Η ζωή, τελικά, είναι και αυτό: Μια κληρονομιά αναμνήσεων

 

 

Ένα πρωί , ξυπνήσαμε ..
Και είμαστε σαράντα – πενήντα – εξήντα ++ ..

Συνειδητοποιούμε ότι τα χρόνια πέρασαν ,
αφήνοντας λεπτά σημάδια, ρυτίδες στις γωνίες των ματιών ..

Το ρολόι χτυπά, αμείλικτα, και νιώθουμε την ανάγκη να ελέγξουμε ..

Σκεφτόμαστε τους ανθρώπους που πέρασαν από τη ζωή μας, εκείνους που νοιάστηκαν για εμάς, εκείνους που έφυγαν νωρίς, εκείνους που μας έκαναν να γελάσουμε, να κλάψουμε , να ονειρευτούμε ..

Ξαναζούμε στιγμές ευτυχίας και μοναξιάς, όνειρα που ανατρέφουμε και εγκαταλείπουμε ..

Κάθε ένας χαράζει το δικό του μονοπάτι.

Τότε καταλαβαίνουμε : η ζωή είναι φτιαγμένη από φάσεις, από κύκλους ..

Κάθε στάδιο είναι μοναδικό, με γεύση , άρωμα , πρόσωπα και ιστορίες ..

Μαζεύουμε λοιπόν αναμνήσεις: ονόματα, πρόσωπα, αγάπες, απογοητεύσεις ..