Χωρίς τήν Παναγία δέν θά εἴχαμε τόν Χριστό!

 Τοῦ ἀρχιμ.Ἰακώβου Κανάκη

Ἡ Παναγία ὑμνεῖται γιά πολλά μέσα στήν Ἐκκλησία ἀλλά κυρίως τήν ὑμνοῦμε γιά τό ὅτι δι᾽ αὐτῆς ὁ Χριστός ἤρθε ἀνάμεσά μας. 

Ὅταν κάποιοι ἀκοῦν γιά τόν τρόπο τῆς κύησης καί γέννησης τοῦ Χριστοῦ στά σπλάγχνα της πραγματικά ἀποροῦν ἤ καί ἀμφισβητοῦν τό γεγονός. 

Ὅσοι ὅμως πιστεύουμε στό θαῦμα αὐτό ξεσποῦμε σέ ὕμνο τῆς παρθενίας της. Σέ πολλά σημεῖα τοῦ Ἰαμβικοῦ Κανόνα τῶν Χριστουγέννων ἔχουμε ἐγκωμιαστικές ἀναφορές πρός τήν Παναγία, ὅπως συμβαῖνει καί στό πρῶτο τροπάριο τῆς Η´ὠδῆς τοῦ προαναφερόμενου κανόνα, ὅπου ἔχουμε ἀναφορά στό ἀειπάρθενία  Της:

Μήτραν ἀφλέκτως, εἰκονίζουσι Κόρης,

Οἱ τῆς Παλαιᾶς, πυρπολούμενοι νέοι

Ὑπερφυῶς κύουσαν, ἐσφραγισμένην·

Ἄμφω δέ δρῶσα, θαυματουργίᾳ μιᾷ

Λαούς πρός ὕμνον, ἐξανίστησι χάρις.

Ἑρμηνευτική ἀπόδοση:

Οἱ τῆς Παλαιᾶς Γραφῆς νέοι (δηλ. οἱ «Τρεῖς Παῖδες ἐν Καμίνῳ» στά χρόνια τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης), οἱ ὁποῖοι, ἐνῶ κατακαίονταν δέν καταφλέγονταν, εἰκονίζουν τήν Μήτρα τῆς Παρθένου Κόρης, ἡ ὁποία, ἀφοῦ μέ ὑπερφυσικό τρόπο κυοφόρησε (τόν Χριστόν), ἔμεινε σφραγισμένη. Καί τά δύο θαύματα ἐνεργήθηκαν ἀπό τήν θεία Χάρη μέ μιά θαυματουργική δύναμη. Αὐτή ἡ Χάρη ξεσηκώνει τούς λαούς νά ὑμνοῦν τόν Θεό.

Τό δεύτερο τροπάριο τῆς ἴδιας ὠδῆς ἀναφέρεται στήν σχέση τῆς κτίσεως πρός τόν γεννηθέντα μεσσία:

Λύμην φυγοῦσα, τοῦ θεοῦσθαι τῇ πλάνῃ

Ἄληκτον ὑμνεῖ, τόν κενούμενον Λόγον

Νεανικῶς ἅπασα, σύν τρόμῳ κτίσις

Ἄδοξον εὖχος, δειματουμένη φέρειν

Ῥευστή γεγῶσα, κἄν σοφῶς ἐκαρτέρει.

         Ἑρμηνευτική ἀπόδοση:

Ὁλόκληρη ἡ κτίση νεανικῶς, μέ τρόμο ἀκατάπαυστο

ὑμνεῖ τόν κενωθέντα Λόγο τοῦ Θεοῦ. Διότι  ἔφυγε τώρα τήν ὕβρη τοῦ νά θεοποιεῖται ἀπό τήν πλάνη ἀνόητων ἀνθρώπων.

Ἐπειδή, ἀφοῦ μετά τήν πτώση ἔγινε ρευστή,  φοβόταν νά φέρει τήν ἄδοξη δόξα τῆς θεοποιήσεως, ἔστω καί ἐάν μέ σοφία ἔκανε ὑπομονή. 

Στό τελευταῖο τροπάριο τῆς ὠδῆς αὐτῆς ἀναφέρονται τά δύο σπουδαῖα ἀποτελέσματα τῆς Σαρκώσεως τοῦ Χριστοῦ.

Διαβάζουμε: 

Ἦκεις πλανῆτιν, πρός νομήν ἐπιστρέφων

Τήν ἀνθοποιόν ἐξ ἐρημαίνων λόφων

Ἡ τῶν ἐθνῶν ἔγερσις, ἀνθρώπων φύσιν·

Ῥώμην βιαίαν, τοῦ βροτοκτόνου σβέσαι

Ἀνήρ φανείς τε, καί Θεός προμηθείᾳ.

Ἑρμηνευτική ἀπόδοση:

Χριστέ, ἐσύ που εἶσαι ἡ ἀνάσταση τῶν Ἐθνῶν, Φάνηκες ὡς Θεός καί ἄνθρωπος ἐξαιτίας τῆς Πρόνοιάς σου πρός τούς ἀνθρώπους, ἔχεις ἔρθει γιά νά ἐπιστρέψεις ἀπό τούς ἔρημους λόφους τήν πλανημένη φύση τῶν ἀνθρώπων, στήν βοσκή, ἡ ὁποία κάνει τά ἄνθη τῆς ἀρετῆς καί σβήνει τήν βίαιη δύναμη τοῦ ἀνθρωποκτόνου διαβόλου.