Ζωντανή Αναμετάδοση Ιερών Ακολουθιών

Πέμπτη 4 Αυγούστου 2011

Για τη Θεομήτορα του Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου


Oταν η ψυχ κατχεται απ την αγπη του Θεού, ττε, ώ, πώς είναι όλα ευχριστα, αγαπημνα και χαρομενα. Αυτ η αγπη όμως συνεπγεται θλψη· κι όσο βαθτερη είναι η αγπη, τσο μεγαλτερη είναι κι η θλψη.
Η Θεοτόκος δεν αμ
ρτησε ποτ, ούτε καν με το λογισμ, και δεν έχασε ποτ τη Χρη, αλλ κι Αυτ είχε μεγλες θλψεις. Όταν στεκταν δπλα στο Σταυρ, ττε ήταν η θλψη Της απραντη σαν τον ωκεαν κι οι πνοι της ψυχής Της ήταν ασγκριτα μεγαλτεροι απ τον πνο του Αδμ μετ την έξωση απ τον Παρδεισο, γιατ κι η αγπη Της ήταν ασγκριτα μεγαλτερη απ την αγπη του Αδμ στον Παράδεισο. Κι αν επέζησε, επέζησε μόνο με τη Θεα δναμη, με την ενσχυση του Κυρου, γιατ ήταν θλημ Του να δει την Ανσταση κι ύστερα, μετ την Ανληψ Του, να παραμενη παρηγορι και χαρ των Αποστλων και του νου χριστιανικού λαού.
Εμείς δεν φτνουμε στην πληρτητα της αγπης της Θεοτκου, και γι αυτ δεν μπορούμε να εννοσωμε πλρως το βθος της θλψες Της. Η αγπη Της ήταν τλεια. Αγαπούσε άπειρα τον Θεό και Υιό Της, αλλ αγαπούσε και το λα με μεγλη αγπη. Και τι αισθανταν τχα, όταν εκείνοι, που τσο πολ αγαπούσε η Ίδια και που τσο πολ ποθούσε τη σωτηρα τους, σταρωναν τον αγαπημνο Υιό Της;

Αυτ δεν μπορούμε να το συλλβωμε, γιατ η αγπη μας για τον Θε και τους ανθρπους είναι λγη. Κι όμως η αγπη της Παναγας υπήρξε απραντη και ακατληπτη, έτσι απραντος ήταν κι ο πνος Της που παραμνει ακατληπτος για μας.
Άσπιλε Παρθνε Θεοτκε, πες σ εμάς τα παιδι Σου, πώς αγαπούσες τον Υιό Σου και Θε, όταν ζούσες στη γη; Πώς χαιρταν το πνεύμα Σου για τον Θε και Σωτήρα Σου; Πώς αντκρυζες την ομορφι του προσπου Του; Πώς σκεφτσουν ότι Αυτς είναι Εκείνος, που Τον διακονούν με φβο και αγπη όλες οι Δυνμεις των ουρανών;
Πες μας, τι ένοιωθε η ψυχ Σου, όταν κρατούσες στα χρια Σου το Θαυμαστ Νπιο; Πώς το αντρεφες; Πώς πονούσε η ψυχ Σου, όταν μαζ με τον Ιωσφ Τον αναζητούσες τρεις μέρες στην Ιερουσαλήμ; Ποιν αγωνα έζησες, όταν ο Κριος παραδθηκε στην σταρωση και πθανε στο Σταυρ;
Πες μας, ποια χαρ αισθνθηκες για την Ανσταση ή πώς σπαρταρούσε η ψυχ Σου απ τον πθο του Κυρου μετ την Ανληψη;
Οι ψυχ
ς μας λαχταρούν να γνωρσουν τη ζω Σου με τον Κριο στη γη, αλλά Συ δεν ευδκησες να τα παραδσης όλ αυτ στη Γραφ, αλλ σκπασες το μυστρι Σου με σιγ.
Πολλ θαματα και ελη είδα απ τον Κριο και τη Θεοτκο, αλλ μου είναι τελεως αδνατο ν ανταποδσω κπως αυτ την αγπη.
Τι ν
ανταποδώσω εγ στην Υπεραγα Θεοτκο, που δεν με περιφρόνησε ενώ ήμουν βυθισμνος στην αμαρτα, αλλ μ επισκφθηκε σπλαγχνικ και με συνέτισε; Δεν Την είδα, αλλ το Άγιο Πνεύμα μου έδωσε να Την αναγνωρσω απ τα γεμτα χρη λγια Tης και το πνεύμα μου χαρεται κι η ψυχ μου παρασρεται τσο απ την αγπη προς Αυτν, ώστε και μνη η επκληση του ονματς Tης γλυκανη την καρδι μου.
Όταν ήμουν νεαρ
ς υποτακτικς, προσευχμουν μια φορ μπροστ στην εικνα της Θεομτορος και μπήκε ττε στην καρδι μου η προσευχ του Ιησού κι άρχισε απ μνη της να προφρεται εκεί.
Μι άλλη φορ άκουγα στην εκκλησία την ανγνωση των προφητειών του Ησαα, και στις λξεις «Λοσασθε και καθαρο γνεσθε» (Ησ. α ́ 16) σκφτηκα: «Μπως η Παναγα αμρτησε ποτ, έστω και με το λογισμ;». Και, ώ του θαματος! Μσα στην καρδι μου μια φων ενωμνη με την προσευχ πρφερε ρητώς: «Η Θεοτκος ποτ δεν αμρτησε, ούτε καν με την σκψη». Έτσι το Άγιο Πνεύμα μαρτυρούσε στην καρδι μου για την αγντητ Της.
Εν τοτοις κατ τον επγειο βο Tης δεν είχε ακμα την πληρτητα της γνσεως και υππεσε σ ορισμνα αναμρτητα λθη ατλειας. Αυτ φανεται απ το Ευαγγλιο· όταν επστρεφε απ την Ιερουσαλμ, δεν ήξερε πο είναι ο Υις Της και Τον αναζητούσε τρεις μρες με τον Ιωσφ (Λουκ. β ́ 44-46).
Η ψυχ μου γεμζει απ φβο και τρμο, όταν αναλογζωμαι τη δξα της Θεομτορος.
Είναι ενδε
ς ο νους μου και φτωχ κι αδναμη η καρδι μου, αλλ η ψυχ μου χαρεται και παρασρομαι στο να γρψω έστω και λγα λγια γι Αυτν.
Η ψυχ
μου φοβάται να το αποτολμση, αλλ η αγπη με πιζει να μην κρψω τις ευεργεσες της ευσπλαγχνας Tης.
Η Θεοτκος δεν παρδωσε στη Γραφ ούτε τις σκψεις Tης ούτε την αγπη Tης για τον Υι και Θε Tης ούτε τις θλψεις της ψυχής Tης, κατ την ώρα της σταυρσεως, γιατ ούτε και ττε θα μποροσαμε να τα συλλβωμε. Η αγπη Tης για τον Θε ήταν ισχυρτερη και φλογερτερη απ την αγπη των Χερουβεμ και των Σεραφεμ κι όλες οι Δυνμεις των Αγγλων και Αρχαγγλων εκπλσσονται μ Αυτν.
Παρ όλο όμως που η ζω της Θεοτκου σκεπαζταν, θα λγαμε, απ την αγία σιγ, ο Κριος όμως φανρωσε στην Ορθδοξη Εκκλησα μας πως η Παναγα μας αγκαλιζει με την αγπη Tης όλο τον κσμο και βλπει με το Άγιο Πνεύμα όλους τους λαος της γης και, όπως και ο Υις Tης, έτσι κι Εκείνη σπλαγχνζεται και ελεεί τους πντες.
Ώ, και να γνωρζαμε πόσο αγαπά η Παναγα όλους, όσους τηρούν τις εντολς του Χριστού, και πσο λυπάται και στενοχωριται για κενους που δεν μετανοούν! Αυτ το δοκμασα με την περα μου.
Δεν ψε
δωμαι, λω την αλθεια ενπιον του Θεού, πως γνωρζω πνευματικ την Άχραντη Παρθνο. Δεν Την είδα, αλλ το Άγιο Πνεύμα μου έδωσε να γνωρσω Αυτν και την αγπη Tης για μας. Χωρς την ευσπλαγχνα Tης η ψυχ θα είχε χαθή απ πολν καιρ. Εκενη όμως ευδκησε να μ επισκεφθή και να με νουθετση, για να μην αμαρτνω. Μου είπε: «Δεν μ αρσει να βλπω τα έργα σου». Τα λγια Της ήταν ευχριστα, ήρεμα, με πρατητα και συγκνησαν την ψυχ. Πρασαν πνω απ σαρντα χρνια, μα η ψυχ μου δεν μπορεί να λησμονση εκενη τη γλυκει φων και δεν ξρω πώς να ευχαριστσω την αγαθ και σπλαγχνικ Μητρα του Θεού.
Αληθιν, Αυτ είναι η βοθει μας ενπιον του Θεού και μνο τ όνομ Της χαροποιεί την ψυχ. Αλλ κι όλος ο ουρανς κι όλη η γη χαρονται με την αγπη Tης.
Αξιοθαμαστο κι ακατανητο πργμα. Ζη στους ουρανος και βλπει αδικοπα την δξα του Θεού, αλλ δεν λησμονεί κι εμάς τους φτωχος κι αγκαλιάζει με την ευσπλαγχνα Της όλη τη γη κι όλους τους λαος.
Αυτ
την Άχραντη Μητρα Του ο Κριος την έδωσε σ εμάς.
Αυτ είναι η χαρ και η ελπδα μας.
 Αυτ είναι η πνευματικ μας Μητρα και βρσκεται κοντ μας κατ τη φση σαν άνθρωπος και κθε χριστιανικ ψυχ ελκεται απ την αγπη πρς Αυτν.

1 σχόλιο:

  1. Καλησπέρα σας.
    επισκεφτείτε τη σελίδα μας
    Agios Nektarios
    και μοιραστείτε μαζί μας τις εμπειρίες σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή