Επιστολή Ροδοστόλου Χρυσοστόμου σε Ηγούμενο Εφραίμ

Επιστολή συμπαράστασης στον Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Βατοπεδίου Αρχιμ Εφραίμ, απέστειλε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ροδοστόλου κ. Χρυσόστομος.

Η επιστολή έχει ως εξής:
Πανοσιολογιώτατε και λίαν αγαπητέ μοι άγιε Ηγούμενε· υπομιμνήσκω ταπεινώς ότι, «Μακάριος ανήρ ος υπομένει πειρασμόν· ότι δόκιμος γενόμενος λήψεται τον στέφανον της ζωής, ον επηγγείλατο ο Κύριος τοις αγαπώσιν αυτόν». (Ιακ. 1,12).
Αλλά πάντως φρονώ ότι, εάν, οι τας τύχας της δυστήνου πατρίδος ημών ιθύνοντες -είτε γνωστοί και επώνυμοι, είτε (τούτων επικινδυνέστεροι κρύφιοι και ανώνυμοι, δεν ήσαν φορείς του Ηρωδείου συνδρόμου, του δι’ αιωνίως θανασιβούλου, δηλονότι, κατά του διά την σωτηρίαν των ανθρώπων τεχθέντος «Παιδίου», την ειρήνην δε επί γης και την εν ανθρώποις ευδοκίαν ευαγγελισαμένου (Ματθ. 2, 13, Λουκ. 2, 4), δεν θα επέλεγον την ημέραν της κοσμοχαρμοσύνου Γεννήσεώς Του, ίνα κινήσωσι την κατά της Σεβασμίας Βατοπαιδίου Μονής και καθ' υμών προσωπικώς ιδιαίτατα διά δικαστικών οργάνων και αστυνομικών δυνάμεων, «ως επί ληστήν» τηλικαύτην εξοδον (Ματθ. 26, 55), επιχείρισιν και... εκστρατείαν.
 Αίσχος τοις εναγέσι, αλιτηρίοις και δαιμονοενεργουμένοις. Κύριος ελεήσαι και σώσαι.
Σωματική ταλαιπωρία και ψυχικός σκυλμός ουχ ο τυχών διά την Πανοσιολογιότητά σου· οδύνη βαθυτάτη διά την ωσαύτως βαρέως δοκιμαζομένην -και εμοί πολυφίλητον όμως- αδελφότητά σου· έκπληξις δε, πικρία άμα, και αγανάκτησις της -από μακρού ήδη, ως γνωστόν, εκ γήρως και άλλων χαλαιποτήτων πασχούσης- ουτιδανότητός μου, καθώς και όλων, ως πιστεύω, των ειλικρινώς αγαπώντων τον αγιώνυμον ημών Τόπον, την -ης ποιμήν επελέγης και ετάχθης- παλαίφατον Μάνδραν και Μονήν, και διά της βιοτής των τιμώντων την υπερχιλιετή χριστοφιλή ιστορίαν του.
Βεβαιώθητι, παρακαλώ, περί της κατά πάντα φιλαδέλφου συμπαθείας μου, διά την παραχωρήσει Θεού πείρασιν και βασκανίαν ταύτην, αφ’ ενός, και αφ' ετέρου, περί των προς τον εν Σπηλαίω τεχθέντα και εν Φάτνη ανακλιθέντα Σωτήρα Κύριον, διαπύρων προσευχών μου, όπως ταχινήν-ταχίστην «ποιήσει συν τω πειρασμώ και την έκβασιν», ως άλλως τε ο ίδιος σαφέστατα υπισχνείται. (Α’ Κορ. 10,13).
Μετά πολλής της εν Χριστώ αγάπης και φιλαδελφίας.
ο Ροδοστόλου Χρυσόστομος