Κυριακή προ της ύψωσης του Τιμίου Σταυρού: Ο Σταυρός του Χριστού αποκάλυψη της Θείας αγάπης.

 

Ο Χριστός στην ομιλία Του με τον Νικόδημο για να κάνει πιστευτή την διδασκαλία Του ανατρέχει στα γεγονότα της Π. Διαθήκης. Δεν το έκανε τυχαίως.

Ήθελε πρώτα να διδάξει τους ανθρώπους, ότι έχουν συγγένεια με τα συμβάντα της Π. Διαθήκης με τα νέα της Καινής. Και δεύτερο, για να τονίσει την εκουσιότητα του πάθους Του. 

Διηγείται λοιπόν μία παλιά ιστορία. Όταν ο ισραηλιτικός λαός περιπλανιόνταν στην έρημο, είχαν πληγεί από  δηλητηριώδη φίδια και πολλοί πέθαναν. Τότε ο Θεός διέταξε το Μωυσή να κατασκευάσει ένα χάλκινο φίδι και να  στήσει ψηλά, κι όποιος  πληγωμένος αντίκριζε αυτό, σώζονταν, δηλ. γιατρεύονταν

Ποια σχέση όμως υπάρχει μεταξύ της συμβολικής αυτής πράξεως της Π. Διαθήκης και της σταυρικής θυσίας του Χριστού; Ο Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος κάνει την εξής παρατήρηση: « Πως είναι δυνατό να πιστεύσει κάποιος τον εσταυρωμένο, όταν κι αυτός είναι κυριευμένος απ’ τον θάνατο; Έτσι μας οδηγεί στην παλαιά εκείνη ιστορία. Εάν οι Ιουδαίοι, που είχαν πληγωθεί από τα φίδια, βλέποντας το κρεμασμένο χάλκινο φίδι σωζόντουσαν, πολύ περισσότερο αυτοί που πιστεύουν στον εσταυρωμένο Υιό του Θεού θα απολαύσουν μεγαλύτερη ευεργεσία». 

Η σταύρωση του Χριστού έγινε από αγάπη προς τον άνθρωπο κι όχι εξ αιτίας της αδυναμίας του Κυρίου. Γι αυτό « ο έμψυχος αυτού ναός σταυρούται», ώστε όποιος πιστεύει σ’ Αυτόν να μη χάνεται, αλλά να έχει ζωή αιώνια.

Η αμαρτία είναι πικρή και ανθρωποκτόνος. Με πολλούς τρόπους πληγώνει την ανθρώπινη ψυχή και διοχετεύει μέσα στη φύση μας τον ιό της φαυλότητας. Είναι άβυσσος που εισέρχεται στο βάθος της ψυχής του ανθρώπου. Δηλητηριάζει τα νοήματα και τις πράξεις μας. Μας απομακρύνει από το Θεό και μας στερεί τη ζωή Του. Κανείς δεν μπορεί να νικήσει από μόνος του την πολυειδή αμαρτία, εάν δεν βοηθήσει ο Θεός. Χρήζεται η άνωθεν βοήθεια. 

Ο Απ. Παύλος γράφει: στην προς Ρωμαίους επιστολή του: « ο Θεός τον εαυτού υιόν πέμψας εν ομοιώματι σαρκός αμαρτίας και περί αμαρτίας, κατέκρινε την αμαρτίαν εν τη σαρκί». Δηλ. ο Χριστός πήρε το δικό μας σώμα, σταυρώθηκε και κατέκρινε την αμαρτία. Ο Κύριος έγινε πρόξενος σωτηρίας για τους ανθρώπους που θα πιστεύσουν σ’ Αυτόν. 

Η αγάπη του Θεού είναι μεγάλη για τον άνθρωπο. Ο Χριστός, η απέραντη μεγαλοσύνη, εμάς που ήμασταν « γη και σποδός» και φορτωμένοι με μύρια αμαρτήματα, ου συνεχώς δείχναμε την αγνωμοσύνη μας στο Θεό, μας αγάπησε πολύ και έδωσε τον εαυτό Του να σταυρωθεί για τη σωτηρία μας.

Ο πιστός χριστιανός κάνει ένα διαρκή αγώνα εναντίον της αμαρτίας που είναι πολύμορφος. Η διψυχία, η μνησικακία, οι πορνικές πράξεις, η έλλειψη αγάπης, η μη επίγνωση των αμαρτιών μας και πολλά άλλα είναι τα δήγματα των πονηρών όφεων. 

Πολλοί από μας έχουμε προκαλέσει τον ψυχικό μας θάνατο και δεν το καταλαβαίνουμε. Αντικρίζω τον εσταυρωμένο σημαίνει πως κάνω ανενέργητη την αμαρτία. Στο πρόσωπο του Κυρίου πρέπει να στρίψουμε την όλη προσοχή μας και τον αγώνα μας για να θεραπευθούμε.

Ας μην αφήσουμε την αμαρτωλή καλοπέραση και την ευμάρεια να μας δηλητηριάζουν. Η άσκηση και η σταύρωση των παθών μας που γίνεται με τη χάρη του Θεού, θα μας χαρίσουν την εσωτερική μας ειρήνη και την αληθινή ζωή.