Ἡ εἰρήνη εἶναι δῶρο τοῦ Χριστοῦ.

Σεβ. Μητροπολίτου Κερκύρας

κ. Νεκταρίου

 

Δέν ζητοῦμε μόνο τήν  ἀπαλλαγή ἀπό τούς πολέμους κάθε μορφῆς, οἱ ὁποῖοι συνδέονται ἄμεσα μέ τήν φθορά καί τόν θάνατο καί προκαλοῦν μεγάλο πόνο.

Θέλουμε νά  εἰρηνεύσουμε ἐντός μας, νά πάψουμε νά ὑφιστάμεθα τόν πόλεμο τῶν λογισμῶν, οἱ ὁποῖοι ἀναταράζουν τήν ὕπαρξή μας, γιά νά μπορέσουμε νά ἔχουμε ἰσορροπία μεταξύ τοῦ νοῦ καί τῆς καρδιᾶς καί νά νιώθουμε περισσότερη χαρά στήν ζωή μας. Ζητοῦμε, ταυτόχρονα, νά εἰρηνεύσουμε στήν σχέση μας μέ τούς συνανθρώπους μας, εἶτε αὐτοί εἶναι οἱ οἰκεῖοι μας, εἴτε εἶναι ἐκεῖνοι μέ τούς ὁποίους ἐρχόμαστε σέ συναναστροφή στό περιβάλλον μας, στήν ἐργασία μας, στήν καθημερινότητά μας. Τά τελευταῖα χρόνια στήν ζωή μας ἔχει προστεθεῖ καί ἡ ἀνάγκη νά εἰρηνεύσουμε ἀπαλλασσόμενοι ἀπό τήν πίεση τήν ὁποία μᾶς ἀσκοῦν τά δεσμά  τῶν ἰσχυρῶν τοῦ κόσμου, οἱ ὁποῖοι, μέ τίς ἀποφάσεις τους, ρυθμίζουν τίς ζωές μας καί μᾶς κάνουν νά αἰσθανόμαστε ὅτι εἴμαστε σέ ἕναν συνεχῆ καί φαινομενικά μάταιο πόλεμο.

Θέλοντας λοιπόν νά βροῦμε τήν εἰρήνη, ἀπό τήν μία διαδηλώνουμε τόν θυμό μας γιά τήν ζωή πού δέν εἶναι ὅπως τήν θέλουμε καί ἀπό τήν ἄλλη ἀναζητοῦμε νά βροῦμε βοήθεια στήν ἐπιστήμη, στά ἐπιτεύγματα, στούς ἄλλους ἀνθρώπους. Νά βροῦμε στηρίγματα, γιά νά νικήσουμε. Σ’ αὐτήν ὅμως τήν ἀναζήτηση τῆς εἰρήνης συνήθως ἀγνοοῦμε τόν δρόμο καί τόν τρόπο τόν ὁποῖο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μᾶς ὑποδεικνύει: «Ἰησοῦς ὁ ζωῆς ἀρχηγός, λῦσαι τό κατάκριμα ἥκει Ἀδάμ τοῦ Πρωτοπλάστου... καί κτείνας τήν ἔχθραν, ὑπερέχουσαν πάντα νοῦν εἰρήνην χαρίζεται» (Ε’ Ὠδή Ἰαμβικοῦ κανόνος Πρωτοχρονιᾶς καί Θεοφανείων). Ὁ Ἰησοῦς, ὁ ἀρχηγός τῆς ζωῆς, ἔρχεται γιά νά ἐλευθερώσει τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν καταδίκη τοῦ πρωτοπλάστου Ἀδάμ. Καί ἀφοῦ θανατώσει τήν ἔχθρα ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους καί τόν Θεό, χαρίζει τήν εἰρήνη Του, πού κανένα ἀνθρώπινο μυαλό νά τήν νοήσει δέν μπορεῖ.   

Ἡ εἰρήνη εἶναι δῶρο τοῦ Χριστοῦ. Στό πρόσωπό Του ὁ ἄνθρωπος συμφιλιώνεται μέ τόν Θεό, διότι ὁ Χριστός θανατώνει τήν δύναμη τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ κακοῦ, ἡ ὁποία μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό τήν κοινωνία μέ τόν Θεό. Καί ἔτσι ὁ καθένας, ἄν ἀποδεχτεῖ τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, λαμβάνει ὡς δωρεά τήν εἰρήνη, ἡ ὁποία πηγάζει ἀπό τήν ἐμπιστοσύνη στό θέλημά Του καί τήν πρόνοιά Του γιά κάθε περίσταση τῆς ζωῆς μας. Ἄν πιστεύουμε στόν Θεό, τότε ἡ καρδιά μας γίνεται εἰρηνική καί ὁ νοῦς μας μαθαίνει νά ἀποκρούει κάθε λογισμό, ὁ ὁποῖος θεοποιεῖ τό θέλημα, τίς ἐπιθυμίες καί γεννᾶ ἀγωνίες γιά τήν ἱκανοποίηση τῶν ὅποιων ἀναγκῶν μας. 

Καί ἡ εἰρήνη μπορεῖ νά ἐπεκταθεῖ καί στόν κόσμο μας, ἀκόμη καί ἄν αὐτός δέν μπορεῖ νά κατανοήσει ὅτι ἡ ζωή δέν ἀποκτᾶ νόημα μέσα ἀπό τήν δύναμη καί τήν ἐξουσία, ἀλλά μόνο μέσα ἀπό τήν ἀγάπη τήν ὁποία ὁ Θεός παρέχει πλούσια καί ἀπό τήν συντριβή τοῦ κακοῦ καί τῆς ἁμαρτίας, πού χωρίζουν τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν πλησίον του, καθιστοῦν τούς λαούς εὐάλωτους σέ πιέσεις καί ἐνσπείρουν ἕνα κλίμα ἐκμετάλλευσης, ἀπανθρωπιᾶς καί ἀδικίας, χωρίς νά λύνουν κανένα πρόβλημα. Ὅμως πρόσκαιρα εἶναι ὅλα αὐτά. Κάθε ἀνθρώπινη ἐξουσία, ἡ ὁποία στηρίζεται στήν ἀδικία, γρήγορα καταπίπτει. 

Ὅσοι πιστεύουμε στόν Κύριό μας Ἰησοῦ ὡς τόν ἀρχηγό τῆς ζωῆς, ἀκόμη καί ἄν ὁ κόσμος βιώνει ποικίλες ταραχές, ἔχουμε στήν καρδιά μας «τήν εἰρήνην τήν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν». Καί αὐτός εἶναι ὁ ἀγώνας μας στόν χρόνο τόν ὁποῖο ὁ Θεός μᾶς παρέχει: «νά ἀποκτοῦμε τήν εἰρήνη Του καί χιλιάδες ἄλλοι νά τήν ἀποκτοῦν κοντά μας» (Ὅσιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ). Καί ἡ εἰρήνη εἶναι τελικά ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Μέσα ἀπό τήν κοινωνία μαζί Του ἐκδιώκεται ἡ ἁμαρτία καί συναντοῦμε  τόν συνάνθρωπο στήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας καί μέ τόν τρόπο τῆς Ἐκκλησίας. 

Τήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ στίς καρδιές μας λοιπόν ἄς ἐπιδιώξουμε κατά τήν νέα χρονιά καί ἄς εἶναι αὐτή εὐλογημένη γιά ὅλους καί γιά ὅλες! Ὁ ἀρχηγός τῆς ζωῆς, ὁ Κύριός μας, νά δίδει καί σέ ἐμᾶς καί στόν κόσμο τήν εἰρήνη Του καί κάθε καλό!