κανείς. Αν σε κάποιον πεις την λέξη ανάληψη το μόνο που θα του έρθει στο μυαλό είναι σίγουρα το ΑΤΜ!
Πολλοί θα το χαρακτηρίσουν αστείο αλλά μπροστά από τα μικρά κρύβονται τα βαθύτερα και τα μεγαλύτερα προβλήματα. Δυστυχώς είμαστε αρνητές της πραγματικότητας. Δεν είμαστε Ορθόδοξο Χριστιανικό κράτος. Μπορεί να έχουμε στο μεγαλύτερο ποσοστό βαπτισμένους Ορθόδοξους Χριστιανούς αλλά στο φρόνημα και στην πράξη ο παγανισμός, η αδιαφορία και ο αθεισμός καλπάζουν. Μετά λέμε ότι είμαστε Ορθόδοξοι και διάφορες ιστορίες. Μόνο το βάπτισμα έχουμε διότι από Ορθοπραξία ας μην μιλήσουμε καλύτερα. Από τη μία η δεισιδαιμονία καλπάζει!
Και από την άλλη κάνουμε φανουρόπιτες και θαδδαιόπιτες (νέο φρούτο και αυτό)… Αλλά για εξομολόγηση, προσευχή και για να λύσουμε τις διαφορές με τον συγγενή ή τον αδερφό μας ούτε λόγος! Αφήστε που τελικά τους Ορθοδόξους πλέον αντί να τους χαρακτηρίζει η χαρά, βλέπεις κάτι πρόσωπα μέχρι το πάτωμα ανέραστα… Και μετά μάλιστα σου λένε ότι πιστεύουν στον Χριστό και σου έρχεται να απαντήσεις : «Το βλέπω!». Πού είναι τα ερωτευμένα πρόσωπα; Πού είναι η χαρά του παραδείσου και του έρωτος του Χριστού; Πού είναι η χαρά της ευχαριστίας και της εν Χριστώ αγάπης; Υπάρχει! Αλλά σπανίζει διότι μας καταξιώνει πνευματικά μία διαστρεβλωμένη θρησκευτικότητα.
Βιώνουμε μια Ορθοδοξία του παγανισμού και του λαϊκισμού που κάποιες φορές φτάνει και στην ακρότητα του στυλ ότι ο Χριστός ήταν Έλληνας!
Την περίοδο του Πάσχα όλα αυτά αποκαλύπτονται. Μια λατρευτική θρησκευτικότητα του «πλατσουρίσματος». Θα κοινωνήσουμε για το καλό Μ. Πέμπτη και Μ. Σάββατο, Μεγάλη Τετάρτη στο ευχέλαιο γίνεται πατείς με, πατώ σε! Για να πάρουμε λαδάκι για να μην αρρωστήσουμε ποτέ. Ακόμα και στην επαρχία τη Μ. Τετάρτη δεν λείπει κανείς από την Εκκλησία διότι θα πάμε να πάρουμε λαδάκι με παγανιστική διάθεση και φυσικά για εξομολόγηση ούτε λόγος.
Μεγάλη Πέμπτη μετά την έξοδο του Εσταυρωμένου, όπου φύγει, φύγει! Μ. Παρασκευή λίγος τσακωμός με τις «στιλίστριες» του Επιταφίου και με τους κουβαλητές στη συνέχεια, έτσι, για «επιδόρπιο». Και φυσικά στην ακολουθία του Επιταφίου και συγκεκριμένα μετά τη λιτανεία έχει έξοδο με καλαμαράκια (νέα μόδα τα τελευταία χρόνια). Όσο για το Μ. Σάββατο μετά την πρωϊνή Θεία Λειτουργία, το κοψίδι πάει σύννεφο! Βγήκε σου λένε το Άγιο Φως στα Ιεροσόλυμα οπότε τελείωσαν όλα!
Αυτό που λέμε βίωμα, στην ουσία είναι λίγο απ’ όλα και επιφανειακά. Θυμάμαι τη γιαγιά μου Μ. Παρασκευή έπινε λίγο ξύδι, δεν μαγείρευε, βίωνε τις ημέρες με κατάνυξη και πόνο. Εμείς όλα τα έχουμε ορθολογικοποιήσει μέσα στο κεφάλι μας, η καρδιά πουθενά.
Τα τελευταία χρόνια ακούμε την εξής καραμελίτσα : «Είμαστε ακατήχητοι!» Αγαπητοί μου, το «ακατήχητοι» είναι αποτέλεσμα. Είμαστε ακατήχητοι διότι είμαστε αδιάφοροι! Από τους 10 Ορθοδόξους, αν ρωτήσουμε, ζήτημα είναι οι 1 – 2 να έχουμε διαβάσει έστω μια φορά την Καινή διαθήκη! Για την Παλαιά ούτε λόγος!
Σε μια εποχή που υπάρχουν εκδόσεις, πατερικά κείμενα στο διαδίκτυο, ομιλίες, καταρτισμένοι κληρικοί δεν μπορούμε να λέμε συνέχεια αυτή την καραμέλα.
Ας ομολογήσουμε ότι είμαστε αδιάφοροι μπας και το συνειδητοποιήσουμε βαθιά και αλλάξει τίποτα μέσα μας.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ αδέρφια! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ!
π. Σπυρίδων Σκουτής
Πηγή: euxh.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου