«Γέροντα, όταν μελαγχολεί κανείς, τι πρέπει να κάνει, για να το ξεπεράσει;»

 

 

Ερώτησε κάποιος τον Άγιο Παΐσιο:

«Γέροντα, όταν μελαγχολή κανείς, τί πρέπει να κάνη, γιά να το ξεπεράση;».

Και απήντησε ο Άγιος γέροντας:
«Χρειάζεται Θεία παρηγοριά!!»!!!

Και ξαναερώτησε τον Άγιο:
«Και πώς θα την πάρη, την Θεία παρηγοριά;».

Και ο γέροντας ανταπάντησε:
«Να γαντζωθή στον Χριστό και ο Χριστός θα του την δώση!!

Πολλές φορές, μπλέκεται το φιλότιμο με τον εγωισμό. Οι περισσότεροι σχιζοφρενείς είναι ευαίσθητες ψυχές. Τυχαίνει να συμβή ένα τιποτένιο πράγμα ή κάτι που δεν μπορούν να το αντιμετωπίσουν και τότε υποφέρουν πολύ… Άλλος σκοτώνει άνθρωπο και είναι σαν να μη συμβαίνη τίποτε, ενώ ένας ευαίσθητος, ένα γατάκι αν πατήση λίγο στο πόδι κατά λάθος, υποφέρει και δεν κοιμάται από την στενοχώρια του. Και άμα δεν κοιμηθή δυο-τρία βράδια, μετά φυσικά θα τρέξη στον γιατρό…».

«Γέροντα, η ψυχολογία λέει ότι, γιά να βοηθηθή ένας ψυχοπαθής, πρέπει να λείψη το αίτιο».

«Ναι, αλλά αν υπάρχη αίτιο… Διότι μερικές φορές, ενώ κάποια πράγματα είναι φυσιολογικά, κάποιοι πολύ ευαίσθητοι άνθρωποι μπαίνουν σε λογισμούς, που πάνε να τους παλαβώσουν και λένε: “Μήπως έχω κάτι κληρονομικό; Μήπως δεν είμαι καλά;”.

Εγνώρισα ένα παλληκάρι που σπούδαζε, διάβαζε ένδεκα ώρες το εικοσιτετράωρο και έπαιρνε υποτροφία. Βοηθούσε και την οικογένειά του, διότι ο πατέρας του ήταν άρρωστος. Στο τέλος, το παλληκάρι κουράσθηκε, γιατί ήταν ευαίσθητο· είχε συνεχώς πονοκεφάλους και με πολύ κόπο πήρε το πτυχίο. Είχε μετά λογισμούς μήπως ήταν κληρονομικό…

Τί κληρονομικό;;

Μα και μόνον αν διαβάζη κανείς ένδεκα ώρες την ημέρα, θα πάθη υπερκόπωση… Πόσο μάλλον να βοηθάη και τους γονείς και να είναι και ευαίσθητος…»!!!