Η αγάπη του Θεού, ως ευώδες μύρο, εκχέεται στις καρδιές μας δια του Αγίου Πνεύματος..του Πανάγαθου και Παντοδύναμου Πνεύματος.
Πέφτουμε, σηκωνόμαστε, πέφτουμε και σηκωνόμαστε!
Όταν πέφτουμε, το Πνεύμα του Θεού στέκεται δίπλα μας και μας εγείρει, αν επιθυμούμε να εγερθούμε.
Ωστόσο, όταν εγερθούμε, το Πνεύμα του Θεού έρχεται μέσα μας και μας παραστέκει έως ότου εμείς, λόγω της αμαρτωλότητας και της ανοησίας μας, ξαναπέσουμε.
Έτσι, σε αυτή τη ζωή γινόμαστε εναλλάξ ένα εύφορο χωράφι και μια έρημος, υιοί μετανοίας και άσωτοι υιοί, πληρότητα και κενότητα, φώς και σκοτάδι.
Ω, Πανάγιο Πνεύμα του Θεού, μη φύγεις ποτέ από εμάς, ούτε όταν Σε θέλουμε ούτε όταν δεν Σε θέλουμε!
Να είσαι πάντοτε μαζί μας μέχρι τον θάνατό μας και σώσε μας, για να έχουμε αιώνια ζωή.
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου