Η κρίση να γίνει η ευκαιρία όλων και όχι η τελευταία κατοικία αθώων πολιτών.

      

Του μητροπολίτη Σύρου

 κ. Δωροθέου

Όταν ο Μελήσιππος στάλθηκε από τη Σπάρτη για να διαπραγματευθεί με τους Αθηναίους τις διαφορές τους, προκειμένου να αποφευχθεί ο πόλεμος, οι Αθηναίοι τον εξεδίωξαν και μάλιστα τον υποχρέωσαν εντός της ημέρας να βρίσκεται εκτός των ορίων του αθηναϊκού κράτους. Γεμάτος σκεπτικισμό ο Μελήσιππος και έντρομος για το κακό που θα ακολουθούσε, είπε προφητικά, κατά τον Θουκυδίδη: «Ηδε η ημέρα τοις Ελλησι μεγάλων κακών άρξει»!
Η συνέχεια είναι γνωστή... Ακολούθησε ο Πελοποννησιακός Πόλεμος, που μετέτρεψε την Ελλάδα σε συντρίμμια, την Ιστορία σε όνειδος, τον πολιτισμό σε στάχτη...
Και έκτοτε το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται...
Κι ας διαπιστώνει με πίκρα ο Περικλής ότι «περισσότερο φοβάμαι τις δικές μας αμαρτίες παρά την επιβουλή των εχθρών μας».
Κι ας τονίζει ο Αντισθένης ότι «ομονοούντων αδελφών συμβίωσις παντός τείχους ισχυροτέρα».
Κι ας υπογραμμίζει ο Ξενοφώντας ότι «χωρίς ομόνοια ούτε πόλη ούτε σπίτι μπορεί σωστά να κυβερνηθεί»...

Διότι, κατά τον Δημόκριτο, μόνο «απ' ομονοίης τα μεγάλα έργα»! Οπως στη Φυσική η συνένωση δυνάμεων συντελεί στη δημιουργία μεγαλύτερου έργου, έτσι και στον κοινωνικό τομέα η ομόνοια, η υπέρβαση του «εγώ» και η δημιουργική ένταξή του στο συλλογικό «εμείς» θα συνενώσει τις επιμέρους ατομικές προσπάθειες των ανθρώπων, ώστε να αποτελέσουν τις συνιστώσες στη συνισταμένη της κοινωνικής και της εθνικής προόδου.

Δυστυχώς, όμως, η τρισχιλιετής πορεία του Ελληνισμού έχει αποδείξει ότι η ομόνοια, το ατομικό αυτό αγώνισμα υπέρβασης του «εγώ» και ένταξής του στο συλλογικό «εμείς» είναι τελικά τέκνο της ανάγκης και εκδηλώνεται μόνο σε περιπτώσεις εξωτερικής στρατιωτικής επιβουλής και έσχατου εθνικού κινδύνου...
Σήμερα η πατρίδα μας και ο λαός μας αντιμετωπίζουν μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της σύγχρονης Ιστορίας, που όλοι αισθανόμαστε ταπεινωμένοι, φοβισμένοι και ανασφαλείς, πρέπει να ξαναβρούμε την ελπίδα μας και να πιστέψουμε στον εαυτό μας.
Είναι ανάγκη, πάση θυσία, να γίνουμε όλοι οι Ελληνες ένα αρραγές μέτωπο και να φροντίσουμε όλοι, άρχοντες και αρχόμενοι, να μη διασπαστεί η κοινωνική μας συνοχή.
Δεν είναι ώρα αναζήτησης αλλά ανάληψης ευθυνών... Δεν είναι ώρα θυμού, αγανάκτησης και εκδίκησης, αλλά ώρα περισυλλογής και ανασύνταξης των δυνάμεών μας...
Βρισκόμαστε όλοι στον πανικό μιας κρίσης που πρέπει να την ξεπεράσουμε με κοινή προσπάθεια, σύμπνοια και αλληλεγγύη...
Η βία, η άρνηση και η ιδιοτελής εκμετάλλευση της κρίσης θα δώσουν τη χαριστική βολή στην πατρίδα μας.
Ας κάνουμε όλοι το καθήκον μας. Ας αναδείξουμε ό, τι καλύτερο έχει ο Ελληνισμός.
Η κρίση να γίνει η ευκαιρία όλων και όχι η τελευταία κατοικία αθώων πολιτών.Δεν έχουμε την πολυτέλεια να δούμε ποιος φταίει περισσότερο και ποιος λιγότερο.
Ας προλάβουμε τα χειρότερα...

Το κοινωνικό μίσος να γίνει αγάπη για τη χώρα και τα παιδιά μας που δεν φταίξανε!
Κάποτε από τους κόλπους της χειμαζόμενης αλλά διαρκώς μαχόμενης Εκκλησίας μας ανεδείχθη ένας άγιος, ο πολιούχος της Σπάρτης όσιος Νίκων, που κήρυττε στην Κρήτη και τη Λακωνία το «Μετανοείτε» και μπόρεσε έτσι να αποκαταστήσει και να στηρίξει τον κλυδωνιζόμενο στις περιοχές αυτές Ελληνισμό.

Σήμερα, απ’ άκρη σ’ άκρη της Ελλάδας, πρέπει να ακουστεί το κήρυγμα «Ομονοείτε», ώστε να μη χρειαστεί ένας νέος Νίκων να κηρύξει το «Μετανοείτε»!

 

Πηγή:  Εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ