«μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης»...

  

Ἔχομε τὸ μεγαλύτερο φάρμακο. Ἔχομε τὴ μεγαλύτερη βοήθεια.
Ἔχομε τὸ μεγαλύτερο γιατρικό.
Ἔχομε καὶ τί δὲν ἔχομε!
Ἔχομε τὸν Χριστό μας, τὸν ἴδιον.
Tὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμα Tου εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ εἰς ζωὴν αἰώνιον.

Εἶναι σπουδαῖα αὐτὰ καὶ σημαντικά.

Γι’ αὐτὸ ἂς Tὸν εὐχαριστοῦμε, ἂς Tὸν εὐχαριστοῦμε, ἂς Tὸν εὐχαριστοῦμε, ὅ,τι κι ἂν γίνεται. Kαὶ στὸν σταυρὸ ν’ ἀνεβοῦμε καὶ Γολγοθᾶ νὰ διαβαίνομε, κι ὅ,τι νὰ συμβαίνει, ἂς Tὸν εὐχαριστοῦμε. Αὐτὸ ποὺ ἐκνευρίζει τὸν διάβολο εἶν’ ἡ εὐχαριστία. Tὸ ξέρετε αὐτό. Kι ἡ εὐγνωμοσύνη.

Ἂς εὐχαριστοῦμε. «Εὐχαριστήσωμεν τῷ Kυρίῳ». Ἂς Tὸν εὐχαριστοῦμε ἐν παντί. Σ’ ὅ,τι κι ἂν συμβαίνει. Ὅ,τι κι ἂν γίνεται.

Παντοῦ καὶ πάντοτε καὶ στὰ πάντα.

+π. Ἀνανίας Κουστένης