«Ουχί οι δέκα εκκαθαρίσθηκαν; Οι δε εννέα που;»

 

 

Σήμερα ακούσαμε έναν λόγο του Χριστού,
γεμάτο τόσο παράπονο,
καθώς διαπίστωσε ότι από τους δέκα θεραπευμένους
μονάχα ο ένας γύρισε να πει ‘’Ευχαριστώ’’:
«Ουχί οι δέκα εκκαθαρίσθηκαν; Οι δε εννέα που;»
Αλήθεια ποια απάντηση θα μπορούσε να σταθεί
σε ένα τέτοιο ερώτημα
σε εκείνους που γι' αυτούς σήμερα δεν είναι Κυριακή
αλλά η έβδομη(τελευταία) ημέρα της εβδομάδας
και άρα ημέρα ρέκλας……
Κάποιους βέβαια τους τύπτει λίγο η συνείδηση
και έρχονται και μας λένε:
«πάτερ μου μη με παρεξηγείς έχω κάποιες Κυριακές να έρθω….
θα έρθω έμπλεξα με τις δουλειές…»
Όχι παιδί μου δεν έμπλεξες…. ξέχασες…..
Κι αυτή η λησμονιά στοιχίζει ακριβά στην ψυχούλα σου.....
Δεν είναι θέμα ‘’υποχρέωσης’’(δεν χτυπάμε κάρτα)…..
αλλά σχέσης αγάπης…..
Του λείπουμε του Χριστού….
δεν ξέρω εάν το αντιλαμβανόμαστε……
Πως λέγεται αλλιώς η Θεία Λειτουργία; Θεία Ευχαριστία!

Ένα τραπέζι αγάπης κι υπάρχουν θέσεις που είναι άδειες….
Και το βλέμμα Του ψάχνει…..περιμένει μ’ αγωνία…..
''Να' τος τώρα θα μπει....εεε...ίσως σε λίγο θα έρθει....
δεν μπορεί τις προάλλες στις παρακλήσεις
τα μάτια του τα βουρκωμένα με κοίταγαν
με τόση λαχτάρα.... θα έρθει δεν μπορεί....''
Και οι ώρες και τα χρόνια περνούν
και Εκείνος εκεί.....στημένος σ' ένα ραντεβού ανοιχτό.....
Φεύγουμε με τα δώρα του Αρραβώνα παραμάσχαλα.....
Αχ…..Ευγνωμοσύνη……ένα σπάνιο λουλούδι
που ανθεί σε καρδιές που εκτιμούν……
Μα εμείς είμαστε τόσο αχάριστοι……
Και ξέρεις η απουσία της ευγνωμοσύνης
γεννά την αχαριστία και αυτή την γκρίνια…..
Αυτή η αχαριστία γίνεται τοξικότητα…..
και κοντά σε τέτοιον άνθρωπο
άνετα μπορείς να πάθεις κατάθλιψη….
μοιάζει με το πορτοκάλι που την σαπίλα του
την μεταφέρει σε όποιο άλλο το ακουμπά.
Πόσα σ’ ευχαριστώ Χριστέ μου Σου χρωστάμε
και διαρκώς πιστώνουμε
την σχέση μαζί Σου με τόσα παράπονα….
Συγχώρα μας!!!