Το τεσσαρακονθήμερο Μνημόσυνο του μακαριστού Γέροντος Μωυσέως του Αγιορείτου τελέσθηκε σήμερα, Σάββατο 5 Ιουλίου, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Καστοριάς.
Νωρίς το πρωί τελέσθηκε ο Όρθρος και ακολούθησε πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιγνατίου και συλλειτουργούντων των Σεβασμιωτάτων Μητροπολίτων Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιεροθέου, Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας κ. Θεοκλήτου, Κασσανδρείας κ. Νικοδήμου, Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλου, Ελασσώνος κ. Χαρίτωνος και του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ.
Πολλοί Κληρικοί από διάφορα μέρη της Ελλάδος, φίλοι του μακαριστού Γέροντος, έφτασαν στην ακριτική Καστοριάς για να συμμετέχουν στο Μνημόσυνο του Γέροντα που αγαπούσαν και που τους αγάπησε.
Παρόν τα αδέρφια και συγγενείς του Γέροντος Μωυσή αλλά πλήθος πιστών από την Καστοριά, που τον γνώρισαν, τον άκουσαν, τον έζησαν και τον αγάπησαν.
Τη διακονία του λόγου ανέλαβε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος, ο οποίος αναφέρθηκε στο πρόσωπο του Γέροντος Μωυσή, ο οποίος εκοιμήθη στην Καστοριά, εκεί που τελούμε σήμερα το Μνημόσυνό του, και που γεύθηκε την αρχοντική αγάπη του Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ και της συνοδείας του, ο οποίος τον υπηρέτησε με αγαθή διάθεση αφού κι αυτός είναι ένας κατά την καρδία του Αγιορείτης.
Και αναφερόμενος στα χαρακτηριστικά του γνωρίσματα σημείωσε τα εξής:
Πρώτον, ο π. Μωυσής είχε την αποστολική ζωή και την αποστολική παράδοση. Οι αρχαίοι Πατέρες θεωρούσαν τον μοναχισμό ως την αποστολική ζωή και από την άποψη ότι είναι η μέθεξη της θείας χάριτος αλλά και η μετάδοση της διαγνώσεως και θεραπείας λόγω της θείας εμπειρίας. Τόνισε δε τη διάκριση μεταξύ της αποστολικής ζωής και της αποστολικής παράδοσης και διαδοχής. Υπάρχουν Κληρικοί που έχουν την αποστολική διαδοχή, αλλά δεν διαθέτουν την αποστολική ζωή και την αποστολική παράδοση.
Ο Γέροντας είχε την αποστολική ζωή και παράδοση, εδίδασκε και μετέδιδε την ορθόδοξη θεολογία στον κόσμο, αλλά δεν είχε την αποστολική διαδοχή. Σεβόταν όμως την Ιερωσύνη, τον Επίσκοπο, τον Πρεσβύτερο, τον Διάκονο.
Δεύτερον, ο π. Μωυσής ήταν θεολόγος του πόνου. Ο πόνος είναι ένας πειρασμός, ένα σκάνδαλο, που θα μας οδηγήσει ή στην αγανάκτηση με τον Θεό ή στην ευγνωμοσύνη μας προς τον Θεό. Και ο Γέροντας Μωυσής ανήκει στην δεύτερη κατηγορία.
Και συνέχισε σημειώνοντας ότι ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής λέγει πως ο πόνος, είτε εκούσιος είτε ακούσιος, είναι ο θάνατος της ηδονής, η οποία είναι η μητέρα του θανάτου. Οπότε με την υπέρβαση του πόνου θεραπεύεται και η ηδονή. Γι’αυτό ο Άγιος Μάξιμος λέγει «πας φιλόθεος έσται και φιλόπονος».
Ο π. Μωυσής είχε αυτή τη θεολογία και θεολογούσε από τον σταυρό. Ο σταυρός είναι η καθέδρα της ορθόδοξης θεολογίας, διότι μέσα από τη θεολογία του σταυρού, ζούμε τη θεολογία της δόξας.
Τέλος, ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Σεραφείμ, ευχαρίστησε τους Αρχιερείς και τους Ιερείς που συμμετείχαν στον ιερό Μνημόσυνο και ευχήθηκε σε όλους να έχουν την ευχή του Γέροντος από το Ουράνιο Θυσιαστήριο.
Τη διακονία του λόγου ανέλαβε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος, ο οποίος αναφέρθηκε στο πρόσωπο του Γέροντος Μωυσή, ο οποίος εκοιμήθη στην Καστοριά, εκεί που τελούμε σήμερα το Μνημόσυνό του, και που γεύθηκε την αρχοντική αγάπη του Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ και της συνοδείας του, ο οποίος τον υπηρέτησε με αγαθή διάθεση αφού κι αυτός είναι ένας κατά την καρδία του Αγιορείτης.
Και αναφερόμενος στα χαρακτηριστικά του γνωρίσματα σημείωσε τα εξής:
Πρώτον, ο π. Μωυσής είχε την αποστολική ζωή και την αποστολική παράδοση. Οι αρχαίοι Πατέρες θεωρούσαν τον μοναχισμό ως την αποστολική ζωή και από την άποψη ότι είναι η μέθεξη της θείας χάριτος αλλά και η μετάδοση της διαγνώσεως και θεραπείας λόγω της θείας εμπειρίας. Τόνισε δε τη διάκριση μεταξύ της αποστολικής ζωής και της αποστολικής παράδοσης και διαδοχής. Υπάρχουν Κληρικοί που έχουν την αποστολική διαδοχή, αλλά δεν διαθέτουν την αποστολική ζωή και την αποστολική παράδοση.
Ο Γέροντας είχε την αποστολική ζωή και παράδοση, εδίδασκε και μετέδιδε την ορθόδοξη θεολογία στον κόσμο, αλλά δεν είχε την αποστολική διαδοχή. Σεβόταν όμως την Ιερωσύνη, τον Επίσκοπο, τον Πρεσβύτερο, τον Διάκονο.
Δεύτερον, ο π. Μωυσής ήταν θεολόγος του πόνου. Ο πόνος είναι ένας πειρασμός, ένα σκάνδαλο, που θα μας οδηγήσει ή στην αγανάκτηση με τον Θεό ή στην ευγνωμοσύνη μας προς τον Θεό. Και ο Γέροντας Μωυσής ανήκει στην δεύτερη κατηγορία.
Και συνέχισε σημειώνοντας ότι ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής λέγει πως ο πόνος, είτε εκούσιος είτε ακούσιος, είναι ο θάνατος της ηδονής, η οποία είναι η μητέρα του θανάτου. Οπότε με την υπέρβαση του πόνου θεραπεύεται και η ηδονή. Γι’αυτό ο Άγιος Μάξιμος λέγει «πας φιλόθεος έσται και φιλόπονος».
Ο π. Μωυσής είχε αυτή τη θεολογία και θεολογούσε από τον σταυρό. Ο σταυρός είναι η καθέδρα της ορθόδοξης θεολογίας, διότι μέσα από τη θεολογία του σταυρού, ζούμε τη θεολογία της δόξας.
Τέλος, ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Σεραφείμ, ευχαρίστησε τους Αρχιερείς και τους Ιερείς που συμμετείχαν στον ιερό Μνημόσυνο και ευχήθηκε σε όλους να έχουν την ευχή του Γέροντος από το Ουράνιο Θυσιαστήριο.
Πηγή:imkastorias.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου