Διδαχές ενός γέροντα που ζούσε στα Κελλιά.

 

Έλεγε κάποιος από τους γέροντες στους αδελφούς στα Κελλιά: «Ας μην προτιμήσουμε να γίνουμε δούλοι των αιγυπτιακών ηδονών, που μας κάνουν υποχείριους στο Φαραώ τον ολέθριο τύραννο».

Είπε πάλι: «Μακάρι όση προθυμία έχουν οι άνθρωποι για τα κακά, τόση να έδειχναν για τα καλά· και τη σπουδή με την οποία τρέχουν στα θέατρα και στις άρρωστες γιορτές για φιλοχρηματία και κενοδοξία και αδικία να τη μετάτρεπαν σε πόθο ευσέβειας. Δεν θα αγνοούσαμε τότε πόσο έχουμε τιμηθεί από το Θεό και πόση δύναμη έχουμε εναντίον των δαιμόνων».

Είπε πάλι ο γέροντας: «Από το Θεό τίποτε μεγαλύτερο, ούτε ίσο, ούτε λίγο υπολειπόμενο. Τι είναι λοιπόν ισχυρότερο ή μακαριότερο απ’ αυτόν που έχει το Θεό βοηθό;»

Είπε πάλι: «Παντού μεν ο Θεός υπάρχει· βρίσκεται όμως πιο κοντά σε όσους έχουν ευσέβεια κι αγωνίζονται οι οποίοι δεν είναι μόνο στα λόγια σεμνοί, αλλά και με έργα λαμπροί. Και όπου υπάρχει ο Θεός, ποιος θα θελήσει να κάνει κακό, ή ποιος μπορεί να βλάψει;»

Είπε πάλι: «Η δύναμη των ανθρώπων δεν είναι στη φύση. Γιατί αυτή είναι τρεπτή· αλλά στην πρόθεση με τη βοήθεια τον Θεού. Ας περιποιηθούμε λοιπόν την ψυχή μας, παιδιά μου, όσο το σώμα».

Είπε πάλι ο γέροντας: «Ας συγκεντρώσουμε τα φάρμακα της ψυχής, δηλαδή την ευσέβεια, τη δικαιοσύνη, την ταπεινοφροσύνη, την υποταγή. Επειδή μέγιστος γιατρός των ψυχών, Χριστός ο Θεός μιας, είναι κοντά μας και θέλει να μας θεραπεύσει. Ας μην Τον καταφρονήσουμε λοιπόν».

Είπε πάλι· «Μας διδάσκει ο Κύριος να είμαστε σώφρονες· εμείς όμως οι άθλιοι με τη μαλθακότητα περισσότερο περιεργαζόμαστε τις ηδονές».

Είπε πάλι· ο γέροντας: «Ας παρουσιάσουμε τους εαυτούς μας στο Θεό, όπως λέει ο Παύλος, «ως εκ νεκρών ζώντας»· μήτε βλέποντας πίσω να ξεχνάμε τα μπροστά· «αλλά κατά σκοπόν διώκωμεν εις το βραβείον της άνω κλήσεως».

Ρωτήθηκε ένας γέροντας από κάποιο αδελφό: «Γιατί συνεχώς κρίνω τους αδελφούς;» Αποκρίθηκε ο γέροντας: «Επειδή ακόμα δεν γνώρισες τον εαυτό σου. Γιατί όποιος γνωρίζει τον εαυτό του, δεν βλέπει τα των αδελφών του».

Απόσπασμα από το βιβλίο, Ιωάννου Μόσχου, «Λειμωνάριον», της σειράς Άνθη της ερήμου 17, έκδοσης Ιερά Μονή Σταυρονικήτα Αγίου Όρους 1983. Εισαγωγικά, μετάφραση, σχόλια Μοναχός Θεολόγος.

Πηγή:  simeiakairwn.wordpress.com