ΟΤΑΝ ΛΑΜΠΕΙ ΣΤΗ ΔΙΑΝΟΙΑ ΜΑΣ ΤΟ ΑΓΙΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

Όπως η βροχή, όσο περισσότερο πέφτει στη γη τόσο την κάνει αφράτη, έτσι και τη γη της καρδιάς μας τη χαροποιεί και την ευφραίνει το άγιο Όνομα του Χριστού.
Η ψυχή συνέχεια αγκαλιάζει τον Χριστό με την επίκλησή της, γιατί μόνον Αυτός γνωρίζει τα μυστικά της καρδιάς και προσπαθεί με κάθε τρόπο να κρύψει από τους ανθρώπους τη γλυκύτητά της και τον εσωτερικό της αγώνα.
Το να επικαλείται κανείς συνεχώς τον Ιησού μ’ έναν πόθο γεμάτο γλυκύτητα και χαρά, γίνεται αιτία ο αέρας της καρδιάς να είναι γεμάτος από χαρά και γαλήνη εξαιτίας της άκρας προσοχής που φέρνει η Ευχή.
Ας έχουμε πραγματικά παντοτινή μέριμνά μας την επίκληση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού με πυρωμένη καρδιά φωνάζοντας προς Αυτόν δυνατά, ώστε να ζήσουμε το άγιο Όνομα «Ιησούς».
Όποιος έχει αγκαλιάσει τον Ιησού Χριστό με τη συνεχή Ευχή, δεν θα κοπιάσει να Τον ακολουθεί, όπως λέει κι ο προφήτης (βλ. Ιερ. 17, 16)· και δεν θα επιθυμήσει ένας τέτοιος άνθρωπος να ζήσει όπως ζουν οι κοινοί άνθρωποι, εξαιτίας της ωραιότητας και τερπνότητας και γλυκύτητας του Ιησού.

Η μονολόγιστη Προσευχή σκοτώνει και αποτεφρώνει τις απάτες των δαιμόνων, γιατί όταν επικαλούμαστε ακούραστα και συνεχώς τον Θεό και Κύριό μας Ιησού, τον Υιό του Θεού, Αυτός δεν τους επιτρέπει ούτε την επίθεση να αρχίσουν.
Μακάριος είναι πραγματικά εκείνος που έτσι έχει ταυτιστεί με την προσευχή με τον Ιησού στη διάνοιά του και ακατάπαυστα Τον επικαλείται μεσ’ στην καρδιά του, όπως είναι ενωμένος ο αέρας με τα σώματά μας ή η φλόγα με το κερί.
Όταν περνά ο ήλιος πάνω από τη γη, φέρνει τη μέρα· το άγιο όμως και σεβαστό Όνομα του Χριστού μας, όταν λάμπει στη διάνοιά μας, γεννά αναρίθμητες λαμπρές σκέψεις…

ΗΣΥΧΙΟΣ Ο ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ