ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ είναι σημάδι φιλίας, ελπίδας και ειρήνης για το αύριο....

 

 

Πριν από πολύ καιρό τα χρώματα είχαν έναν έξαλλο καβγά. Ο καθένας τους ανακήρυξε τον εαυτό του καλύτερο απολύτως, το σημαντικότερο, το πιο χρήσιμο, το αγαπημένο.
Το πράσινο αμέσως πρότεινε ως άξιος να λάβει την πρωτιά λέγοντας:
"Κοίτα γύρω σου, αναλογίσου τη φύση, παρατήρησε τους λόφους, τα δάση και τα βουνά και θα συνειδητοποιήσεις πώς, χωρίς εμένα, δεν υπάρχει ζωή. Είμαι το χρώμα του γρασιδιού, των δέντρων, των απέραντων λιβαδιών. Εκπροσωπώ τη ζωή, την άνοιξη και την ελπίδα. "
Το μπλε το διακόπτει:
"Είσαι πολύ απασχολημένος κοιτάζοντας τη γη, είσαι πολύ απασχολημένος με την πραγματικότητα γύρω σου. Σήκωσε λίγο τα μάτια σου προς τον ουρανό, αναλογίσου την απεραντοσύνη και το βάθος των θαλασσών και εκεί θα ανακαλύψεις την παρουσία μου. 

Είμαι το χρώμα του βάθους που αγκαλιάζει το σύμπαν. Το νερό είναι το θεμέλιο της ζωής. Ο ουρανός δίνει χώρο, ειρήνη και γαλήνη, χωρίς εμένα δεν θα ήσουν τίποτα».
Το κίτρινο επανεκκίνησε:
"Είστε όλοι τόσο σοβαροί! Ο κόσμος χρειάζεται φως και χαρά. Είμαι το χρώμα που φέρνει χαμόγελο στον κόσμο. Σιτάρι και ηλιοτρόπια ντύνονται στο χρώμα μου, τα αστέρια της νύχτας και ο ήλιος που φωτίζει τα πάντα. Αντιπροσωπεύω την ενέργεια και τη χαρά. "
Ντροπαλά ανέβηκε το πορτοκαλί λέγοντας:
"Ντύνουν στο χρώμα μου καρότα, κολοκύθες, πορτοκάλια γιατί, όπου είμαι παρών, εγγυώμαι βιταμίνες και υγιή ζωή.
Εκπροσωπώ τη ζεστασιά και την υγεία. Δεν είμαι παρών όλη την ώρα, αλλά όταν γεμίζω τον ουρανό με ανατολή και δύση, η ομορφιά μου είναι τόσο εντυπωσιακή που κανείς δεν σκέφτεται πια ούτε έναν από εσάς... "

Ο κόκκινος, δυνατά, δεν έδωσε χρόνο να τελειώσει στο πορτοκαλί, και σίγουρος για τον εαυτό του είπε:
"Εσύ, ακόμα συζητάς ποιος είναι ο πιο σημαντικός; Δεν βλέπεις ότι εκπροσωπώ τη ζωή;
Είμαι το χρώμα του αίματος και το αίμα είναι η ζωή, το χρώμα του κινδύνου και του θάρρους, μαρτύρων και ηρώων.
Παπαρούνες και γιασεμί ντύνονται σαν εμένα• εκεί που είμαι παρών είμαι το κέντρο της προσοχής γιατί εκπροσωπώ το πάθος και την αγάπη! "
Ενώ το κόκκινο ακόμα ούρλιαζε, επίσημο και βασιλικό το μωβ προχωρούσε:
«Δεν χρειάζεται να μιλήσω, να προτείνω ή να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Ο κόσμος με ξέρει και όταν περπατώ υποκλίνεται.
Εκπροσωπώ τη βασιλεία: βασιλιάδες, πρίγκιπες και εκκλησιαστικοί άνδρες ντύνονται στο χρώμα μου. Εκπροσωπώ την εξουσία, αυτό που είναι ιερό και μυστηριώδες! "
Τελικά ο Indaco μίλησε πολύ πιο ήρεμα για τους άλλους, αλλά με αποφασιστικότητα είπε:
"Σκέψου με, είμαι το χρώμα της σιωπής. Αντιπροσωπεύει τη σκέψη και τον προβληματισμό, το λυκόφως και τα βαθιά νερά... Όλοι με χρειάζεστε για να ισορροπήσω και να κάνω αντίθεση, να προσευχηθώ και να ορκιστώ ειρήνη".
Και έτσι τα χρώματα συνέχισαν να συζητούν το καθένα πεπεισμένο ότι ήταν ανώτερο από τα άλλα. Τσακώνονταν όλο και πιο βίαια χωρίς να ακούνε λόγους.
Ξαφνικά ένας κεραυνός ξερίζωσε τον ουρανό ακολουθούμενος από έναν πολύ δυνατό θόρυβο. Οι κεραυνοί και η δυνατή βροχή που ακολούθησε τους τρόμαξαν τόσο πολύ που κουλουριαστήκαν όλοι μαζί για παρηγοριά.
Μέσα στην κατακραυγή άρχισε να μιλάει η βροχή: "Εσείς ανόητα χρώματα τσακώνεστε μεταξύ σας και ο καθένας προσπαθεί να κυριαρχήσει στον άλλον... Δεν ξέρετε ότι ο καθένας σας δημιουργήθηκε για έναν συγκεκριμένο μοναδικό και διαφορετικό σκοπό; Κράτα το χέρι μου και έλα μαζί μου! "
Αφού συμφιλιώθηκαν, κρατούσαν ο ένας το χέρι του άλλου. Και η βροχή συνέχισε: «Από εδώ και πέρα, όταν βρέχει ο καθένας σας θα απλώνεται στον ουρανό σε ένα μεγάλο ουράνιο τόξο χρωμάτων για να θυμάστε ότι όλοι ζείτε ειρηνικά. "
ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ είναι σημάδι φιλίας, ελπίδας και ειρήνης για το αύριο....
Όταν λοιπόν μια καλή βροχή λούσει τον κόσμο και το ουράνιο τόξο εμφανιστεί στον ουρανό ας θυμηθούμε να εκτιμάμε ο ένας τον άλλον και να ζούμε ειρηνικά.