Όποιος απελπίζεται, σφάζει ο ίδιος τον εαυτόν του!

 

Τίποτα χειρότερο από την απόγνωση. Όταν ο άνθρωπος βρίσκεται σε απόγνωση, ουδέποτε τρέχει να γιατρευτεί, αλλά αφήνει αθεράπευτο το πάθος να λυμαίνεται, να κατατρώει την καρδιά του και να διαφθείρει την ψυχή του.

Η θλίψη και η μελαγχολία έχουν κατακυριεύσει την καρδιά του. Ο απεγνωσμένος αισθάνεται τη ζωή του να βαραίνει και ζητάει να απαλλαγεί από το φορτίο της.

Πουθενά δεν βρίσκει ευχαρίστηση, πουθενά παρηγοριά και τίποτα δεν μπορεί να του πάρει την μελαγχολική διάθεση και εγκαταλείπει τον βίο, αγνοώντας ο ταλαίπωρος, ότι μεταβαίνει σε άλλη αιώνια ζωή βασάνων, όπου υπάρχει αιώνια οδύνη… (Άγιος Νεκτάριος)

Η τελευταία και οριστική νίκη του διαβόλου είναι όταν σπείρει σε μια ψυχή την απελπισία. (Ιερός Αυγουστίνος)

Όποιος απελπίζεται, σφάζει ο ίδιος τον εαυτόν του. Όπως είναι αδύνατον να βαδίσει ο νεκρός, έτσι είναι αδύνατον να σωθεί ο απελπισμένος. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)

Η απόγνωση οφείλεται είτε: είτε στο πλήθος των αμαρτιών, είτε στην υπερηφάνεια, μη ανεχόμενοι αυτά που μας συνέβησαν. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)

Όσα πολλά και μεγάλα αμαρτήματα να κάνει κανείς, ακόμα και ασεβής να γίνει, δεν μένει ευχαριστημένος ο διάβολος, διότι γνωρίζει ότι ο Θεός είναι Θεός ελέους και ευσπλαχνίας και όταν μετανοήσει ο άνθρωπος, τον δέχεται πάλι. 

Αλλά όταν δει, ότι έχασε ο άνθρωπος τις ελπίδες του και την πίστη του που είχε στον Θεό, τότε δεν φοβάται καθόλου, αλλά μένει καθήμενος στον θρόνο του πολύ ευχαριστημένος, διότι γνωρίζει ότι κέρδισε αυτόν τον άνθρωπο. Γι’ αυτό κανείς δεν πρέπει ποτέ να απελπίζεται. (Όσιος Άνθιμος της Χίου)

Πηγή:  Βήμα Ορθοδοξίας