Μια ομάδα από έξι άτομα πήγαν στο Άγιον Όρος να συναντήσουν και να γνωρίσουν τον Γέροντα Παΐσιο, το έτος 1974, μία εβδομάδα πρίν από την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο. Τότε δεν ήταν ακόμα και τόσο γνωστός ο Γέροντας.
Οι επισκέπτες ακολούθησαν ένα στενό μονοπάτι γεμάτο χαμόκλαδα και βρέθηκαν σε μια Καλύβη. Είδαν ένα γεροντάκι με τριμμένο ράσο που έσκαβε. Κάποιος από την παρέα ρώτησε:
-Πού είναι ο Γέροντας Παΐσιος;
-Εδώ είναι, απάντησε το γεροντάκι.
Τους άνοιξε την πόρτα, μπήκαν και προσκύνησαν. Όταν βγήκαν, είδαν τον μοναχό πιό περιποιημένο. Κι εκείνος, πού είχε ρωτήσει την πρώτη φορά, ξαναρώτησε:
-Πού είναι ο π. Παΐσιος;
-Εσείς ήρθατε να δείτε ένα μεγάλο καρπούζι και βρίσκετε ένα νεροκολόκυθο, απάντησε ο μοναχός.
Όλοι κατάλαβαν τότε, ότι βρίσκονταν μπροστά στον Πατέρα Παΐσιο.
Κάθησαν κάτω από μια ελιά, άλλοι σε πέτρες και άλλοι στα χόρτα. Το τι ακολούθησε δεν περιγράφεται. Η συζήτηση ήταν μια πνευματική πανδαισία. Είχε την πιό κατάλληλη, φωτισμένη και πνευματική απάντηση στις ερωτήσεις και τις απορίες των επισκεπτών.
Μετά από συζήτηση μιάς ώρας, μέσα από τα χαμόκλαδα, εμφανίστηκε ένα τεράστιο φίδι, δενδρογαλιά πρέπει να ήταν.
-Φίδι, φίδι φώναξε κάποιος από την παρέα και πετάχθηκε επάνω παίρνοντας μια πέτρα στο χέρι του.
Ο Γέροντας τους καθησύχασε λέγοντας:
-Μην το πειράζετε, αυτό έρχεται να μού κάνει παρέα.
Σηκώθηκε, πήρε ένα τενεκεδάκι, το γέμιζε νερό και το άφησε πιό πέρα. Αφού το φίδι ήπιε νερό, ο π. Παΐσιος τού είπε:
-Φύγε τώρα, έχω παρέα.
Αμέσως το φίδι, υπακούοντας, χάθηκε στα χόρτα αθόρυβα, όπως είχε εμφανισθεί. Όλοι έμειναν άναυδοι. Το γεγονός αυτό και η συζήτηση πού είχε προηγηθεί χαράχθηκαν βαθειά στην ψυχή τους. Επιπλεον ο Γέροντας τους επεσήμανε προφητικά τα γεγονότα πού ακολούθησαν με την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο.
(Βίος Γέροντος Παϊσίου τού Αγιορείτου,
απο το βιβλίο του Σίμωνος Μοναχού,
Η ζωοφιλία την Αγίων και η αγιοφιλία τών ζώων
H φωτογραφία είναι τού π.Χ.Π. από προσκύνημα στο Περιβόλι της Παναγίας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου