«Σου είπαν πως ευτυχισμένος θα γίνεις,
αποκτώντας όσο το δυνατόν περισσότερα…
Δε σου είπαν όμως, πως όσο περισσότερα έχεις,
θα δυσκολεύεσαι και να τα αφήσεις αν χρειαστεί.
Θα κάνεις τα πάντα για την ύλη, κάνοντας εκπτώσεις στην ψυχή.
Σου είπαν πως για να σε αγαπούν θα πρέπει να είσαι «κάποιος».
Να έχεις χρήματα, να φοράς ακριβά κοστούμια.
Δε σου είπαν μόνο, πως είσαι και ψυχή.
Γυμνός ήρθες σε αυτό τον κόσμο.
Και το μόνο που παίρνει κάποιος μαζί του είναι αυτή η ψυχή.
Σου είπαν ότι είσαι ο καλύτερος, ο σωστός, ο «εντάξει».
Ο πιο όμορφος, ο πιο έξυπνος,
ότι αξίζεις μόνο το καλύτερο…
Όμως δε σου είπαν ποτέ
ότι έτσι δεν θα μάθεις ποτέ να ακούς…
Ότι στην πρώτη παρατήρηση θα αντιδράς.
Ότι έτσι τρέφεται ο εγωισμός σου.
Ότι όλα θα σου μοιάζουν λίγα,
όλοι θα σου μοιάζουν λίγοι…
Δεν θα ξέρεις ποιο είναι τελικά αυτό
το «καλύτερο» που λέγανε ότι άξιζες…
Σου είπαν να είσαι δυνατός, να μη δακρύζεις.
Σε βάλανε τιμωρίες,
έφαγες και μια ξυλιά για να στρώσεις…
Σου έμαθαν πως η τιμωρία είναι η λύση.
Έλεγαν πως όταν κλαις,
θα πρέπει να μείνεις μόνος
για να μη γίνεις μαλθακός.
Πως αν σε πάρουν αγκαλιά, θα κακομάθεις.
Όμως δε σου είπαν
πως έτσι θα γίνεις ένας άνθρωπος
χωρίς συναισθήματα.
Πως δεν θα μάθεις να συγχωρείς ποτέ.
Θα τιμωρείς…
Η αγκαλιά και η καρδιά σου θα είναι κλειστή.
Θα είναι άγνωστη για εσένα η Αγάπη.
Σου είπαν πως πρέπει να είσαι μοντέρνος…
Να ζήσεις…
Να ξοδεύεις την ψυχή σου και το σώμα για εμπειρίες…
Πως είναι ντροπή να κάνεις το Σταυρό σου
όταν τρως.
Όταν περνάς έξω από την εκκλησία.
Πως είναι ντροπή να λες πως αγαπάς το Θεό.
Πως είναι μεσαίωνας η Πίστη.
Πως είναι «passé» να αγαπάς την πατρίδα σου,
να μάθεις τα πάντα για αυτή.
Όμως δε σου είπαν ότι έτσι θα χάσεις την Πίστη σου
ακόμη και στους ανθρώπους.
Ότι θα χάσεις κάθε αξία σιγά σιγά.
Θα γίνεσαι ένα πιόνι σε μια παρτίδα σκάκι,
που από την αρχή θα έχεις χάσει.
Θα ακολουθείς πρότυπα που θα σε κάνουν όμοιο.
Θα χάσεις το δρόμο.
Θα πηγαίνεις απλά…
Η μόνη ντροπή θα είναι, που δε θα έχεις πια συνείδηση.
Θα περνάει ο καιρός και όσο πιο μοντέρνος θα γίνεσαι…
Τόσο πιο άδειος θα νιώθεις.
Σου είπαν πως για να είσαι ελεύθερος,
θα πρέπει να κάνεις ό,τι θέλεις.
Ότι όταν σου λένε «όχι» κατά βάθος είναι ναι.
Πως είσαι άντρας αν έχεις δύο τρεις γυναίκες,
ίσως και συγχρόνως.
Πως πρέπει να είσαι άγριος, να μη δείχνεις τί νιώθεις.
Αν χρειαστεί πάτα και μια φωνή,
ρίξε και κανένα χαστούκι.
Και καταλήγεις να βιάζεις, σώματα και ψυχές.
Να μη γνωρίζεις πως τα κόμπλεξ σου,
θα τα πληρώνουν άνθρωποι που δε φταίνε.
Δε σου είπαν πως θα γίνεις εγκληματίας.
Φονιάς, ένας άνθρωπος χωρίς κανέναν ηθικό φραγμό.
Πορεύεσαι…
Όμως πού πας χωρίς Χριστό;
Φοβάμαι πως αυτός ο κόσμος γίνεται ολοένα και πιο σκληρός.
Ένα πράγμα μόνο άκου…
Κλείσε τα αυτιά σου σε ό,τι και αν σου πουν.
Και άκου αυτά που σου λέει η ψυχούλα σου…
γράφει η εκ των «συν αυτώ», Αγγελική Βασιλειάδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου