Χωρίς λόγια... (μια ιστορία αληθινή).

Προχθές, γυρίζοντας από έναν Εσπερινό πέρασα από τήν Ομόνοια. Πλήθος νέων ήταν μαζεμένοι γύρω από ένα παιδί. 

Στό χέρι του κρατούσε τήν τελευταία σύριγγα τού θανάτου. 

Τόν πλησίασα καί μέ δακρυσμένα μάτια φώναξε: " Βοήθεια, πεθαίνω...". 

Έτρεξα κοντά του τόν αγκάλιασα. Μέ σπασμένη φωνή μού είπε: " Παππούλη, πεθαίνω διάβασέ μου μιά ευχή". 

Γονάτισα, τού διάβασα μία ευχή. Ψέλλισε δύο λέξεις: "πές τού Χριστούλη νά μέ δεχτεί" καί ξεψύχησε μέσα στην αγκάλη μου, άγνωστος μεταξύ αγνώστων. 

Φεύγοντας...