υπό Αρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη
Πολλά γράφονται καί λέγονται στίς ἡμέρες μας γιά τούς ΛΟΑΤΚΙ κ.λ.π., ἀλλά τό θέμα εἶναι, ἄν ὅσα γράφονται, ἐκφράζουν τήν ἀλήθεια, ἀλλά, καί ἄν μᾶς ἀφορᾶ ἡ ἀλήθεια, γιατί «ὁ κάβουρας καί στό ἴσιωμα περπατᾶ στραβά».
Λοιπόν. Ὡς ἄνθρωποι στολισμένοι μέ λογική, μέ ποιούς κανόνες ρυθμίζουμε τήν ἱερή ζωή μας;
Ἄν τή ρυθμίζουμε μέ βάση τά ἔνστικτά μας, ἄς σκεφθοῦμε, μήπως καί τά ζῶα, πού στεροῦνται λογικῆς κάνουν κάτι τό διαφορετικό.
Τά ἔνστικτα ἔχουν δοθεῖ γιά τήν ἐπιβίωσή μας. Π.χ. ἔχουμε τό ἔνστικτο τῆς πεῖνας, γιά νά τρῶμε, καί τρώγοντας ἐπιβιώνουμε. Τρῶμε γιά νά ζοῦμε,ὅμως, δέν ζοῦμε γιά νά τρῶμε.
Κάποιος βέβαια μπορεῖ νά ἀλλάξει (διαστρέψει) τό σκοπό τοῦ ἐνστίκτου· νά γεμίζει τήν κοιλιά του, νά ξερνᾶ, καί πάλι νά τρώει καί πάλι νά ξερνᾶ, καί πάλι νά τρώει!
Ἄνθρωπος γιά λύπηση! Λοιπόν; Δέν ἰσχύει τό ἴδιο καί γι' αὐτόν πού διαστρέφει τό «γενετήσιο ἔνστικτο»;
Πρίν ἀπό καιρό ἕνας νεαρός μοῦ ἀνέφερε: «νιώθω τάση- ἕλξη πρός τό ἴδιο φύλο, ἀλλά δέν θέλω νά κάνω αὐτό τό πρᾶγμα».
«Ἄν δέν θέλεις, δέν γίνεται. Τελεία καί παύλα», ἀπάντησα. «Ἀγωνίσου, καί μήν δίνεις τροφή στήν ἐπιθυμία! Θά φύγει ἀπό μόνη της!».
Μετά ἀπό δύο μῆνες ἦρθε πάλι τό παλικάρι, ἀλλά τώρα, ἦταν ὅλος χαρά. «Ἡσύχασα! Ἡ τάση ἐξαφανίσθηκε!».
Ἔτσι! Λεβέντες μᾶς θέλει ὁ Χριστός. Νά νικᾶμε τίς ἐπιθυμίες τῆς σάρκας τίς ἐνάντιες στό θέλημά Του. Ναί! Μᾶς θέλει ἄρχοντες, κυρίους τῶν ἐνστίκτων μας, καί ὄχι-φεῦ- ἕρμαια, κλωτσοσκούφι τους...!
Ἄν τώρα, οἱ αἰχμάλωτοι τῶν ἐνστίκτων τους, βρίσκουν τρόπο καί «δικαιολογοῦν» τήν κατάστασή τους, αὐτό δέν εἶναι κριτήριο ἀληθείας.
«Μήν πλανᾶσθε», προειδοποιεῖ ὁ Παῦλος. (1 Κορ.5:9). Καί οἱ χειρότεροι ἐγκληματίες βρίσκουν τρόπο καί «δικαιολογοῦν» τά ἐγκλήματά τους.
Καί οἱ σταυρωτές τοῦ Χριστοῦ εἶχαν τίς «δικαιολογίες» τους, καί μάλιστα μέ βάση τή Γραφή!
Οὔτε ἐπίσης ἀποτελεῖ κριτήριο ἀληθείας ἡ τάχα «ἤρεμη» συνείδηση. «Ἄν θέλεις κάτι νά μή τό νιώθεις ἁμαρτία, κάντο πολλές φορές», λέει ἡ σοφή παροιμία.
«Ὅταν γιά πρώτη φορά πῆρα τό πιστόλι νά σκοτώσω ἄνθρωπο, ἔτρεμε τό χέρι μου· μετά ἔγινε συνήθεια», δήλωσε ὁ Σάββας Ξηρός.
Ἄλλωστε ἠρεμία ὑπάρχει καί στά νεκροταφεῖα, ἰδιαίτερα τίς νύκτες.
«Δέν
βλέπουμε τά πράγματα, ὅπως εἶναι, ἀλλά ὅπως ἐμεῖς εἴμαστε» (Anais Nin).
Γι'αὐτό κριτήριο ἀληθείας δέν εἶναι ὁ «χαμένος» ἑαυτός μας, ἀλλά ὁ
νόμος τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Θεός ὁρίζει τί εἶναι ἁμαρτία, καί τί δέν εἶναι, ἄς λέμε ὅ,τι θέλουμε ἐμεῖς. Ἐκεῖ, στόν ἀδέκαστο κριτή Θεό ἡ ἀπολογία! Καί «Θεός οὐ μυκτυρίζεται!» (Γαλ. 6:7).
Ὁ ἀσθενής εἰσάγεται στό Νοσοκομεῖο, γιά νά θεραπευθεῖ· καί θά θεραπευθεῖ ἀκολουθώντας τίς ὁδηγίες τοῦ θεράποντος γιατροῦ.
Διαφορετικά, δέν ὑπάρχει λόγος νά παραμένει στό Νοσοκομεῖο. Καί ἡ Ἐκκλησία εἶναι Νοσοκομεῖο, καί ὄχι τροφός ἀσθενειῶν!
Ἄς διερωτηθοῦμε, ἄν ἔχουμε θέση στήν Ἁγία Ἐκκλησία, ὅταν πάσχουμε ἀπό σοβαρές παθήσεις, καί ἀδιαφοροῦμε παντελῶς γιά τή θεραπεία μας, τή σωτηρία μας.
Ἄς διερωτηθοῦμε ἐπίσης, ἄν τά παιδιά πού υἱοθετοῦνται ἀπό ὁμοφυλόφιλα (!) ζευγάρια, εἶναι πρέπον νά βαπτίζονται, τή στιγμή, πού εἶναι βέβαιο, ὅτι ὡς μέλη πιά τῆς Ἐκκλησίας, θά ἐνταχθοῦν ἀπό νωρίς στήν ὁμάδα ΛΟΑΤΚΙ.
Τό ἐρώτημα πού πρέπει νά θέσουν στούς ἑαυτούς τους οἱ ΛΟΑΤΚΙ (καί κάθε ἀμετανόητος παραβάτης τοῦ θείου νόμου), εἶναι, ἄν αὐτή ἡ ἐπίγεια, ἱερή ζωή ἔχει νόημα. Ἄν ναί, πῶς, μέ ποιές πράξεις, ἀποκτιέται αὐτό τό νόημα;!
Τό ἄλλο; Καί τί γίνεται μετά θάνατο; Τί θά ποῦν, πεθαίνοντας; Πετύχαμε τό στόχο μας;! Φεύγουμε εὐχαριστημένοι;! Καί ἄν ὑπάρχει Κόλαση;
«Γιά μᾶς 1000% ὑπάρχει Κόλαση! Ἐσεῖς σκεφθεῖτε, ἄν ἕνα 10% ὑπάρχει Κόλαση...!», εἶπαν εὐστόχως Ἁγιορεῖτες Μοναχοί στόν Χαρίλαο Φλωράκη.
Καί αὐτό τό «10%», τόν ἄφησε ἄυπνο ὅλη τή νύκτα, μέ ἀποτέλεσμα νά ὁδηγηθεῖ στή μετάνοια! (https://www.youtube.com/watch?v=uFwtB3d37OE).
«Ὅταν γεννιόσουν ἐσύ ἔκλαιγες, καί οἱ γύρω σου γελοῦσαν! Φρόντισε, ὅταν θά πεθαίνεις, οἱ γύρω σου νά κλαῖνε, καί ἐσύ νά γελᾶς» (Bossuet).
Τέλος καλό, ὅλα καλά...!
Πηγή: romfea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου