«Ένα να θυμάσαι παιδάκι μου, εάν δεν συγχωρείς, να ξεχάσεις τον παράδεισο…»

 

 

«ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΩΡΉΣΩ ΠΟΤΈ….»

Θα περάσουν φίλοι μου από τη ζωή μας, άνθρωποι που θα μας πληγώσουν, άνθρωποι που θα μας προδώσουν, άνθρωποι που θα μας κάνουνε κακό…

Όπως και να πορεύεται κανείς, αυτό δεν μπορεί να το αποφύγει! Και θα θυμώσεις μαζί τους… Και θα οργιστείς… Και θα αντιδράσεις… Και θα κλάψεις… Και θα ξεσπάσεις… Όλα αυτά είναι ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΆ!!! Έρχεται όμως κάποια στιγμή, δεν μπορεί θα το έχετε νιώσει, που η αρχική «φούντωση», η ένταση, περνάει… καταλαγιάζει…

Είναι το σημείο αυτό που πρέπει να αποφασίσουμε. Να αποφασίσουμε, αν θα κρατήσουμε κακία μέσα μας ή όχι. Να αποφασίσουμε αν θα κρατήσουμε μέσα μας θυμό η όχι. Να αποφασίσουμε αν θα συγχωρήσουμε και θα προχωρήσουμε μπροστά, λέγοντας στον εαυτό μας πως «ό,τι έγινε έγινε», πως «ο χρόνος πίσω δεν γυρνά» ή θα μείνουμε κολλημένοι στο παρελθόν.

«Μα δεν είναι εύκολο…», ίσως να μου πείτε. Ναι, δεν είναι καθόλου εύκολο! Υπάρχουν καταστάσεις, που ούτε ο ανθρώπινος νους, δεν τις χωρά. Πως λοιπόν, να μπορέσει κανείς να συγχωρέσει; Σας καταλαβαίνω όταν λέτε πως οι πληγές κάποιες φορές είναι πραγματικά ανεπούλωτες, κι οι αναμνήσεις ακόμα μπορεί να πονούν. Όταν όμως δεν συγχωρείς, το ζεις ξανά και ξανά! Δεν προχωράς παρακάτω.

Όσο θυμό, όση οργή και να κρατήσεις απέναντι σε όποιον σε πλήγωσε, μόνο εσύ παιδεύεσαι. ΤΊΠΟΤΑ δεν κερδίζεις! ΤΊΠΟΤΑ δεν αλλάζει! Ένα φορτίο παραπάνω, που άδικα, εσύ πάλι, μόνος σου κουβαλάς… Ο άλλος ΤΊΠΟΤΑ δεν παθαίνει! Απλώς δεν επιτρέπεις στον εαυτό σου να χαρεί και να ζήσει!

Η συγχώρεση είναι «βάλσαμο» για την ψυχή! Η συγχώρεση γιατρεύει κάθε πληγή. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως το σημάδι δεν θα συνεχίσει να υπάρχει και εκεί δημιουργείται η παρεξήγηση.

Συγχωρώ σημαίνει προχωρώ! Άλλοτε συγχωρείς και επιλέγεις να μείνεις σε μία σχέση κι άλλοτε επιλέγεις να συγχωρήσεις μεν αλλά να πας παρακάτω και να σταματήσεις την σχέση αυτή.

Η συγχώρεση δεν είναι μια εύκολη διαδικασία. Απαιτεί μεγάλο ψυχικό υπόβαθρο, κουράγιο και… «τσαγανό»! Δεν μπορούμε να αποφύγουμε τον πόνο που μας προκάλεσαν κάποιοι στη ζωή μας. Η συγχώρεση όμως είναι απ’ τον Θεό δοσμένη. Είναι απαραίτητο να την προσφέρουμε στους συνανθρώπους μας, όπως μας την δίνει και μας απλόχερα ο Κύριος και θεός μας.

Η συγχώρεση λυτρώνει τις καρδιές μας, τις καθαρίζει. Άλλωστε κανείς μας δεν είναι τέλειος. Όλοι είμαστε άνθρωποι, ικανοί να κάνουμε λάθη και να αδικήσουμε ή να στεναχωρήσουμε κι εμείς τους ανθρώπους δίπλα μας. Ας φροντίσουμε λοιπόν φίλοι μου να μην κρατάμε μέσα μας κακία και θυμό για κανέναν. Δεν υπάρχει από αυτό, μεγαλύτερη «σκλαβιά» της ψυχής μας. Συγχωρούμε και προχωρούμε…

Θα κλείσω με τα λόγια του φωτισμένου γέροντα Εφραίμ της Αριζόνας:

«Ένα να θυμάσαι παιδάκι μου, εάν δεν συγχωρείς, να ξεχάσεις τον παράδεισο…»