Ανάγκη μετανοίας.

        

«Τῆς μετανοίας ἄνοιξόν μοὶ πύλας Ζωοδότα…» Παρακαλεί ό υμνωδός να του ανοίξει ό Κύριος τίς πύλες της με­τανοίας… Αλήθεια.Πόσο δύσκολα ανοίγουν οι πύλες της μετανοίας μας!

Πόσες προφάσεις, πόσες δικαιολογίες, πόσες δυσκολίες για να δεχθεί ή ψυχή ότι φταίει. Ότι είναι αμαρτωλή, ότι έχει ανάγκη μετανοίας.«Καί τί έκανα;», λένε πολλοί.«Δεν έχω τίποτε το σπου­δαίο!». Καί αυτά,ενώ υπάρχουν κακίες κατά των άλλων καί λόγια πι­κρά καί υβριστικά καί μνησικακίες καί ψεύδη καί της ψυχής αμαρτω­λές επιθυμίες καί της σάρκας αμαρτήματα καί φιλαργυρίες καί σκλη­ρότητες.

Καί τόσα καί τόσα άλλα…Δεν έχουμε λοιπόν ανάγκη μετα­νοίας;Δεν χρειάζεται να καθαρίσουμε την ψυχή μας από όλα αυτά, πού μας κάνουν ενόχους ενώπιον του Θεού; Καί οδηγούν στον θά­νατο της ψυχής,τον χωρισμό της από τον Θεό καί την αιώνια κα­ταδίκη; «Κατά την σκληρότητα οου καί άμετανόητον καρδίαν θη­σαυρίζεις σεαυτώ όργήν εν ήμερα οργής καί άποκαλύψεως καί δικαιοκρισίας του Θεού» (Ρωμ.β',5).

Είναι πράγματι φοβερό να μέ­νει αμετανόητος ό άνθρωπος. Άλλα καί όταν καταλάβει ή ψυχή του την ανάγκη της μετανοίας, καί τότε τί αγώνας χρειάζεται για να λά­βει την απόφαση της μετανοίας. Πόση ντροπή προκειμένου να εξο­μολογηθεί τίς αμαρτίες πού έγιναν. Πόση δυσκολία να σταματήσει το κακό και να προχωρήσει σε αλλαγή ζωής. Να παύσει την αμαρ­τία.

Ο διάβολος, λέει ό ιερός Χρυσόστομος, με την πονηρία του κατόρθωσε να συνδυάσει με την αμαρτία το θάρρος καί με τη μετάνοια τη ντροπή.

Ενώ στην αμαρτία προχωρούμε με θάρρος, στη μετά­νοια ντρεπόμαστε να προχωρήσουμε. Καί αυτό, για να δυσκολέψει τη μετάνοια, επειδή γνωρίζει ότι αυτή οδηγεί στη σωτηρία.

Πηγή: Αγιορείτικο Βήμα