Η Θεολογία του Τριωδίου

  

 

Η Θεολογία του Τριωδίου στην Ορθόδοξη Εκκλησία είναι μια θεολογική ποίηση, μια συνάντηση του ανθρώπινου πόνου με την παρηγορητική χάρη του Θεού.

Το Τριώδιο, ως κύκλος προετοιμασίας για την Αγία και Μεγάλη Σαρακοστή, είναι γεμάτο από έναν ιδιαίτερο λυρισμό που φέρνει τον πιστό σε μια συνεχιζόμενη, εσωτερική κίνηση μετανοίας και καθαρμού.

Μέσα από τις ψαλμωδίες, τις ακολουθίες και τις προσευχές του Τριωδίου, η καρδιά του ανθρώπου αναζητά και βρίσκει τον Θεό, το Άπειρο που πλησιάζει τον άνθρωπο με την απέραντη αγάπη Του.

Η αναφορά στην αμαρτία, στον πειρασμό και στην αδύναμη φύση του ανθρώπου δεν είναι ένα αίσθημα απόγνωσης, αλλά μια υπέρβαση του εγωισμού και της απομάκρυνσης από το θείο. 

Κάθε ψυχή που περνά μέσα από τη θεία αυτή διαδικασία, κάθε προσευχή, κάθε νηστεία, κάθε θυσία, είναι μια δήλωση εμπιστοσύνης στην ατελεύτητη αγάπη του Θεού και στην ελπίδα ότι η ίδια η ζωή μπορεί να ξαναγεννηθεί μέσα από τον πόνο.

Η Θεολογία του Τριωδίου, με την ποίηση που ενυπάρχει στις τροπάρια, είναι μια σύναξη που προαναγγέλλει την Ανάσταση.

Όπως ο καρπός ωριμάζει στη γη και ακολουθεί τον κύκλο της φύσης για να φέρει τον καρπό της Ζωής, έτσι και ο πιστός καλείται να ζήσει το φώς της Ανάστασης μέσα από την ενδοσκόπηση και τη μετάνοια.

Ολόκληρο το Τριώδιο είναι μια θεολογική πορεία από τη σκοτεινιά του κόσμου προς το φώς του Θεού.

Η κατανόηση της νηστείας δεν περιορίζεται μόνο στη σωματική άσκηση, αλλά αγγίζει την ψυχή, η οποία αναζητά τη θεραπεία και την καθαρότητα.

Ο άνθρωπος καλείται να απομακρυνθεί από τα εγκόσμια, για να μπορέσει να εισέλθει στην παρουσία του Θεού, έστω και αν για το διάστημα αυτής της οδοιπορίας ο δρόμος φαντάζει δύσβατος και στενός.

Η πρωτοτυπία της Θεολογίας του Τριωδίου έγκειται στη συνένωση της προσωπικής και συλλογικής εμπειρίας του ανθρώπου, με την ενεργή και άμεση σχέση του με το θείο.

Οι ψαλμωδίες και οι ακολουθίες, γεμάτες από θεία αγάπη και θλίψη, φέρνουν τον πιστό κοντά στην αλήθεια του Θεού, προσφέροντας του την ευκαιρία να συμμετέχει στην πορεία προς το Άκτιστο Φώς της Ανάστασης, την οποία τόσο πολύ ποθεί η ψυχή του.