Λόγια Σοφά για τα γηρατειά και την ζωή. (Μέρος 1ο)

Αν θες να παραμείνεις νέος, πρέπει να συναναστραφείς νέους ανθρώπους. Αν θες να γεράσεις, προσπάθησε να τους μιμηθείς.

Μη φοβάσαι να γεράσεις. Είναι πολλοί εκείνοι που ποτέ δεν είχαν αυτό το προνόμιο.

Μην ανησυχείς για το πώς θα αποφύγεις τον πειρασμό. Όσο μεγαλώνεις θα σ’ αποφεύγει αυτός.
Ο ηλικιωμένος άνθρωπος που τον αγαπούν είναι σαν χειμώνας με λουλούδια.
Μονάχα να ‘ξεραν οι νέοι. Μονάχα να μπορούσαν οι γέροι.

Δεν σταματάμε να παίζουμε επειδή γερνάμε. Γερνάμε επειδή σταματάμε να παίζουμε!
Οσοι αγαπούν βαθειά ποτέ δεν γερνούν. Μπορεί να πεθαίνουν απο γηρατειά, αλλά πεθαίνουν νέοι.
Υπάρχει κάτι πιο λυπηρό από το να γερνάς – το να παραμένεις παιδί (να συμπεριφέρεσαι σαν μωρός).
Μερικοί άνθρωποι το μόνο που κάνουν είναι να γερνούν.
Οσο ζεις συνέχισε να μαθαίνεις πως να ζεις.
Ακολούθησε αυτό που αγαπάς.Μην καταδεχτείς να ρωτήσεις τι αναζητούν «εκείνοι» εκεί έξω. Ρώτα τι έχεις μέσα σου. Ακολούθησε όχι τα συμφέροντά σου, που αλλάζουν, αλλά αυτό που είσαι κι αυτό που αγαπάς, που ούτε θα αλλάξει, ούτε πρέπει να αλλάξει.
Τίποτα σπουδαίο δεν έγινε ποτέ χωρίς ενθουσιασμό.
Μόλις εμπιστευτείς τον εαυτό σου, θα ξέρεις πώς να ζήσεις.
Η ζωή είναι γεμάτη με συγκεκριμένες υποχρεώσεις και ευθύνες, αλλά καμία δεν είναι τόσο βασική, πρωταρχική ή σημαντική, όσο η ευθύνη που έχουμε απέναντι στον εαυτό μας.
Τίποτα σπουδαίο δε γίνεται ξαφνικά, όπως δεν γίνεται ένα τσαμπί σταφύλια ή ένα σύκο. Αν μου πεις ότι λαχταράς ένα σύκο, σου απαντώ ότι χρειάζεται χρόνος. Άφησέ το να ανθίσει, μετά να καρποφορήσει, μετά να ωριμάσει.

Πηγή:  imverias.blogspot.gr