Ο Μήνας της ελπίδας, της Παναγιάς και των μεγάλων ιστορικών γεγονότων.

Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου

Ο Αύγουστος , ο μήνας της Παναγιάς, βρίσκει ξανά την πατρίδα μας σε κρίσιμη ιστορική καμπή. 

Έχει δει πολλά αυτός ο μήνας, ένδοξα και τραγικά. 

Είδε, το 1913, με τη συνθήκη του Βουκουρεστίου, να προσαρτώνται στην Ελλάδα, η Ήπειρος και η Νότια Μακεδονία. 

Είδε, το 1920, με τη συνθήκη των Σεβρών, να απελευθερώνεται ολόκληρη η Θράκη και να αποδίδεται σε Ελληνική διοίκηση η περιοχή της Σμύρνης. Είδε όμως και στα μέσα του, το 1922, να σπάει το Μικρασιατικό μέτωπο και να αρχίζει μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες του Νεότερου Ελληνισμού.

Ρίχνει ματιές και ο Αύγουστος του 2015 στα τωρινά μας, ήρεμος και χαμογελαστός.  Κρατά τους ώριμους καρπούς της Ελληνικής γης, μας χαϊδεύει με τα μελτέμια του τους ώμους μας και  ψιθυρίζει:

«Κι αυτά θα περάσουν»

Κι εμείς άνθρωποι προσωρινοί, διχασμένοι ανάμεσα στην ελπίδα και την απόγνωση, θ΄ αναζητήσουμε και φέτος τον Αύγουστο μια διέξοδο και μια παρηγοριά, τριγυρίζοντας, όσο μας επιτρέπουν οι περιστάσεις, σ΄ αυτήν την πανέμορφη γη, που μας χάρισε ο Θεός, απολαμβάνοντας τα κάλλη των βουνών και της θάλασσάς της.

Πατροπαράδοτα, τον Αύγουστο ξανασμίγουν οι οικογένειες στα πατρογονικά τους. Κάτω απ΄ τις κληματαριές, κάτω απ΄ τις ομπρέλες της παραλίας, στο χαγιάτι του σπιτιού, σκαρφαλωμένου σε μια βουνοπλαγιά, θ΄ ανάψουν οι συζητήσεις ανάμεσα σε συγγενείς και φίλους για το πού βρισκόμαστε, για το τι φταίει, για το πού πάμε. Δεν βρίσκεται όμως εκεί η ουσία. Αυτό που αληθινά θα συντελεστεί και φέτος είναι το ξαναντάμωμα ανθρώπων και το λυτρωτικό τους συναίσθημα, πως μόνοι δεν είμαστε, πως έχουμε ανθρώπους να νοιαζόμαστε και να μας νοιάζονται, πως οι ρίζες μας είναι ζωντανές. Όσο οι καρδιές συναντιόνται, ο τόπος αυτός θα βρίσκει λύσεις.

Τούτη η  γη, τούτος ο ουρανός γεννάνε ελπίδα. Κι η ιστορία ετούτου του λαού γεννάει διδάγματα. Οι οικονομικοί δείκτες είναι φτιαγμένοι να πέφτουν και να σηκώνονται, διαρκές ζητούμενο όμως είναι η ανθρωπιά και το καθημερινό ήθος που καθορίζει την ποιότητα της ζωής μας και που μας κράτησε όρθιους, όταν όλα έμοιαζαν καταδικασμένα. Το ήθος αυτού του λαού δεν διαμορφώθηκε σε ανάκτορα και αίθουσες συνεδριάσεων. Λαξεύτηκε πάνω στον βράχο της ανάγκης και έγινε ιστορία, που αποτυπώθηκε στα αρχαία αγάλματα και τις Βυζαντινές εικόνες.  Είναι το ήθος, που αντιστάθηκε σε κατακτητές και γραικύλους και που φέτος, ξανά, σεργιανάει σ΄ όλες τις γωνιές της Ελλάδας και σκορπάει αισιοδοξία και κουράγιο.

Ο Αύγουστος έχει καρδιά. Και μέσα σ΄ αυτήν , κρύβει ένα πανηγύρι. Πανηγύρι παράξενο, γιατί στήνεται γύρω από μια νεκρική κλίνη. Πάνω της η Παναγιά κοιμάται ύπνο αιώνιο. Μα ο θάνατός της είναι η ζωή του κόσμου. Εκεί, στην καρδιά του Αυγούστου, ένα φθαρτό σώμα, αφού αξιώθηκε να γεννήσει την αδιάσειστη Ελπίδα, αφήνει τον κόσμο αυτό, βρίσκει την αφθαρσία και γίνεται γέφυρα μετάβασης όλων των ανθρώπων απ΄ τη φθορά στη ζωή.

Κραυγάζει η άδεια νεκρική της κλίνη: Δεν είναι εδώ το τέλος. Δεν υπάρχει τέλος. Μαγιά είναι οι πτώσεις, μαγιά είναι ο θάνατος για νέα ξεκινήματα και νέα ανθοφορία. Μοσχοβολάει το Πάσχα του Καλοκαιριού ζωή και ελπίδα και δύναμη. Είναι ο Αύγουστος ο μήνας της Σταυρανάστασης. Γιατί, από τον θάνατο της Θεοτόκου γεννιέται νέα ζωή, ποτισμένη από την παρουσία του Υιού της. Παίρνει ο Αύγουστος τη ζωή αυτή, πληθαίνει τους χυμούς των καρπών, γεμίζει τις καρδιές νέα ορμή κι αφήνει τον κόσμο να πορεύεται, ήσυχος, ότι τα στενά του τωρινού δρόμου, αργά ή γρήγορα, θα βγάλουν σε κάμπο.

Θα δει πολλούς Αύγουστους ακόμη αυτός ο τόπος. Κι όλοι θα καλούν σε έξοδο και επιστροφή. Έξοδο από τα τείχη της πόλης, έξοδο από τα τείχη της αγωνίας, επιστροφή στη γη της αφθονίας, επιστροφή στους ανθρώπους, στη δύναμη του καλού τους λόγου, στην παρηγοριά της συναναστροφής τους.

Η εικόνα της Ελλάδας θα ξαναγεννιέται πάντα Αύγουστο. Θα αφήνει αμήχανους τους αλλοδαπούς επισκέπτες, που, όταν πάλι τον Χειμώνα θα ακούν για μια χώρα - παρία, στη μνήμη τους θα έρχεται ένας άρχοντας Ελληνικός Αύγουστος, που συνάντησαν λίγους μήνες πριν. Και μαζί μ΄ αυτόν θα θυμούνται ανθρώπους όρθιους, ζωντανούς, χαμογελαστούς, με ζωντανό το κουράγιο και την ελπίδα τους, ζωντανή και την πίστη τους στον Κύριο των μηνών, των καιρών και των αιώνων.