Θα 'μαι δίπλα σου συνέχεια

...Δεν έχουμε νιώσει αγαπημένοι του Θεού. Αν νιώθαμε διαρκώς το χάδι, το άγγιγμα του Χριστού στην δική μας την καρδιά…
Φαντάσου τώρα νοερά την καρδιά σου, σαν ένα σχήμα, να την κρατάει ο Χριστός μέσα στα χέρια του, ή να 'χει ο Χριστός τα χέρια Του μέσα σου και να αγγίζει την καρδιά σου, συνέχεια..
Και να τη χαϊδεύει, και να τη χαϊδεύει απαλά, και να σου λέει: "Εγώ είμαι εδώ, εγώ είμαι εδώ, εγώ σ' αγαπάω, εγώ σε δέχομαι, εγώ σου λέω ότι έχεις αξία γιατί εγώ σου δίνω αξία, γιατί εγώ σε έχω πλάσει, γιατί εγώ σε φροντίζω, διότι εγώ τώρα έχω την καλύτερη διάθεση να σε κρατάω στη ζωή, να σου δίνω τα καλυτέρα δώρα που σου δίνω, και είμαι δίπλα σου, συνέχεια, συνέχεια, συνέχεια, συνέχεια".

Όταν αυτό το νιώθεις απ' το Χριστό, και νιώθεις ότι είσαι αγαπημένος άνθρωπος, αγαπημένο πλάσμα του Χριστού, είσαι τόσο πολύ χορτάτος, τόσο πολύ γεμάτη είναι η ψυχή σου με το δοχείο αυτό της καρδιά σου ξεχειλίζει, και μετά δε σε ενδιαφέρει να σου δώσουν άλλη για να γεμίσει η καρδιά σου από αγάπη. Είναι ήδη γεμάτη! Οπότε, όταν σου δίνουν, λες ευχαριστώ πάρα πολύ και χαίρεσαι την αδελφική αγάπη, την κοινότητα με τους άλλους, την κοινή ζωή, το κοινό βλέμμα της ζεστασιάς, το φιλί του άλλου, την αγκαλιά, τα χαίρεσαι όλα αυτά, γιατί είσαι άνθρωπος. Αλλά, έχεις την καταπληκτική δυνατότητα, το προνόμιο να μη σε πειράζει κι όταν δε στα δώσουν.. Γιατί έχεις προσηλωμένη την καρδιά σου και το νου σου στη μοναδική αξία που σου δίνει ο Χριστός. Κι ακούς μέσα σου αυτή τη φωνή του Χριστού που σου λέει: "Εγώ σ' αγαπώ… Σε αγαπώ εγώ, ο πλάστης σου, ο δημιουργός σου". Ο Θεός που είναι απόλυτα ανιδιοτελής, ο Χριστός που 'χει καθαρή αγάπη, ειλικρίνεια στη σχέση του μαζί μας, που μπορεί να μας σώσει, που μπορεί να μας αναζωογονήσει. Εσύ θες να σε αγαπήσουν άνθρωποι, γιατί είσαι άνθρωπος και δικαίως το θέλεις. Αλλά μην περιμένεις και πάρα πολλά απ τη δική τους αγάπη, γιατί κάποια στιγμή θα σταματήσει, κάποια στιγμή ο άλλος θα κουραστεί...


απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου (www.atheataperasmata.com)

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2011/10/blog-post_27.html#ixzz1ewkD83Ss