Τι περίεργο όμως! Ο Παύλος επιμένει!

Γράφει ο Απόστολος Παύλος στον μαθητή του και Επίσκοπο Κρήτης Τίτο:

«Όταν θα σου στείλω τον Αρτεμά ή τον Τυχικό, έλα το συντομώτερο να με συναντήσεις στη Νικόπολη, γιατί εκεί αποφάσισα να περάσω τον χειμώνα. 

Τον Ζηνά τον νομικό και τον Απολλώ, να τους εφοδιάσεις πλουσιοπάροχα με ό,τι χρειάζονται για το ταξίδι τους, ώστε να μην τους λείψει τίποτα. 

Ας μαθαίνουν οι δικοί μας να πρωτοστατούν σε καλά έργα, για ν᾽ αντιμετωπίζουν τις επείγουσες υλικές ανάγκες, ώστε η ζωή τους να μην είναι άκαρπη»

Ο Παύλος δεν εύχεται: ας δώσει κι ας βοηθήσει ο Θεός τον Ζηνά και τον Απολλώ...

Δεν ζει σε φαντασιακούς, θρησκευτικούς και συναισθηματικούς κόσμους. 

Προτρέπει τον Τίτο να φροντίσει τις πρακτικές υλικές ανάγκες των αδελφών του ιεραποστόλων.

Σήμερα αν πεις σε έναν ορθόδοξο χριστιανό πως πρέπει να δίνει χρήματα για την ενορία του και το έργο της Εκκλησίας, θα ακούσεις τα εξ αμάξης...

Η νέα χριστιανική πρακτική είναι «μαγική». Θα πάμε στο Ναό που «αναπαυόμαστε»... Θα εξομολογηθούμε στον παππούλη πού πάλι «αναπαυόμαστε»... Θα απαιτήσουμε, σε όποιο σημείο του πλανήτη κι αν βρισκόμαστε, να βρούμε έναν τεράστιο ορθόδοξο ναό και εφημέριο κάποιον ισάξιο του αγίου Γρηγορίου Παλαμά. Στις υλικές ανάγκες της εκκλησίας θα απαντήσουμε με ένα υπερήφανο «έχει ο Θεός. Αυτός φροντίζει...». Και μετά στην παρέα μας θα στιγματίσουμε τον «κακό» κληρικό που τόλμησε να ζητήσει χρήματα και θα αραδιάσουμε όλα τα επιχειρήματα του τύπου «οι παπάδες έχουν...», «η εκκλησία δεν ξέρει τι έχει...», «ο λαός πεινάει και η εκκλησία είναι κοτζαμπάσης...» κι άλλα ευφάνταστα.

Τι περίεργο όμως! Ο Παύλος επιμένει! 

«Ας μαθαίνουν οι δικοί μας να πρωτοστατούν σε καλά έργα, για ν᾽ αντιμετωπίζουν τις επείγουσες υλικές ανάγκες, ώστε η ζωή τους να μην είναι άκαρπη»