Η χαρά και η ευτυχία είναι επιλογή.

 

 

π. Λίβυος

Ναι η χαρά είσαι εσωτερικό γεγονός. Οι ρίζες της βρίσκονται στην καρδιά και οι καρποί της στην καθημερινότητα μας. Γι αυτό κι η χαρά δεν αναβάλλεται. Δεν σηκώνει άλλοθι και δικαιολογίες. Μπορεί να τα έχεις όλα και να είσαι μέσα στην μιζέρια και μπορεί να έχεις ελάχιστα και να είσαι ευτυχισμένος.

Έχω γνωρίσει ανθρώπους των οποίων η ζωή δεν έχει καμία άνεση, αλλά η καρδιά τους είναι τεράστια, απλωμένη στο φως, γεμάτη χαρά και γέλιο.

Έχουν κι αυτοί βάσανα και πληγές. Ανάγκες και προβλήματα αλλά δεν τα κάνουν άλλοθι για την μιζέρια και γκρίνια τους, για την κακή συμπεριφορά τους. Κάπου διάβασα τις προάλλες κάτι και μου άρεσε, "και εμένα με μαχαίρωσαν αλλά δεν έγινα μαχαίρι...".

Ήμουν πριν λίγες μέρες σε μια καφετέρια κι άκουγα κάποιον σε στο διπλανό τραπέζι να λέει "πως να έχεις ρε φίλε χαρά όταν δουλεύεις τόσες ώρες και γυρίζεις σπίτι κομμάτια...". Μάλιστα από ότι κατάλαβα ήταν και υψηλόμισθος. Και ήθελα να του πω, να σου συστήσω εγώ ανθρώπους που όλη ημέρα είναι πάνω σε μια μηχανή deliveri σε ζέστες, βροχές και κρύο κι όταν πάνε σπίτι τους παίζουν με τα παιδιά τους και χαίρονται;

Να σου πω για τα παιδιά που παίρνουν μισθούς πείνας και όταν έρχονται να σου πάρουν παραγγελία σου σκάνε ένα χαμόγελο σαν ανθισμένο ρόδο; Να σου πω για μητέρες που μεγαλώνουν παιδιά με φτώχεια και ανέχεια, με αρρώστιες και σκληρές δοκιμασίες, και λάμπουν τα πρόσωπα τους, ντυμένες στην χαρά και την ελπίδα για ζωή; 

Για μετανάστες που τα έχασαν όλα και συνεχίζουν να περπατάνε στο όνειρο για ένα καλύτερο αύριο, για ηλικιωμένους που προσφέρουν με τις προσευχές και τις πενιχρές συντάξεις τους χαρά σε άλλους ανθρώπους;

Και δεν σημαίνει ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν τις μαύρες τους. Αλλά είναι στιγμές, κακές ώρες, δεν είναι μέρες μήνες και χρόνια μιζέριας. Γιατί τότε σημαίνει ότι η μαυρίλα έχει απλωθεί μέσα σου και δεν ευθύνεται καμία δουλειά, κούραση ή δυσκολία αλλά εσύ που επιλέγεις το σκοτάδι αντί το φως.

Τις προάλλες ένα νέο ζευγάρι είχε μείνει με 5 ευρώ και έτρωγαν μακαρόνια σκέτα μαζί με τα δυο μικρά παιδιά τους. Κι όμως ήταν τόσο χαρούμενοι. Αυτοσαρκάζονταν και γελούσαν. Σε λίγες ώρες ο Θεός τους έδωσε λύση. Ήρθαν χρήματα από το πουθενά. Ξέρετε γιατί ήρθε η λύση; Γιατί δεν γκρίνιαξαν. Γιατί δεν μιζέριασαν. Γιατί δεν είπαν «τέλος». Έμειναν ανοιχτοί στο θαύμα και την έκπληξη, κρατώντας την χαρά στην καρδιά τους.

Και ήρθε το θαύμα. Το θαύμα έρχεται όταν αφήνεσαι στον Θεό των εκπλήξεων, όταν δεν προσπαθείς όλα να τα ελέγχεις. Το θαύμα δεν είναι θέαμα αλλά θέα. Θέα σε ένα κόσμο τεράστιων δυνατοτήτων, αφθονίας και πλούτου.

Όταν στα λίγα λες «δοξα τω Θεώ» θα έρθουν τα πολλά.
Όταν τα έχεις όλα και δεν έχεις χαρά, είσαι μίζερος και κακόμοιρος, αργά ή γρήγορα θα τα χάσεις όλα.

Όταν ενώ έχεις χίλιους λόγους να γκρινιάξεις εσύ ευγνωμονείς, γελάς και χαίρεσαι, σύντομα η ζωή σου θα γεμίσει θαύματα και ευλογίες.

Η χαρά και η ευτυχία είναι επιλογή. Θέλει να την αγαπάς και να τη ποθείς. Να την δουλεύεις και να εργάζεσαι πάνω σε αυτή όπως ο ασκητής την προσευχή. 

..........................................................................................................
***Άσκηση: Αρχίζουμε να λέμε «δόξα σοι ο Θεός» ή «Ευχαριστώ» νιώθωντας Ευγνωμοσύνη για όλα, εύκολα και δύσκολα, χαρούμενα και δυσάρεστα. Στην αρχή ίσως δυσκολευτούμε. Κανένα πρόβλημα. Το λέμε ακόμη και εάν δεν το νιώθουμε. 

Το λέμε συνεχώς ώστε από την ποσότητα να θα έρθει η ποιότητα κι από το νου θα κατέβουμε στην καρδιά. Μην το σταματάτε ακόμη κι εάν σας φαίνεται αστείο, ακόμη κι εάν δεν το νιώθετε. Θα έρθει μεγάλη ευλογία στην ζωή σας και τεράστια αλλαγή στην νοητική και ψυχική σας κατάσταση.