Το μαρτύριο του αγίου Ραφαήλ και γιατί οι άγιοι απαίτησαν να γιορτάζονται την Λαμπροτρίτη!

 

 

Γράφει ο Φώτης Κόντογλου: 

Διά τα μαρτύρια των Αγίων ακολουθεί φοβερώτερον ακόμη το όνειρον της Μαρίας Δουργκούνα.

Το έγραψεν η ιδία με τα εξής λόγια:

«Σαν να βρισκόμουν στις Καρυές, και βλέπω τον Άγιον Ραφαήλ μ’ ένα βρακί (όπως φορούσαν οι παλιοί άνθρωποι) και από την μέση και επάνω γυμνός. Τα χέρια του ήταν δεμένα πίσω μ’ ένα σχοινί. Ήταν γονατιστός κι από πάνω του πέντε αγριάνθρωποι με τα σαρίκια, με κόκκινα τα μάτια τους από τον θυμό. Κρατούσαν οι δύο ένα πριόνι και τον έσφαζαν μέσα από το στόμα.

Εγώ όταν τους είδα τρομοκρατήθηκα, και άρχισα να κλαίω.

Τότε ακούγω την φωνή του Αγίου Ραφαήλ να λέγει:

«Βλέπεις το μαρτύριον που μου έκαναν; Λαμπρή εμαρτύρησα. Τότε να με δοξάζετε. Αυτοί που μ’ εβασάνισαν ήταν δύο Μουσουλμάνοι, ένας Λαζός, ένας Τσερκέζος κ’ ένας Τουρκαλβανός. Τους έπιασαν και τους εσκότωσαν, και ύστερα τους έρριξαν και τους πέντε μαζί μέσα σ’ έναν λάκκο».

Αυτή την στιγμή εξύπνησα, παγωμένη από τον φόβον μου, και μέρες έκανα να συνέλθω απ’ αυτό το φρικτό όνειρο που είδα».

Αυτές τις ημέρες η Βασιλική Ράλλη ονειρεύθηκε τον Άγιον Ραφαήλ, ο οποίος της είπε: «Υποφέραμε πολύ, και πολλοί Χριστιανοί μαζί μας, εξ αιτίας ενός Γερμανού γιατρού, φίλου των Τούρκων, που τους διέβαλε διαρκώς εναντίον μας. Ονομαζόταν Ντόκτορ Σβέιτσερ».

[…]

Για την πανηγυρική λειτουργία της Λαμπροτρίτης

Απρίλιος 1960. Πλησιάζουν οι ημέρες του Πάσχα. Οι ηλικιωμένοι Θερμιώτες λαχταρούν να ξαναγίνει το παλαιό τους έθιμο την Λαμπροτρίτη, δηλαδή η πανηγυρική Λειτουργία στις Καρυές. Οι νέοι όμως, καθώς και το εκκλησιαστικόν συμβούλιον, έχουν την γνώμην πως καλύτερα είναι η πανηγυρική Λειτουργία να γίνεται στας 8 Σεπτεμβρίου, γιατί την Λαμπροτρίτη δεν εορτάζει η Παναγία.

Την ίδια γνώμην έχει και ο Άγγελος Ράλλης, ο οποίος λέγει «Ανοησία των παλαιών κατοίκων του χωριού να γιορτάζουν στις Καρυές την Λαμπροτρίτη, που δεν υπάρχει καμμιά γιορτή».

Έτσι παίρνουν την απόφασιν να μην γιορτάσουν στις Καρυές την Λαμπροτρίτη.

Ο Άγιος Ραφαήλ όμως τους κάνει γρήγορα ν’ αλλάξουν γνώμη.

Σχετικώς με την εορτήν της Λαμπροτρίτης ονειρεύεται πρώτη η Αγγελική Μαραγκού, μητέρα της Βασιλικής Ράλλη.

Βλέπει στον ύπνον της τον αποθανόντα σύζυγό της ο οποίος της είπε:

«Την μεγάλη Παρασκευήν εσυνέλαβαν οι Τούρκοι τους καλογήρους και τους εβασάνιζαν, μέχρι την Λαμπροτρίτην, που ετέλειωσαν τα μαρτύριά τους, και έκαψαν το Μοναστήρι. Πρέπει να γίνει Λειτουργία στις Καρυές αυτήν την ημέρα».

[…]

Β’ Σχετικώς με την Λαμπροτρίτη [η Μαρία Τσολάκη] είδε το εξής όνειρον:

Ονειρεύθηκε μίαν μαυροφόραν γυναίκα μέσα στο σπίτι της Βασιλικής Ράλλη, η οποία της είπε:

«Γιατί δεν θέλετε να κάνετε Λειτουργία στις Καρυές την Λαμπροτρίτη; Είναι η ημέρα που έσφαξαν τους καλογήρους οι Τούρκοι. Την Μεγάλη Παρασκευή τους έπιασαν και τους εβασάνιζαν μέχρι την Λαμπροτρίτη».

Ακολουθεί το όνειρον της Βασιλικής Ράλλη. Είδε σαν να ευρέθηκε εις το εκκλησίδιον των Καρυών.

Ξαφνικά άνοιξε η πόρτα και παρουσιάσθηκε ο Άγιος Ραφαήλ, οπού της είπε: «Δεν ήταν ανόητοι οι παλαιοί Θερμιώτες που επανηγύριζαν εδώ την Λαμπροτρίτην. Είναι η μέρα που μας έσφαξαν Τούρκοι και έκαψαν το Μοναστήρι μας. Ήταν 9 Απριλίου η ημερομηνία του θανάτου μας. Πες εις τον ιερέα και τους επιτρόπους, ότι αυτή την ημέρα θέλομε Λειτουργία και κόλλυβα.

Όταν μας εθανάτωσαν οι Τούρκοι, ανέβηκαν οι Χριστιανοί και μας έθαψαν κρυφά. Εμένα ως ηγούμενον με έθαψαν μέσα εις την εκκλησίαν, και τον διάκονον Νικόλαον εις το αριστερόν προαύλιον».

Από το βιβλίο του Φώτη Κόντογλου, «Σημείον μέγα, Τα θαύματα των Αγίων της Θερμής Ραφαήλ, Νικολάου, Ειρήνης» των εκδόσεων Παπαδημητρίου.