Μία συγκλονιστική γνωριμία...

 

Ο Χριστός είναι ο Πατέρας μας που μας γνωρίζει όσο κανείς άλλος.

Μην το ξεχνάμε αυτό αδέρφια. Δεν έχει νόημα η υποκρισία, το ψέμα, ο φαρισαϊσμός μπροστά στον Πατέρα σου. Πώς μπορείς να κοροϊδέψεις τον Πατέρα σου αφού σε γέννησε και σε γνωρίζει τέλεια; Πολλές φορές μπαίνουμε στη σχέση με τον Χριστό προσπαθώντας να Του δείξουμε ότι είμαστε κάποιοι έναντι των άλλων ανθρώπων, γελοιοποιούμε τον εαυτό μας προσπαθώντας να το παίξουμε κάτι που δεν είμαστε, σε Κάποιον που μας γνωρίζει σε βάθος και έχει τις τρίχες της κεφαλής μας μετρημένες.

 Δεν έχει νόημα...

 Εμείς δεν Τον γνωρίζουμε. Πολλές φορές η γνωριμία αυτή μας προκαλεί φόβο ίσως διότι νιώθουμε έλεγχο και οφείλουμε μετά να πάρουμε ευθύνες και αποφάσεις αλλά ας παρακάμψουμε αυτή τη φοβία, δεν έχει νόημα. Η αγκαλιά του Χριστού είναι ιατρικό λιμάνι.

 Σε αυτή τη ζωή αγωνιζόμαστε να Τον γνωρίσουμε, όχι σαν είδωλο ή φιλοσοφικά, αλλά σαν σχέση σε θεραπευτική κίνηση. Δεν έχει νόημα να κρύψουμε κάτι κάτω από πέπλα θρησκευτικότητας ή του  ψευτοευσεβισμού. Δεν θέλει ο Κύριος μεγάλα λόγια, απλά ένα “Χριστέ μου είμαι χάλια αλλά είμαι εδώ για Εσένα διότι το έχω ανάγκη”.

 

 “Όποιος λέει “Τον γνώρισα”, δεν τηρεί, όμως τις εντολές Του, είναι ψεύτης, δεν λέει την αλήθεια. Όποιος όμως υπακούει στον λόγο Του, ασφαλώς αυτός αγαπάει τον Θεό με όλη του την καρδιά. Μόνο έτσι έχουμε τη βεβαιότητα πως είμαστε ενωμένοι μαζί Του. Όποιος λέει πως μένει σταθερά ενωμένος μαζί Του οφείλει να ζει όπως ακριβώς έζησε Εκείνος ” (Α’ Ιωάννου 2,4-6)

Όσο γνωρίζουμε τον Χριστό, η καρδιά μας από νύχτα χωρίς φεγγάρι γίνεται ημέρα ηλιόλουστη.

 Πολλές φορές μπαίνουμε σε καταστάσεις εξωτερικής θρησκευτικότητας, για να νιώσουμε καλά, ώστε να είμαστε “οι καλοί άνθρωποι της Εκκλησίας” αλλά μέσα μας τι γίνεται ; Το έχουμε σκεφτεί;

 Δεν πάμε στον Χριστό να δείξουμε κάτι για να Του αρέσουμε αλλά να Του δώσουμε τον εαυτό μας για να τον θεραπεύσει.

 Υπάρχουν πολλοί αδερφοί μας που χτίζουν εκκλησίες  και νιώθουν ότι με αυτό τον τρόπο τα έχουν καλά με τον Θεό, αλλά δεν μπήκαν ποτέ μέσα στην καρδιά τους. Είναι σαν να πηγαίνεις στον γιατρό συνεχώς δώρα αλλά να μην έχεις πάρει ποτέ τα φάρμακα που σου έχει γράψει για την αρρώστιά σου.

 Ο Κύριος ζητά τον εαυτό μας, τις αμαρτίες μας, δίχως γιατί και διότι. Αυτό που είμαστε και μόνο. Για αυτό και στην εξομολόγηση δεν θέλει πολλά λόγια, λίγα λόγια μετανοίας βαπτισμένα με δάκρυα. “Θυσία εὐπρόσδεκτος καὶ ἀρεστὴ εἰς τὸν Θεὸν εἶναι τὸ πνεῦμα, ποὺ ἔχει συντριβὴ ἀπὸ εἰλικρινῆ μετάνοιαν”. (50 ψαλμός)

Ο Κύριος μας ζητάει απλά να πάμε κοντά Του και τίποτε άλλο και “Αν Του ζητήσουμε κάτι σύμφωνα με το θέλημα Του, μας ακούει” (Α΄ Ιωάννου 5,14) και αυτό αρκεί . . . .

 Πόσες φορές λέμε στους άλλους “Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;” απλά όταν τη φράση αυτή την απευθύνουμε στον Χριστό βάζουμε τελεία. “Κύριε ξέρεις ποιος είμαι εγώ.”

Πήγαινε αδερφέ στην εξομολόγηση και πες : “ ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον

” (Ψαλμός 50,11).

 Πήγαινε στην προσευχή σου και παρακάλεσε με πόθο “ Πλάσε μέσα μου και κτίσε νέαν καρδίαν καθαράν, Θεέ μου, δια να ενθρονίσης και εγκαινιάσης εις τα βάθη της ψυχής μου πνεύμα αληθείας, πνεύμα ορθοφροσύνης” (Ψαλμός 50,12).

 Καλή πορεία γνωριμίας...

 π.Σπυρίδων Σκουτής

Πηγή:  euxh.gr