ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ Δ' ΝΗΣΤΕΙΩΝ

 

Μόνον ἐπάγη τὸ ξύλον Χριστὲ τοῦ Σταυροῦ σου, τὰ θεμέλια ἐσαλεύθη τοῦ θανάτου Κύριε· ὃν γὰρ κατέπιε πόθῳ ὁ ᾍδης, ἀπέλυσε τρόμῳ, ἔδειξας ἡμῖν τὸ σωτήριόν σου Ἅγιε, καὶ δοξολογοῦμέν σε Υἱὲ Θεοῦ. Ἐλέησον ἡμᾶς.

Σήμερον τὸ προφητικὸν πεπλήρωται λόγιον· ἰδοὺ γὰρ προσκυνοῦμεν εἰς τὸν τόπον, οὗ ἔστησαν οἱ πόδες σου Κύριε, καὶ Ξύλου σωτηρίας γευσάμενοι, τῶν ἐξ ἁμαρτίας παθῶν ἐλευθερίας ἐτύχομεν, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, μόνε φιλάνθρωπε. (Μεσώδια Καθίσματα).

Ἔχουμε τὴ σταύρωση, σὲ λίγο θὰ πᾶμε τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα στὴν ἐκκλησία, νὰ ξέρουμε γιατί πηγαίνουμε. Λοιπόν, «ἐπὶ Σταυροῦ τὰς ἀχράντους σου χείρας ἐξέτεινας Κύριε, ἐπισυνάγων πάντα τὰ ἔθνη κράζοντα, Κύριε δόξα σοι»... 

Ἅπλωσες τὶς παλάμες σου, Κύριέ μου στὸ σταυρό. Καὶ τί ἔκανες; Νὰ λέει, μέσα σ᾿ αὐτὴ τὴν νοητὴ ἀγκαλιὰ ἔβαλα ὅλα τὰ ἔθνη. Ὅλους ἤθελε νὰ τοὺς σώσει!

Ἐδῶ ἔχουμε τὸ κλειδὶ τὸ νοητὸ τοῦ παραδείσου... Μάλιστα ἔψαχνα ἕνα κλειδὶ ποὺ νὰ ἔχει πάνω του τὸ γράμμα Π καὶ αὐθημερὸν τὸ βρῆκα... Ὅπως καὶ ὁ ληστὴς αὐθημερὸν μπῆκε. Σὲ μία μέρα μπῆκε στὸν παράδεισο! Καὶ τί δὲν εἶχε κάνει αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος! Ἀλλὰ πῶς μπῆκε στὸν παράδεισο; Τὴν ἀπάντηση τὴν δίνει -Μεγάλη Πέμπτη; Μεγάλη Παρασκευή;- ἕνα δίστιχο ποὺ λέει «Βαλὼν ὁ ληστὴς κλείδα τὸ Μνήσθητί μου». 

Νοητὸ κλειδὶ γιὰ τὴν πόρτα τοῦ παραδείσου, εἶναι τὸ «Μνήσθητί μου»... Ἔτσι νὰ λέμε κι ἐμεῖς καὶ νά ῾χουμε τὴν ἐπίγνωση τοῦ ληστῆ, τοῦ τελώνη· γιατὶ ἔχουμε καὶ τὸν φαρισαῖο, ποὺ ἔλεγε: «τὰ κάνω ὅλα, ὅ,τι μοῦ ἔχεις πεῖ Θεέ μου, δὲν μοῦ λείπει τίποτα, τὸ ἕνα δέκατο τὸ δίνω τὸ δίνω γιὰ ἐλεημοσύνη, νηστεύω -λέει- τὸ Σαββάτο καὶ δὲν εἶμαι σὰν τοὺς λοιπούς, ἅρπαγες, μοιχοί.

 

Κι ἔδειξε τὸν τελώνη, ὁ ὁποῖος καὶ ἅρπαγας ἦταν καὶ μοιχὸς ὅπως φαίνεται, αὐτός, λέει, κάτω. Ὁ τελώνης χτύπαγε καὶ ῾κεῖνος τὸ στῆθος του καὶ δὲν εἶχε λέει τὴν δύναμη οὔτε τὰ μάτια του νὰ σηκώσει στὸν οὐρανό. Ἐν τούτοις δικαιώθηκε στὸ τέλος....

Ξεφτίλισε ὁ Χριστὸς τὸν παράδεισο βάζοντας μέσα ληστές, τελῶνες, πόρνες -ἔτσι λέει ὁ κόσμος. Μὰ λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: Λάθος! Τὸν καλὸ γιατρό, πότε τὸν θαυμάζουμε; Ὅταν θεραπεύει ἀνίατες ἀσθένειες. Ἔτσι λοιπὸν στὴν περίπτωση τοῦ Χριστοῦ μας, τὸν θαυμάζουμε γιατὶ θεράπευσε τὰ ἀνίατα ψυχικὰ τραύματα τοῦ τελώνη, τοῦ ληστῆ, τῆς πόρνης. Ἔτσι, ἀναβάθμισε τὸν παράδεισο, θὰ λέγαμε...

π. Ιωσήφ Αγιορείτης της Βίγλας