<<Πρέπει ακόμη να στοχασθώμεν πως ο Πανάγαθος Θεός «μισεί» τον υπερήφανον και αγαπά τον ταπεινόν. Και όχι μόνον ο Θεός, αλλά και ημείς, όταν ιδούμε τινά ταπεινόν, τον βλέπομεν ως Άγγελον, μας φαίνεται ν’ ανοίξωμεν την καρδίαν μας να τον βάλωμεν μέσα και όταν ιδούμεν τινά υπερήφανον, τον βλέπομεν ως τον διάβολον, γυρίζομεν το πρόσωπόν μας εις άλλο μέρος να μην τον βλέπωμεν.
Ας φύγωμεν, λοιπόν, αδελφοί μου από την υπερηφάνειαν, διότι η ταπείνωσις είναι Αγγελική οδός, είναι δρόμος οπού μας πηγαίνει εις τον Παράδεισον!
Εδώ πώς πηγαίνετε;
Την ταπείνωσιν αγαπάτε ή την υπερηφάνειαν;
Όστις αγαπά την ταπείνωσιν ας σηκωθή επάνω να μου το ειπή, να τον ευχηθώ.
«Εγώ, άγιε του Θεού, αγαπώ την ταπείνωσιν», λέγει κάποιος.
Έκβαλε τα φορέματά σου, ενδύσου πενιχρά φορέματα και γύρισε εις την αγοράν. Δεν το κάμνεις; Εντρέπεσαι; Κάμε άλλο. Κόψε το μισό σου μουστάκι και έβγα εις το παζάρι. Μήτε και αυτό το κάμνεις; Δεν το λέγω δι’ εσέ μόνον, αλλά διά να το ακούσουν και οι άλλοι να μη λέγετε ότι είσθε ταπεινοί.
Με βλέπετε και εμέ με αυτά τα γένεια; Είναι γεμάτα υπερηφάνειαν και ο Θεός να την ξερριζώση από την καρδίαν μας. Ο Χριστιανός χρειάζεται δύο πτέρυγας διά να πετάξη να υπάγη εις τον Παράδεισον: Την Ταπείνωσιν και την Αγάπην!>>!!
Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός (1714-1779)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου