Τὸ νὰ προσεύχεται κάποιος ἔτσι κάθε πρωὶ δὲν εἶναι εὔκολο. Ἀλλὰ ἐὰν προσευχόμαστε μὲ ὅλη τὴν καρδιά μας καὶ μὲ μεγάλη προσοχή, ἡ μέρα μᾶς σφραγίζεται μὲ τὴν προσευχὴ καὶ κάθε γεγονὸς παίρνει διαφορετικὸ χαρακτήρα. Ἡ εὐλογία ποὺ ζητήσαμε ἀπὸ τὸν ὕψιστο Θεό, θὰ φέρει μίαν ἀγάπη, εἰρήνη στὶς ψυχές μας, ἡ ὁποία θὰ ἐνεργήσει καὶ θαυμαστὰ στὸν τρόπο κατὰ τὸν ὁποῖον ἀντιλαμβανόμαστε καὶ ἑρμηνεύουμε τὸν κόσμο. Ὁ ἄνθρωπος τῆς προσευχῆς βλέπει μὲ διαφορετικὸ φῶς τὸ περιβάλλον του. Ἡ φροντίδα ἐπιταχύνεται καὶ ἡ πραγματικὴ ἀξία τῆς ζωῆς ἐκτιμᾶται. Μὲ τὸν καιρὸ ἡ προσευχὴ θὰ εἰσέλθει στὴ φύση μας, μέχρις ὅτου σιγὰ σιγὰ ἕνας νέος ἄνθρωπος γεννηθεῖ ἀπὸ τὸ Θεό. Ἡ ἀγάπη γιὰ τὸ Θεὸ ποὺ ἀληθινὰ στέλνει τὴν εὐλογία τοῦ σ’ἐμᾶς, ἐλευθερώνει τὴν ψυχὴ ἀπὸ ἐξωτερικὲς πιέσεις.
Ἀναγκαῖο εἶναι νὰ διατηρήσουμε αὐτὸ τὸ σύνδεσμο ἀγάπης μὲ τὸ Θεό. Δὲν θὰ νοιαστοῦμε τί θὰ σκεφθεῖ ὁ κόσμος ἢ πῶς θὰ μᾶς μεταχειρισθεῖ. Θὰ παύσουμε νὰ φοβόμαστε ὅτι θὰ χάσουμε τὴν εὔνοιά του. Θὰ ἀγαπᾶμε τοὺς συνανθρώπους μᾶς χωρὶς ν’ ἀναρωτιόμαστε ἂν αὐτοὶ μας ἀγαποῦν. Ὁ Χριστὸς μᾶς ἔδωσε τὴν ἐντολὴ νὰ ἀγαπᾶμε τοὺς ἄλλους, ἀλλὰ ἡ ἀγάπη τῶν ἄλλων γιὰ μᾶς δὲν πρέπει ν’ ἀποτελεῖ προϋπόθεση γιὰ τὴ σωτηρία μας. Στὴν πραγματικότητα μπορεῖ νὰ μὴ γίνουμε ἀρεστοὶ στοὺς ἄλλους ἐξαιτίας τῆς ἀνεξαρτησίας τοῦ πνεύματός μας. Εἶναι σημαντικὸ γιὰ τὶς μέρες μας νὰ μποροῦμε νὰ μὴν ἐπηρεαζόμαστε ἀπὸ ἐκείνους μὲ τοὺς ὁποίους σχετιζόμαστε, γιατί διαφορετικὰ κινδυνεύουμε νὰ χάσουμε καὶ πίστη καὶ προσευχή. Ὁ κόσμος ἃς μᾶς κρίνει σὰν ἀναξίους προσοχῆς, ἐμπιστοσύνης καὶ σεβασμοῦ. Αὐτὸ δὲν παίζει κανένα ρόλο, ἂν εἴμαστε ἀρεστοὶ στὸν Κύριο. Καὶ τὸ ἀντίθετο, δὲν θὰ μᾶς ὠφελήσει σὲ τίποτα, ἂν δηλαδὴ ὅλος ὁ κόσμος μᾶς ἐκτιμᾶ καὶ μᾶς ἐπαινεῖ, ἀλλὰ ὁ Κύριος μας ἐγκαταλείψει.
Ἀρχιμανδρίτης Σοφρωνίος τοῦ Ἔσσεξ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου