του Πρεσβυτέρου Νικολάου Γονιδάκη, εφημ. Ι.Ν. Προφήτου Ηλιού Νέων Παγασών Βόλου
Ένα χαρακτηριστικό που λείπει σήμερα από την εποχή μας, ιδιαίτερα δε σε εμάς τους χριστιανούς, είναι η τόλμη η οποία βέβαια απορρέει από την βαθιά πίστη και τη σιγουριά στο πρόσωπο του Χριστού μας.
Έτσι λοιπόν, Κυριακή των Μυροφόρων σήμερα, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί μου, και η Εκκλησία μας δεν τιμά μόνο αυτές τις Αγίες γυναίκες που όντως ήταν ανδρείες στο χαρακτήρα, αλλά και δύο άντρες οι οποίοι, παρά τις θέσεις που κατείχαν, αποφάσισαν να ρισκάρουν για τον Χριστό.
Όντως, αν ανατρέξουμε στα γεγονότα της εποχής, οι Μυροφόρες γυναίκες ξεπέρασαν κατά πολύ ακόμη και τους ίδιους τους Αποστόλους, στο θάρρος και την πίστη τους.
Μη φαντάζεστε πως βρισκόταν μόνο στην πορεία προς το σταυρό δίπλα Του και έπειτα στην αποκαθήλωση, στην ταφή και την Ανάστασή Του, αλλά πάντα ήταν εκεί στο πλευρό Του αθόρυβα, πάντα διακονούσαν και πάντα βάζοντας στην άκρη τους ίδιους τους τους εαυτούς για τον διδάσκαλο και σωτήρα Χριστό.
Παρατηρούμε την τόλμη που επέδειξαν. Είδατε; Οι δέκα από τους μαθητές εξαφανίστηκαν, φοβήθηκαν, κρύφτηκαν.
Εκείνες όμως εκεί, να μοιραστούν την θλίψη, τον πόνο και τις δύσκολες ώρες για τον Κύριό μας, όπως από τότε έως και σήμερα πράττουν οι σύγχρονες Μυροφόρες γυναίκες.
Αν αναρωτιέστε ποιες είναι αυτές; Υπάρχουν και σήμερα; Τίνι τρόπο προσφέρουν όλα τα παραπάνω;
Ναι, αδελφοί μου, υπάρχουν και θα υπάρχουν απλά στηρίζοντας και αφιλοκερδώς διακονώντας στους Ιερούς μας Ναούς, ως κτίρια αλλά και όλη την Εκκλησία σε πνευματικό επίπεδο, σε κάθε μυστηριακή πράξη με επίκεντρο την Θεία Ευχαριστία, έχοντας ενεργό ρόλο και ουσιαστικό, από τον ευπρεπισμό έως την προσφορά των τίμιων δώρων.
Επίσης, τα άλλα δύο πρόσωπα, που θα ήταν παράλειψη να μην μνημονεύσουμε, είναι ο Νικόδημος, ο νυχτερινός ή κεκρυμμένος μαθητής του Χριστού όπως αναφέρεται, και ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, ευσχήμων βουλευτής του μεγάλου συνεδρίου της Ιερουσαλήμ. Παρά τις θέσεις που διακατείχαν βλέπουμε πώς ενεργούν.
Ζητούν το άψυχο σώμα του Θεανθρώπου, έτσι ώστε να το περιποιηθούν κατά την παράδοση και έπειτα να το ενταφιάσουν στο μνημείο, που ο ίδιος ο Ιωσήφ είχε αγοράσει και ήταν καινούριο. Δεν διστάζει ούτε στιγμή να εμφανιστεί στον Πιλάτο και να ζητήσει το άχραντο σώμα.
Ξέρετε τι κίνδυνο διέτρεχαν όλοι τους; Δεν υπήρχε τότε δημοκρατικό πολίτευμα με νόμους και δικαστήρια. Μπορούσε αυτοστιγμεί ο ηγεμόνας να ζητήσει την θανάτωσή τους για την υποστήριξη σε εκείνον τον πλάνο όπως ανέφεραν, που κρίθηκε ένοχος μέχρι θανάτου. Και όμως, η τόλμη τους ήταν τόση που δεν υπολόγισαν τίποτα.
Διεκδίκησαν και στο τέλος κέρδισαν. Αν τους αντιπαραθέσουμε αυτούς τους ανθρώπους σήμερα με εμάς, θα διαπιστώσουμε πως πίστη έχουμε αλλά όχι κραταιή, τον Χριστό τον αγαπούμε αλλά δεν θυσιάζουμε και τις ευκολίες μας για Εκείνον, στην Εκκλησία πηγαίνουμε αλλά εθιμοτυπικά, στις μεγάλες εορτές όπως Χριστούγεννα και Πάσχα, όπως εορτάσαμε πριν λίγες μέρες, και μετά αραιά και πού ή και καθόλου μέχρι τον επόμενο μεγάλο εορτασμό.
Αδελφοί μου, ήρθε η ώρα, αν δεν θέλουμε να χάσουμε τα ήθη και τα έθιμά μας σαν λαός και να βλέπουμε τα τόσα δεινά που συμβαίνουν στις μέρες μας, να μιμηθούμε τους εορτάζοντες σήμερα Αγίους μας και να τολμήσουμε.
Να γίνουμε πιστοί μαθητές του Χριστού μας όπως εκείνοι και να ρισκάρουμε.
Σήμερα δεν κινδυνεύουμε να χάσουμε τη ζωή μας, μόνο να μας κοροϊδέψουν κάποιοι χαρακτηρίζοντάς μας είτε γραφικούς είτε οπισθοδρομικούς.
Αν αναλογιστούμε, όμως, τις δωρεές που οι Άγιες Μυροφόρες έλαβαν όπως και οι δύο κρυφοί μαθητές, τον αγιασμό των ψυχών τους, θα διαπιστώσουμε πως αξίζει τον κόπο.
Είδαν τον Χριστό αναστημένο πρώτοι. Και εμάς μας δίδεται η ευκαιρία να ζούμε τον Χριστό, εκ του Αγίου ποτηριού, Αναστάντα παντού και διατεινόμενον εις τους αιώνας των αιώνων.
Αμήν
Χριστός Ανέστη
Αληθώς Ανέστη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου