(Ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει στὸν διάβολο νὰ μᾶς πειράζη), γιὰ νὰ διαλέξει τὰ παιδιά Του. «Κάνε, διάβολε, ὅ,τι θέλεις», λέει ὁ Θεός, γιατί, ὅ,τι καὶ ἄν κάνη, τελικά θὰ σπάση τὰ μοῦτρα του στὸν ἀκρογωνιαῖο λίθο ποὺ εἶναι ὁ Χριστός. Ἐὰν πιστεύουμε ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος, τότε τίποτε δὲν μᾶς φοβίζει.
Ὁ Θεὸς δὲν ἐπιτρέπει μία δοκιμασία, ἄν δὲν βγῆ κάτι καλό. Ὅταν ὁ Θεὸς βλέπη ὅτι θὰ γίνη ἕνα μεγαλύτερο καλό, ἀφήνει τὸν διάβολο νὰ κάνη τὴν δουλειά του. εἴδατε τί ἔκανε ὁ Ἡρώδης; Σκότωσε δεκατέσσερις χιλιάδες νήπια, ἀλλὰ ἔκανε δεκατέσσερις χιλιάδες Μάρτυρες Ἀγγέλους. Ποῦ εἶδες ἐσύ Μάρτυρες Ἀγγέλους; Ἔσπασε τὰ μοῦτρα τοῦ ὁ διάβολος!
Ὁ Διοκλητιανός ἔγινε συνεργάτης τοῦ διαβόλου βασανίζοντας τούς Χριστιανούς σκληρά. Ἀλλά, χωρίς νὰ τὸ θέλη, ἔκανε καλό στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, γιατί τὴν πλούτισε μὲ Ἁγίους. Νόμιζε ὅτι θὰ ἐξαφάνιζε ὅλους τους Χριστιανούς, ἀλλὰ δὲν ἔκανε τίποτε. Ἄφησε πλῆθος ἅγια Λείψανα νὰ τὰ προσκυνοῦμε καὶ πλούτισε τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.
Μποροῦσε νὰ τὸν εἶχε ξεκάνει τὸν διάβολο ὁ Θεός, Θεὸς εἶναι! Ἐὰν θέλη, καὶ τώρα τὸν μαζεύει κουβάρι στὴν κόλαση, ἀλλὰ τὸν ἀφήνει πάλι γιὰ τὸ καλό μας. Θὰ τὸν ἄφηνε νὰ ταλαιπωρῆ καὶ νὰ βασανίζη τὸ πλάσμα Του; τὸν ἄφησε ὅμως μέχρις ἑνός σημείου καὶ ἕως καιροῦ, γιὰ νὰ μᾶς βοηθάη μὲ τὴν κακία του, νὰ μᾶς πειράζη, γιὰ νὰ τρέχουμε σ' Αὐτόν.
Μόνον ἄν πρόκειται νὰ βγῆ καλό, ἐπιτρέπει στὸ ταγκαλάκι νὰ μᾶς πειράξη. Ἄν δὲν βγῆ καλό, δὲν ἐπιτρέπει. Ὅλα τὰ ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς γιὰ τὸ καλό μας. Νὰ τὸ πιστέψουμε αὐτό. Ἀφήνει τὸν διάβολο ὁ Θεός, γιὰ νὰ παλαίψη ὁ ἄνθρωπος. Χωρίς πάλη δὲν γίνεται χωριό. Ἄν δὲν μᾶς πείραζε ὁ διάβολος, μπορεῖ νὰ νομίζαμε ὅτι εἴμαστε καὶ ἅγιοι.
Ἐπιτρέπει λοιπόν ὁ Θεὸς στὸν διάβολο νὰ μᾶς χτυπάη μὲ κακία, γιατί μὲ τὸ χτύπημα ποὺ μᾶς κάνει, διώχνει ὅλες τὶς σκόνες μας καὶ ξεσκονίζεται ἡ σκονισμένη ψυχή μας. Ἤ τὸν ἀφήνη νὰ ὀρμάη νὰ μᾶς δαγκώση, γιὰ νὰ καταφεύγουμε σ' Αὐτόν. Ὁ Θεὸς μᾶς καλεῖ συνέχεια, ἀλλὰ ἐμεῖς συνήθως ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ τὸν Θεό καὶ, μόνον ἄν παρουσιασθῆ κανένας κίνδυνος, τρέχουμε κοντά Του.
Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἑνωθῆ μὲ τὸν Θεό, δὲν ὑπάρχει περιθώριο νὰ εἰσχωρήση ὁ πονηρός, ἀλλὰ οὔτε ὑπάρχει καὶ λόγος νὰ ἐπιτρέψη ὁ Θεὸς στὸν πονηρό νὰ τὸν πειράξη, γιὰ νὰ ἀναγκασθῆ ὁ ἄνθρωπος νὰ καταφύγη στὸν Θεό. Πάντως, ὅπως καὶ ἄν εἶναι, ὁ πονηρός μας κάνει καλό, μᾶς βοηθάει νὰ ἁγιάσουμε. Γι' αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς τὸν ἀνέχεται.
Ὁ Θεὸς ἔχει ἀφήσει ἐλεύθερους, ἐκτός ἀπὸ τούς ἀνθρώπους, καὶ τούς δαίμονες, μία ποὺ τὴν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου δὲν τὴν βλάπτουν, γιατί δὲν μποροῦν. Ἐκτός ἐὰν θέλη ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος νὰ βλάψη τὴν ψυχή του. ἀντίθετα, μισθό προξενοῦν στὶς ψυχές μας εἴτε κακοί ἄνθρωποι εἴτε ἀπρ/ὀσεκτοι ποὺ ἄθελά τους κάνουν κακό στὴν ζωή μας. Γιατί, νομίζετε, λέει ἐκεῖνος ὁ Ἀββάς: «Ἐπαρον τούς πειρασμούς καὶ οὐδείς ὁ σωζόμενος» (1); Γιατί οἱ πειρασμοί ὠφελοῦν πολύ. Ὄχι ὅτι ὁ διάβολος μπορεῖ νὰ κάνη ποτέ καλό – γιατί εἶναι κακός – ἀλλὰ ὁ Καλός Θεὸς ἐμποδίζει τὴν πέτρα ποὺ μᾶς πετάει, γιὰ νὰ σπάση τὸ κεφάλι μας, καὶ μᾶς τὴν δίνει στὸ ἕνα χέρι, καὶ στὸ ἄλλο χέρι μᾶς δίνει ἀμύγδαλα, γιὰ νὰ σπάζουμε καὶ νὰ τρῶμε!
Ἐπιτρέπει δηλαδή ὁ Θεὸς τούς πειρασμούς, ὄχι γιὰ νὰ μᾶς τυραννᾶ ὁ
διάβολος, ἀλλὰ γιὰ νὰ δίνουμε μὲ αὐτόν τὸν τρόπο «ἐξετάσεις» γιὰ τὴν
ἄλλη ζωή καὶ νὰ μήν ἔχουμε παράλογες ἀπαιτήσεις στὴν Δευτέρα Παρουσία.
Πρέπει νὰ τὸ καταλάβουμε καλά ὅτι πολεμοῦμε – καὶ ἔχουμε νὰ πολεμήσουμε,
ἕως ὅτου βρισκόμαστε σ' ἐτούτη τὴν ζωή – μὲ τὸν ἴδιο τὸν διάβολο. Ὅσο
ζῆ ὁ ἄνθρωπος, ἔχει πολλή δουλειά νὰ κάνη γιὰ τὴν καλυτέρευση τῆς ψυχῆς
του καὶ ἔχει δικαίωμα νὰ δίνη ἐξετάσεις πνευματικές. Ἐὰν πεθάνη καὶ δὲν
περάση, κόβεται πιά. Μετεξεταστέος δὲν ὑπάρχει.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου