Σαν σήμερα...

Εμείς οι άνθρωποι και ιδιαιτέρως εμείς οι Kληρικοί και ποιμένες της Εκκλησίας πρέπει να θυμόμαστε τα πρόσωπα, τα οποία μας χάρισαν τον πολύτιμο θησαυρό της πίστεως και μας αναγέννησαν στην πνευματική ζωή.

Ο λόγος του Αποστόλου Παύλου είναι χαρακτηριστικός και συγχρόνως παραινετικός : "Mνημονεύετε των ηγουμένων ημών, οίτινες ελάλησαν τον λόγον του Θεού, ων αναθεωρούντες την έκφρασιν της αναστροφής, μιμείσθε την πίστιν." (Εβρ. 13,7)

Να θυμόμαστε να μνημονεύουμε, να σεβόμαστε, να ευλαβούμαστε, να ευχαριστούμε, να ευγνωμονούμε. Η αγνωμοσύνη είναι η χειρότερη όλων των αμαρτιών.

Σαν σήμερα θυμάμαι, στις 21 Νοεμβρίου του έτους 1985, στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος Πειραιώς χειροτονήθηκε Επίσκοπος και Μητροπολίτης ο μακαριστός και άγιος προκάτοχός μου κυρός Γρηγόριος Γ' o Παπουτσόπουλος.

Να τον ονομάσω άνθρωπο της αρετής; Είναι πολύ λίγο.

Να τον χαρακτηρίσω ως ευλαβή και άγιο επίσκοπο; Είναι πάλι λίγο.

Ο μακαριστός Γρηγόριος ήταν πραγματικά ένας άνθρωπος του Θεού που μέσα στην καρδιά του είχε ζωντανή την παρουσία του Θεού.

Είχε και ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα που ήταν η θεοτοκοφιλία. Ακριβώς την ίδια θεοτοκοφιλία είχε και ο μακαριστός Mητροπολίτης Αργολίδος κυρός Ιάκωβος, την οποία μοιράζεται και ο Γέροντας Κατερίνης Αγαθόνικος.

Αγαπούσαν, τιμούσαν και ευλαβούνταν τα μέγιστα το πρόσωπο της Παναγίας.

Ο Γέροντας Γρηγόριος :

Στο μοναστήρι της, στον Πόρο έγινε μοναχός.

Έζησε όλα τα χρόνια με δυσκολίες και ασθένειες με βοηθό και πάλι την Παναγία.

Χειροτονήθηκε Επίσκοπος την ημέρα της εορτής της.

Εποίμανε την Μητρόπολη Καστοριάς, την κατεξοχήν πόλη της Παναγίας.

Το παρεκκλήσιο ακόμη του Επισκοπείου στο οποίο έψαλλε καθημερινά τον Παρακλητικό κανόνα, αφιερωμένο και αυτό στην Παναγία.

Γι' αυτό και αξιώθηκε στο κρεβάτι του πόνου, να την δει ολοζώντανη να συνοδεύεται από Αγίους Ιεράρχες και να του λέγει πως : "Σου χαρίζω παράταση ζωής, τρία χρόνια.’’ Πράγματι, εκοιμήθη τρία χρόνια ἀκριβώς μετά από αυτήν την θαυμαστή εμφάνιση. Το διάβασα ο ίδιος αυτό το θαυμαστό γεγονός στο προσωπικό του ημερολόγιο.

Να γιατί λέγω, για μια ακόμη φορά, ότι είμαι πολύ μικρός και ασήμαντος μπροστά στον μακαριστό Γρηγόριο. Εκείνος είχε την θέα του προσώπου της Παναγίας. Εμείς αγωνιζόμαστε να πετύχουμε την πολυπόθητη θεραπεία μας.

Από τον Θρόνο της Παναγίας Τριάδος όπου μετά παρρησίας προσεδρεύει και βλέπει κατάματα το γλυκύτατο πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου, τον παρακαλώ να στείλει μια ακτίδα φωτός στην σκοτισμένη από την αμαρτία καρδία μου, για να μπορέσω κι εγώ κάποια στιγμή να δω το πρόσωπο του Θεού.

Γέροντα Γρηγόριε, ικέτευε τον Πλάστη, παρακάλεσε την Παναγία, σήμερα εορτή των Εισοδίων της, για την Καστοριά, για όλα τα πνευματικά σου τέκνα και, τελευταία, για μένα τον ελαχιστότατο μειρακίσκο και διάδοχο.

Πηγή:  romfea.gr