Η ανοιχτή πληγή της Κύπρου μας

 

 

Για πολλά συζητάμε στην Ελλάδα, εκτός από τα βασικά.

Ενα από τα κεφαλαιώδη ζητήματα για τα οποία επιλέγει να αδιαφορεί η διεφθαρμένη και ανυπόληπτη «ελίτ» της χώρας είναι η εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο το 1974, τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξαν τα κτήνη του «Αττίλα» σε βάρος των Ελλήνων και η κατοχή τμήματος της Μεγαλονήσου από τα στρατεύματα των νατοϊκών «συμμάχων» μας.

    Είναι ελάχιστα όσα λέγονται και ακούγονται για την ανοιχτή πληγή της Κύπρου μας, που κοστίζει στον Ελληνισμό πολύ περισσότερο απ’ όσο μπορεί να φανταστεί κάποιος που αγνοεί τα βασικά για την πολιτική και την Ιστορία. 

Το γεγονός ότι το ελληνικό κράτος και όσοι το διοικούν ανέχονται αυτή την παράνομη και απάνθρωπη κατάσταση, και συνομιλούν με τους εκάστοτε αρχηγούς του κράτους-μαφία για «εξεύρεση λύσης» στέλνει το μήνυμα σε ολόκληρο τον πλανήτη ότι η χώρα, οι κάτοικοί της, το έθνος ολόκληρο είναι αναλώσιμα και μπορούν να… διατεθούν σε ξένους αντί ευλόγου αντιτίμου.

     Συζητήσεις με τους Τούρκους για την Κύπρο μπορούν να γίνουν μόνο εάν και εφόσον αποχωρήσει και ο τελευταίος στρατιώτης τους από το νησί, παύσει η κατοχή, αποδοθούν οι περιουσίες των Κατεχομένων πίσω στους νόμιμους κτήτορες, πληρωθούν οι δέουσες αποζημιώσεις στα θύματα της εισβολής και οδηγηθούν σε διεθνές δικαστήριο όσοι Τούρκοι αξιωματικοί και οπλίτες ζουν ακόμα και το 1974 συμμετείχαν στις αγριότητες εναντίον των Ελληνοκυπρίων. Αυτή είναι λύση και όχι η εκ των υστέρων νομιμοποίηση των εγκλημάτων που διέπραξαν οι βάρβαροι.

    Επίσης, προκαλεί αλγεινή εντύπωση ότι ενώ συμπληρώνονται 50 έτη από τις μαύρες μέρες του «Αττίλα» του 1974, ούτε τα κρατικά και άλλα συστημικά ΜΜΕ ούτε ο πολιτικός κόσμος έχουν αφιερώσει τον χρόνο που απαιτείται για να προβάλουν τούτο το μείζον εθνικό και ηθικό θέμα στους Ελληνες.

    Είναι τόσο λίγα τα αφιερώματα, οι δημόσιες εκδηλώσεις και οι ομιλίες για το θέμα, ώστε δημιουργείται η εντύπωση ότι οι «βασικοί παίκτες» στην πολιτική σκηνή επιθυμούν να ξεχαστεί η άβολη πραγματικότητα. Και σε αυτό σφάλλουν. Η ανάταξη της κατάστασης στην Ελλάδα περνάει από την απελευθέρωση της Κύπρου.