Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Οι ιησουίτες κατέκτησαν την κορυφή του Βατικανού. Κατά
τις υπάρχουσες δημοσιογραφικές πληροφορίες ο ιησουίτης νέος
Πάπας αξιοποίησε την ευκαιρία της περίστασης. Τα πολλά και σοβαρά σκάνδαλα στους
κόλπους των Ρωμαιοκαθολικών κληρικών και μοναχών, και η παρακμή που γνωρίζει η
Κουρία και γενικότερα η γραφειοκρατία του Βατικανού, - κορύφωση ήταν τα
οικονομικά σκάνδαλα και η υπόθεση Vatileaks -, δημιούργησαν στους ιησουίτες την
ευνοϊκή περίσταση της προώθησης προσώπου δικού τους, που, όπως υποστηρίζουν, θα
εκφράσει το πνεύμα της απλότητας και της καθαρότητας και θα αλλάξει την εικόνα
του Βατικανού. Οι ίδιοι οι ιησουίτες δηλώνουν περιχαρείς για τις ταυτόχρονα
τρεις γι' αυτούς συμπτώσεις: Μετά από 700 χρόνια παραιτήθηκε Πάπας, πρώτη φορά
εκλέγεται Πάπας από τη Νότια Αμερική και πρώτη φορά εκλέγεται ιησουίτης, μέλος
της "Συντροφιάς" τους. Βέβαια όποιος γνωρίζει την ιστορία τους διερωτάται αν
ήσαν συμπτώσεις ή υπήρξε μεθόδευση…
Ο σχεδιασμός για την κατάκτηση της κορυφής του Βατικανού πρέπει να είχε μακρά περίοδο επώασης. Μετά τα σοβαρά προβλήματα ταυτότητας που αντιμετώπισαν οι Ιησουίτες επί γενικής ηγουμενίας του Αρούπε και η σοβαρότατη κρίση που υπήρξε στις σχέσεις τους με τους Πάπες, κυρίως τους Παύλο τον 6ο, - ο οποίος πάντως εξομολόγο είχε τον Ιησουίτη Πάολο Ντέζα -, και Ιωάννη Παύλο τον 2ο, όπως επίσης και με όλη την Κουρία, που οδήγησε να τεθεί ολόκληρο το Τάγμα υπό επιτροπεία, τους έκαμαν να σκεφθούν και να επιδιώξουν να γίνει Πάπας ένας δικός τους άνθρωπος, ώστε να υπακούουν μεν στον Πάπα και να εξυπηρετούν τα σχέδιά του, όπως αναφέρει το ιδρυτικό τους, αλλά στον δικό τους Πάπα. Και η ευκαιρία ήταν η προ ολίγων ημερών εκλογή.
Τώρα βέβαια αρχίζουν για τους Ιησουίτες τα δύσκολα. Αν επιχειρήσουν να καταλάβουν όλες τις καίριες θέσεις και να επιβάλλουν τις δικές τους απόψεις για την Παποσύνη θα προκαλέσουν ασφαλώς έντονες αντιδράσεις στη σημερινή γραφειοκρατία του Βατικανού και γενικότερα στους Ρωμαιοκαθολικούς Καρδιναλίους και Επισκόπους, καθώς και στα άλλα Τάγματα μοναχών που έχουν και αυτά τις φιλοδοξίες τους. Αντίπαλοι και μάλιστα σκληροί θα είναι οι Φραγκισκανοί. Μια ενέργεια προσέγγισης μπορεί να θεωρηθεί ότι ο νέος Πάπας πήρε το όνομα Φραγκίσκος και όχι Ιγνάτιος, δηλαδή όχι το όνομα του ιδρυτού του Τάγματός του, Ιγνατίου Λογιόλα, αλλά του Φραγκίσκου της Ασίζης, ιδρυτού των Φραγκισκανών. Όμως αυτή του η ενέργεια μπορεί να θεωρηθεί και πρόκληση προς το αντίπαλο Τάγμα, το οποίο φυσικά αρνείται ότι είναι δυνατόν οι Ιησουίτες να εκφράζουν τις διδαχές του "δικού τους" Φραγκίσκου της Ασίζης… Ο νέος Πάπας είναι 76 ετών. Θα φανούν λοιπόν οι αντοχές του στη διαπάλη που επέρχεται πίσω από τα τείχη του Βατικανού, αλλά και κατά πόσο οι Ιησουίτες με τις τακτικές που γνωρίζουν και επί αιώνες εφαρμόζουν, θα πετύχουν στα σχέδια τους και θα επιβάλουν μια ιησουιτική Κουρία και ένα ιησουιτικό δυτικό Χριστιανισμό……
Η ιστορία των ιησουιτών διδάσκει
Ο ιδρυτής του Τάγματος Ιγνάτιος Λογιόλα υπηρέτησε ως πολιτικός και στρατιωτικός στην Ισπανία. Είχε γεννηθεί το 1491 και ως νέος, το 1520, πληροφορήθηκε τη θρησκευτική εξέγερση του Λουθήρου κατά των ανομιών του Πάπα και του Βατικανού. Το 1542, όταν πλέον η Μεταρρύθμιση γιγαντώθηκε στην Ευρώπη, ο Ιγνάτιος αποφάσισε να προσφέρει στον Πάπα τις υπηρεσίες, τις δικές του και των συντρόφων του Τάγματος που ίδρυσε. Έκτοτε οι Ιησουίτες θεωρούσαν τους εαυτούς τους την εκλεκτή και μαχητική ομάδα κρούσης του Πάπα. Ο τρόπος για την επιτυχία των αγώνων τους περιείχε χωρίς ενδοιασμούς όλα τα μέσα, ο λεγόμενος έκτοτε και "ιησουιτισμός". Ο Λογιόλα τους δίδαξε: "Στην υπηρεσία του Πάπα να προσφέρεις όλη σου τη δραστηριότητα…όλα τα μέσα". Και σε αυτήν την προτροπή έκαμε και μια απαράδεκτη για τον Θεό προσθήκη: " Όμως η πρωτοβουλία γι' αυτά τα μέσα θα συζητηθεί πριν απ' όλα με το Θεό"…Συζητούσαν με τον Θεό και εγκληματούσαν… Ο Ιγνάτιος Λογιόλα ήταν πολιτικό ον. Μην ξεχνάμε ότι έζησε την εποχή του Μακιαβέλλι…. Ο ίδιος επιχείρησε να συνδυάσει τον Χριστιανισμό με την "μεγάλη πολιτική". Ουσιαστικά έκαμε πολιτική, με ό, τι αυτή η έννοια περιλαμβάνει...
Μπορεί να λέγεται ότι ιησουίτης πρώτη φορά εκλέγεται Πάπας, αλλά η ιστορία γράφει πως οι ιησουίτες επηρέασαν πολλούς Πάπες. Ο Ουρβανός Η' (1623-1644) έλαβε την πρώτη του μόρφωση από ιησουίτες. Επί των ημερών του απλώθηκε η Ιερά Εξέταση, δικάστηκε ο Γαλιλαίος για τις επιστημονικές του απόψεις και αναπτύχθηκε ο κατάλογος των "απαγορευμένων βιβλίων" ( index ). Επίσης επί των ημερών του ο ιησουίτης καρδινάλιος Βελλαρμίνος παρότρυνε τον Γαλιλαίο να πάψει να διδάσκει την ηλιοκεντρική θεωρία του, διότι "δεν συμβιβαζόταν με την Βίβλο!"…Ιησουητική παιδεία είχαν λάβει και άλλοι Πάπες, μεταξύ των οποίων οι Κλήμης Θ' (1667-1669), Ιννοκέντιος ΙΒ' ( 1691-1700), Κλήμης ΙΓ' (1758-1769) και Πίος Η' (1829-1830).
Οι ιησουίτες και ο Ελληνισμός
Ο Ελληνισμός έχει κακοπάθει από τους ιησουίτες και έχει πικρότατη εμπειρία από αυτούς. Πρώτος μάρτυρας που υπέστη τις μεθοδεύσεις των ιησουιτών ήταν ο σπουδαίος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Κύριλλος ο Λούκαρης. Ο Κύριλλος βίωσε τον φανατισμό και την προσηλυτιστική επιχείρηση των Ιησουιτών εναντίον του ποιμνίου του και του ιδίου και έγραψε σχετικά (Σ.σ. Σε ελεύθερη απόδοση στα σύγχρονα ελληνικά): "Όλες τις τέχνες τις πονηρές χρησιμοποιούν οι Ιησουίτες, για να εξαπλώσουν παντού την εξουσία του Πάπα. …Και πρώτα κατοίκησαν στην Χίο και εκεί έκαμαν σπουδαστήριο και έσυραν τους μισούς παπάδες και τους Χριστιανούς στη γνώμη τους και στη θρησκεία τους και καταφρονούν την τάξη και τα δόγματα μας και κρατούν τα του Πάπα…". Επειδή αμύνθηκε με επιτυχία στις μεθοδεύσεις τους οι Ιησουίτες αποφάσισαν να τον εξοντώσουν, για να είναι ελεύθεροι στα σχέδια τους και να επιτύχουν οι Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί να προσκυνήσουν τον Πάπα. Προς τον σκοπό αυτό συνεργάστηκαν με τους Μουσουλμάνους Οθωμανούς, κατασκεύασαν έγγραφα και "ομολογίες" σε βάρος του Λούκαρη ( σ.σ. Παρέσυραν και εύπιστους Ορθόδοξους Επισκόπους) και τελικά συνήργησαν, μαζί με τους Καπουκίνους και τον Γάλλο πρέσβη De Cesy, να δολοφονηθεί με οικτρό τρόπο ο Πατριάρχης και να επιβάλουν δικό τους λατινίζοντα Πατριάρχη, τον από Βεροίας Κύριλλο, τον Κονταρή. Γράφουν οι ίδιοι: " Ο Κονταρής στη σύνοδο της 15 Δεκεμβρίου 1638 υπέγραψε ενώπιον του βικαρίου Αγγέλου Πετρίκα ντε Σονίνο και του αυστριακού πρέσβη Σμιτ ομολογία πίστεως (Σ.σ. προς τον Πάπα), που του υπαγόρευσε η Ιερά Σύνοδος για τη διάδοση της Πίστεως" (Σ.σ. Δηλαδή η Προπαγάνδα του Βατικανού, που εφάρμοζε την Ιερά Εξέταση).
Οι ιησουίτες με κάθε τρόπο προσπάθησαν να υποτάξουν τους Έλληνες στον Πάπα. Ο Κοραής στην αυτοβιογραφία του γράφει σχετικά:
" Δια να αποκτήσω την γνώσιν της λατινικής γλώσσης, έπρεπε να προσδράμω εις τους ευρισκόμενους εις την Σμύρνην δυτικούς ιερωμένους και εξαιρέτως τους Ιησουίτας, πράγμα δύσκολον δια την κατ' αυτών πρόληψιν, τρεφομένην μάλιστα από την κατέχουσαν αυτούς μανίαν του προσηλυτισμού, μανίαν τόσον σφοδράν, ώστε ενόμιζαν και νομίζουν ακόμη σήμερον οι εχθροί του Ιησού Ιησουίται την επιστροφήν ενός Γραικού εις την εκκλησίαν των πολύ πλέον αξιόμισθον έργον παρά να κατηχήσωσι δέκα Τούρκους ή δέκα ειδωλολάτρας".
Η εχθρική συμπεριφορά προς τους Έλληνες συνεχίστηκε και στα χρόνια της Επανάστασης και μετά, έως και τις ημέρες μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε την πρόσφατη ταύτιση των ιησουιτών με τους αθέους στην επίθεση τους κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας και τις προσωπικές αιχμηρότατες επιθέσεις κατά του Προκαθημένου της Ορθόδοξης Εκκλησίας μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου εκ μέρους του ηγουμένου τους (2002-2011) Θεοδώρου Κοντίδη. Σήμερα οι Ιησουίτες στην Ελλάδα έχουν Γάλλο ηγούμενο (!!!), τον Κλοντ Εσπιταλιέ Νοέλ. Προφανώς ο Γενικός ηγούμενος τους, έκρινε ότι στη φάση αυτοί οι Έλληνες ιησουίτες (εννέα στον αριθμό επί δεκαπέντε συνολικά - οι υπόλοιποι είναι πολωνοί και άλλων εθνοτήτων) δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των καιρών... Και συγγνώμην ήταν τόσο απαραίτητο για τη διπλωματία του Φαναρίου να παραστεί ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος στην ενθρόνιση του νέου Πάπα; Να είναι ο πρώτος – νέα σύμπτωση; - που το κάνει μετά το 1054; Μόνο θλίψη προκαλεί η ενέργεια του διαδόχου του Κυρίλλου Λούκαρη.-
Ο σχεδιασμός για την κατάκτηση της κορυφής του Βατικανού πρέπει να είχε μακρά περίοδο επώασης. Μετά τα σοβαρά προβλήματα ταυτότητας που αντιμετώπισαν οι Ιησουίτες επί γενικής ηγουμενίας του Αρούπε και η σοβαρότατη κρίση που υπήρξε στις σχέσεις τους με τους Πάπες, κυρίως τους Παύλο τον 6ο, - ο οποίος πάντως εξομολόγο είχε τον Ιησουίτη Πάολο Ντέζα -, και Ιωάννη Παύλο τον 2ο, όπως επίσης και με όλη την Κουρία, που οδήγησε να τεθεί ολόκληρο το Τάγμα υπό επιτροπεία, τους έκαμαν να σκεφθούν και να επιδιώξουν να γίνει Πάπας ένας δικός τους άνθρωπος, ώστε να υπακούουν μεν στον Πάπα και να εξυπηρετούν τα σχέδιά του, όπως αναφέρει το ιδρυτικό τους, αλλά στον δικό τους Πάπα. Και η ευκαιρία ήταν η προ ολίγων ημερών εκλογή.
Τώρα βέβαια αρχίζουν για τους Ιησουίτες τα δύσκολα. Αν επιχειρήσουν να καταλάβουν όλες τις καίριες θέσεις και να επιβάλλουν τις δικές τους απόψεις για την Παποσύνη θα προκαλέσουν ασφαλώς έντονες αντιδράσεις στη σημερινή γραφειοκρατία του Βατικανού και γενικότερα στους Ρωμαιοκαθολικούς Καρδιναλίους και Επισκόπους, καθώς και στα άλλα Τάγματα μοναχών που έχουν και αυτά τις φιλοδοξίες τους. Αντίπαλοι και μάλιστα σκληροί θα είναι οι Φραγκισκανοί. Μια ενέργεια προσέγγισης μπορεί να θεωρηθεί ότι ο νέος Πάπας πήρε το όνομα Φραγκίσκος και όχι Ιγνάτιος, δηλαδή όχι το όνομα του ιδρυτού του Τάγματός του, Ιγνατίου Λογιόλα, αλλά του Φραγκίσκου της Ασίζης, ιδρυτού των Φραγκισκανών. Όμως αυτή του η ενέργεια μπορεί να θεωρηθεί και πρόκληση προς το αντίπαλο Τάγμα, το οποίο φυσικά αρνείται ότι είναι δυνατόν οι Ιησουίτες να εκφράζουν τις διδαχές του "δικού τους" Φραγκίσκου της Ασίζης… Ο νέος Πάπας είναι 76 ετών. Θα φανούν λοιπόν οι αντοχές του στη διαπάλη που επέρχεται πίσω από τα τείχη του Βατικανού, αλλά και κατά πόσο οι Ιησουίτες με τις τακτικές που γνωρίζουν και επί αιώνες εφαρμόζουν, θα πετύχουν στα σχέδια τους και θα επιβάλουν μια ιησουιτική Κουρία και ένα ιησουιτικό δυτικό Χριστιανισμό……
Η ιστορία των ιησουιτών διδάσκει
Ο ιδρυτής του Τάγματος Ιγνάτιος Λογιόλα υπηρέτησε ως πολιτικός και στρατιωτικός στην Ισπανία. Είχε γεννηθεί το 1491 και ως νέος, το 1520, πληροφορήθηκε τη θρησκευτική εξέγερση του Λουθήρου κατά των ανομιών του Πάπα και του Βατικανού. Το 1542, όταν πλέον η Μεταρρύθμιση γιγαντώθηκε στην Ευρώπη, ο Ιγνάτιος αποφάσισε να προσφέρει στον Πάπα τις υπηρεσίες, τις δικές του και των συντρόφων του Τάγματος που ίδρυσε. Έκτοτε οι Ιησουίτες θεωρούσαν τους εαυτούς τους την εκλεκτή και μαχητική ομάδα κρούσης του Πάπα. Ο τρόπος για την επιτυχία των αγώνων τους περιείχε χωρίς ενδοιασμούς όλα τα μέσα, ο λεγόμενος έκτοτε και "ιησουιτισμός". Ο Λογιόλα τους δίδαξε: "Στην υπηρεσία του Πάπα να προσφέρεις όλη σου τη δραστηριότητα…όλα τα μέσα". Και σε αυτήν την προτροπή έκαμε και μια απαράδεκτη για τον Θεό προσθήκη: " Όμως η πρωτοβουλία γι' αυτά τα μέσα θα συζητηθεί πριν απ' όλα με το Θεό"…Συζητούσαν με τον Θεό και εγκληματούσαν… Ο Ιγνάτιος Λογιόλα ήταν πολιτικό ον. Μην ξεχνάμε ότι έζησε την εποχή του Μακιαβέλλι…. Ο ίδιος επιχείρησε να συνδυάσει τον Χριστιανισμό με την "μεγάλη πολιτική". Ουσιαστικά έκαμε πολιτική, με ό, τι αυτή η έννοια περιλαμβάνει...
Μπορεί να λέγεται ότι ιησουίτης πρώτη φορά εκλέγεται Πάπας, αλλά η ιστορία γράφει πως οι ιησουίτες επηρέασαν πολλούς Πάπες. Ο Ουρβανός Η' (1623-1644) έλαβε την πρώτη του μόρφωση από ιησουίτες. Επί των ημερών του απλώθηκε η Ιερά Εξέταση, δικάστηκε ο Γαλιλαίος για τις επιστημονικές του απόψεις και αναπτύχθηκε ο κατάλογος των "απαγορευμένων βιβλίων" ( index ). Επίσης επί των ημερών του ο ιησουίτης καρδινάλιος Βελλαρμίνος παρότρυνε τον Γαλιλαίο να πάψει να διδάσκει την ηλιοκεντρική θεωρία του, διότι "δεν συμβιβαζόταν με την Βίβλο!"…Ιησουητική παιδεία είχαν λάβει και άλλοι Πάπες, μεταξύ των οποίων οι Κλήμης Θ' (1667-1669), Ιννοκέντιος ΙΒ' ( 1691-1700), Κλήμης ΙΓ' (1758-1769) και Πίος Η' (1829-1830).
Οι ιησουίτες και ο Ελληνισμός
Ο Ελληνισμός έχει κακοπάθει από τους ιησουίτες και έχει πικρότατη εμπειρία από αυτούς. Πρώτος μάρτυρας που υπέστη τις μεθοδεύσεις των ιησουιτών ήταν ο σπουδαίος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Κύριλλος ο Λούκαρης. Ο Κύριλλος βίωσε τον φανατισμό και την προσηλυτιστική επιχείρηση των Ιησουιτών εναντίον του ποιμνίου του και του ιδίου και έγραψε σχετικά (Σ.σ. Σε ελεύθερη απόδοση στα σύγχρονα ελληνικά): "Όλες τις τέχνες τις πονηρές χρησιμοποιούν οι Ιησουίτες, για να εξαπλώσουν παντού την εξουσία του Πάπα. …Και πρώτα κατοίκησαν στην Χίο και εκεί έκαμαν σπουδαστήριο και έσυραν τους μισούς παπάδες και τους Χριστιανούς στη γνώμη τους και στη θρησκεία τους και καταφρονούν την τάξη και τα δόγματα μας και κρατούν τα του Πάπα…". Επειδή αμύνθηκε με επιτυχία στις μεθοδεύσεις τους οι Ιησουίτες αποφάσισαν να τον εξοντώσουν, για να είναι ελεύθεροι στα σχέδια τους και να επιτύχουν οι Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί να προσκυνήσουν τον Πάπα. Προς τον σκοπό αυτό συνεργάστηκαν με τους Μουσουλμάνους Οθωμανούς, κατασκεύασαν έγγραφα και "ομολογίες" σε βάρος του Λούκαρη ( σ.σ. Παρέσυραν και εύπιστους Ορθόδοξους Επισκόπους) και τελικά συνήργησαν, μαζί με τους Καπουκίνους και τον Γάλλο πρέσβη De Cesy, να δολοφονηθεί με οικτρό τρόπο ο Πατριάρχης και να επιβάλουν δικό τους λατινίζοντα Πατριάρχη, τον από Βεροίας Κύριλλο, τον Κονταρή. Γράφουν οι ίδιοι: " Ο Κονταρής στη σύνοδο της 15 Δεκεμβρίου 1638 υπέγραψε ενώπιον του βικαρίου Αγγέλου Πετρίκα ντε Σονίνο και του αυστριακού πρέσβη Σμιτ ομολογία πίστεως (Σ.σ. προς τον Πάπα), που του υπαγόρευσε η Ιερά Σύνοδος για τη διάδοση της Πίστεως" (Σ.σ. Δηλαδή η Προπαγάνδα του Βατικανού, που εφάρμοζε την Ιερά Εξέταση).
Οι ιησουίτες με κάθε τρόπο προσπάθησαν να υποτάξουν τους Έλληνες στον Πάπα. Ο Κοραής στην αυτοβιογραφία του γράφει σχετικά:
" Δια να αποκτήσω την γνώσιν της λατινικής γλώσσης, έπρεπε να προσδράμω εις τους ευρισκόμενους εις την Σμύρνην δυτικούς ιερωμένους και εξαιρέτως τους Ιησουίτας, πράγμα δύσκολον δια την κατ' αυτών πρόληψιν, τρεφομένην μάλιστα από την κατέχουσαν αυτούς μανίαν του προσηλυτισμού, μανίαν τόσον σφοδράν, ώστε ενόμιζαν και νομίζουν ακόμη σήμερον οι εχθροί του Ιησού Ιησουίται την επιστροφήν ενός Γραικού εις την εκκλησίαν των πολύ πλέον αξιόμισθον έργον παρά να κατηχήσωσι δέκα Τούρκους ή δέκα ειδωλολάτρας".
Η εχθρική συμπεριφορά προς τους Έλληνες συνεχίστηκε και στα χρόνια της Επανάστασης και μετά, έως και τις ημέρες μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε την πρόσφατη ταύτιση των ιησουιτών με τους αθέους στην επίθεση τους κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας και τις προσωπικές αιχμηρότατες επιθέσεις κατά του Προκαθημένου της Ορθόδοξης Εκκλησίας μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου εκ μέρους του ηγουμένου τους (2002-2011) Θεοδώρου Κοντίδη. Σήμερα οι Ιησουίτες στην Ελλάδα έχουν Γάλλο ηγούμενο (!!!), τον Κλοντ Εσπιταλιέ Νοέλ. Προφανώς ο Γενικός ηγούμενος τους, έκρινε ότι στη φάση αυτοί οι Έλληνες ιησουίτες (εννέα στον αριθμό επί δεκαπέντε συνολικά - οι υπόλοιποι είναι πολωνοί και άλλων εθνοτήτων) δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των καιρών... Και συγγνώμην ήταν τόσο απαραίτητο για τη διπλωματία του Φαναρίου να παραστεί ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος στην ενθρόνιση του νέου Πάπα; Να είναι ο πρώτος – νέα σύμπτωση; - που το κάνει μετά το 1054; Μόνο θλίψη προκαλεί η ενέργεια του διαδόχου του Κυρίλλου Λούκαρη.-
Πηγή: Συνοδοιπορία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου