Όχι λόγια αλλά έργα!

 

Κάνουμε αναλύσεις περί αναλύσεων περί της πνευματικής ζωής.

Κι όμως μένουμε συνήθως σ’ένα θεωρητικό επίπεδο.Οι Άγιοι όμως ήταν πρακτικοί και απλοί άνθρωποι.

Τι χρειάζεται για να ζήσουμε όπως θέλει ο Χριστός;

Την απάντηση μας την δίνουν οι ζωές των Αγίων μας.Όχι τα λόγια τους, αλλά τα έργα τους.

Όχι οι θεωρίες τους, αλλά οι πράξεις τους.

Οι Άγιοι μας μίλησαν περί πνευματικής ζωής, από την ίδια την εμπειρία της ζωής τους. Οι λόγοι τους δεν ήτανε απόρροια θεολογικών σπουδών, αλλά πνευματικών βιωμάτων μέσα από την άσκηση, την μετάνοια, την προσευχή, την νήψη.

Ας δούμε λοιπόν τις ζωές των Αγίων μας.

Εκεί βρίσκονται τα μυστικά της πνευματικής ζωής.Απλά είναι τα πράγματα.

Εμείς τα κάνουμε δύσκολα και περίπλοκα λόγω της εμμονής μας στον εγωισμό μας.

Τι θέλει από εμάς ο Χριστός;

Να δείχνουμε έλεος προς τους άλλους.

Να συγχωρούμε εύκολα, να υπομένουμε, να συμπάσχουμε.

Να ζούμε με απλότητα καρδιάς, με αγαθό λογισμό, με ταπεινή ματιά.

Δεν είμαστε οι μεγάλοι ασκητές της ερήμου και των σπηλαίων.

Είμαστε άνθρωποι που ζούμε μέσα στον κόσμο.

 

Η άσκησή μας λοιπόν είναι κυρίως μέσα στις διαπροσωπικές μας σχέσεις.

Όταν ο άνθρωπος ισορροπήσει εσωτερικά, θα μπορέσει και να διαχειρίζεται με διάκριση και σύνεση τις σχέσεις τους με τους άλλους.

Χρειάζεται πρωτίστως να θεραπεύσουμε την σχέση μας με τον εαυτό μας.

Να τα βρούμε με τον εαυτό μας. Διότι αλλιώς θα βασανιζόμαστε και θα βασανίζουμε.

Ο Θεός ζητά από εμάς να αγαπήσουμε τους άλλους, όπως αγαπούμε τον εαυτό μας.

Η θεάρεστη αγάπη προς τον εαυτό μας είναι η βασική προϋπόθεση για να αγαπήσουμε και τον πλησίον μας. Άνθρωπος που αγαπά τον εαυτό του, όχι φίλαυτα και εγωιστικά, αλλά μέσα στο πλαίσιο της αυτογνωσίας και της μετάνοιας, θα γίνεται όαση και ανάπαυση για τους άλλους.

Όσο «καθαροί» και «ασκητικοί» κι αν είμαστε, εάν δεν εκφράζεται η ζωή μας προς τους άλλους ως ένα απαλό χάδι, ως μια αγκαλιά συγχώρησης, ως ένα βλέμμα κατανόησης, ως ένας λόγος παρηγοριάς και ελπίδας, τότε έχουμε αποτύχει να βρούμε την Αλήθεια, τον Χριστό· έχουμε εγκλωβιστεί σε τύπους και κανόνες που δεν σώζουν αλλά εκφυλίζουν το νόημα της εν Χριστώ ζωής.