Ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ἦταν γιὸς
τοῦ αὐτοκράτορα Μιχαὴλ Α’ τοῦ Ραγκαβὲ καὶ τῆς αὐτοκράτειρας Προκοπίας, ἀδερφὸς
δὲ τοῦ Θεοφύλακτου.
Ὁ Ἰγνάτιος ἤτανε μοναχὸς
καὶ ἔγινε ἡγούμενος τῆς Μονῆς τοῦ Ἀρχαγγέλου, ἡ ὁποία ὀνομαζόταν τοῦ
Ἀνατέλλοντος, ἐνῷ τώρα ὀνομάζεται τοῦ Σατύρου. Τὸ 846 μ.χ. ἐκλέχτηκε καὶ
χειροτονήθηκε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ὅπου καὶ ὑπηρέτησε τὴν Ἐκκλησία γιὰ
ἕντεκα ἔτη καὶ πέντε μῆνες.
Μετὰ ὁ αὐτοκράτορας Μιχαὴλ
Γ’ τὸν ἐκθρόνισε καὶ ἔκανε Πατριάρχη τὸν Φώτιο. Κατόπιν τὸ 867 μ.χ. ὁ
αὐτοκράτορας Βασίλειος Α’ ὁ Μακεδὼν ἐπανέφερε τὸν Ἰγνάτιο στὸν Πατριαρχικὸ
θρόνο. Ἡ δεύτερη αὐτὴ πατριαρχία κράτησε δέκα χρόνια, κατὰ τὰ ὁποία ὁ Ἅγιος
ποίμανε θεοφιλῶς τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.
Πρὶν τὸ τέλος του ἀποσύρθηκε στὴ Μονὴ Σατύρου, στὴν ὁποία καὶ ἄφησε τὴν τελευταία του πνοή. Ἐκεῖ δὲ καὶ τάφηκε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου